Laatste beeld Uitzwaaien op vliegveld Jezus: weg bij zijn leerlingen Laatste wat je ziet: Zegenende handen Iemand uit je familie, of een goede vriendin, gaat op reis met het vliegtuig. Misschien zul je elkaar een tijd niet meer zien. Zo herinner ik het me zelf toen mijn zus voor een jaar als au pair naar Engeland ging. Dan wil je mee naar het vliegveld, om diegene uit te zwaaien. Een heel gedoe nog, met inchecken en al die controles. En als je familielid of je vriend of vriendin de vertrekhal inloopt, op weg naar het vliegtuig, dan kijkt ze nog even om. Je zwaait een laatste keer, je blaast een handkus of weet ik veel. Dat is het laatste beeld. Het laatste beeld houd je vast, zeker als het een afscheid is voor lang. Zoiets zie ik ook gebeuren bij wat Lukas vertelt over de Heer Jezus die naar de hemel gaat. Vandaag even een wat andere insteek dan het bekende verhaal uit Handelingen 1. Want juist dit laatste beeld van Jezus vind ik zo prachtig, zo bemoedigend. De leerlingen moeten afscheid nemen van hun Meester. Zomaar, terwijl ze aan het praten zijn, gaat Hij bij hen weg. [KLIK] Maar dan is dit het laatste plaatje dat ze vasthouden: de handen van hun Heer, die zegenend over hen zijn uitgestrekt. En ook wij houden dat plaatje vast als we denken aan dat moment toen Jezus naar de hemel ging. Het is een afscheid, en we weten niet voor hoe lang. Maar we hebben het beeld voor ogen van hoe Jezus naar de hemel gaat, en daar willen we vanmorgen eens heel goed naar kijken. En dan zullen we merken hoe ongelooflijk rijk we zijn met alles wat uit deze zegenende handen van Jezus naar ons toe komt. * Jezus hief zijn handen op en zegende hen – zo ging Hij naar de hemel. Als je het gebaar voor je ziet, dan zie je de priester voor je. Zegenen, dat is het werk van de priester.

Priester Zegenen = werk van priester Jezus: verzoening door zijn offer Gaten in zijn handen! Duur betaalde zegen Zegen = God bij je, dan gaat het goed met je Twee weken geleden heeft ds. Francke hier ’s middags gepreekt over de zegen van de priester (Num. 6:24-26): “Moge de HEER u zegenen en u beschermen, moge de HEER het licht van zijn gelaat over u doen schijnen en u genadig zijn, moge de HEER u zijn gelaat toewenden en u vrede geven.” Het zou zomaar kunnen dat dit de woorden zijn waarmee Jezus zijn leerlingen gezegend heeft. Het staat er niet bij in Lukas 24, maar het past wel helemaal. Jezus staat hier als de grote priester. Al die keren dat de hogepriester in Israël de zegen aan het volk mocht opleggen, dat ging uiteindelijk over Jezus. Dat God goed op ons is, dat Hij met een vriendelijk gezicht naar je kijkt, dat je genade en vrede van Hem krijgt – dat is iets van Jezus. Hij is de priester die God en de mensen bij elkaar brengt. Hij bracht het grote offer van zijn leven, een offer dat niet maar een symbool is van verzoening, maar dat echt die verzoening tot stand brengt. [KLIK] Het bloed van Jezus heeft gevloeid, en nu is echt onze schuld en onze zonde weggedaan voor Gods gezicht. Nu is er geen blokkade meer, de toegang ligt open. De priester die zijn offer bracht, Jezus, mag nu naar het heiligdom in de hemel om daar alles voor ons in orde te maken. Heel die achtergrond zit erin als je ziet hoe Jezus zijn handen opheft om te zegenen. Het is niet een vroom gebaar zonder effect. Hier staat echt de hogepriester die voluit het recht heeft om de zegen van de HEER op de mensen te leggen. Want kijk naar die handen, en je ziet in de handen van Jezus nog de gaten van de spijkers waarmee Hij aan het kruis is geslagen. Deze priester heeft duur betaald voor de verzoening. Het is een dure zegen die uit zijn handen naar je toe komt. Laat het voor ons dan ook een kostbare zegen zijn die we mogen aanpakken. Zegen van God – als je het heel kort samenvat, is dat: God belooft dat Hij bij je is en dat het goed met je zal gaan. Dat spreekt helemaal niet vanzelf, dat het goed met ons gaat, en daarom is het zo fantastisch dat de priesters het elke keer mochten zeggen tegen de mensen, en is het nog meer fantastisch dat de Heer Jezus het hier zegt, en dat Hij het ook helemaal waarmaakt. Proberen we eens met een paar woorden in te vullen wat er zit in deze zegen uit de handen en de mond van Jezus:

Woorden van zegen Nabijheid De hemel dichtbij! Bescherming Kracht van Jezus uit de hemel Genade Gods vriendelijk gezicht Vrede Afstand hemel – aarde overbrugd - Nabijheid. Daar zit de kern en de basis van de zegen van God. Hij is bij ons. We staan niet alleen in het leven, maar aan alle kanten omgeeft God ons met zijn zorg en met zijn liefde. En nog een stukje verder: Hij wil bij ons zijn, zelfs dwars door onze slechtheid heen. Zelfs onze zonde houdt God niet bij ons vandaan. Want kijk naar Jezus: God komt zo dichtbij als het maar kan. Hij ruimt onze zonde uit de weg. Hoe ver we ook weglopen, bij God vandaan, zijn liefde weet ons wel te vinden. Nabijheid – het klinkt een beetje raar, op dit moment van afscheid. Jezus gaat naar de hemel – dan is Hij toch juist niet meer bij ons? Zo voelen we dat in eerste instantie. Maar kijk je naar de zegenende handen van Jezus, dan zie je iets anders. Hij gaat naar de hemel, maar dan is Hij niet ver weg – onbereikbaar ver zelfs – maar Hij is juist heel dichtbij. De hemel is de ruimte van God. En God is overal. Je hoeft niet bang te zijn dat je aan het verkeerde eind van de aarde zit, net even te ver weg voor God, buiten Gods bereik. Voor God is alles even dichtbij, en Hij is altijd en overal dichtbij. Dat past nu ook bij Jezus, daarvoor gaat Hij naar de hemel, naar de ruimte van God. Nu kan Hij dicht bij ons zijn, niet alleen bij het groepje leerlingen waarmee Hij van de ene plaats naar de andere is getrokken. Maar dicht bij iedereen, of je in Israël woont of in Amerika of in Nederland. Jezus heeft altijd bereik voor ons. - Bescherming. Een opvallend woord is dat in de zegen van de priester. De zegen, die kreeg je mee als afscheid uit de tempel, als je weer naar huis ging. Je hoeft niet alleen op weg, niet alleen door alle gevaren van het leven heen. Als God bij je is, dan ga je veilig. [KLIK] God zet zijn macht in om je vijanden op een afstand te houden, Hij geeft je kracht om op de been te blijven. Zo kunnen straks de leerlingen op pad, om in heel de wereld het goede nieuws over Jezus te verspreiden. Heel concreet zie je dan hoe Jezus ze beschermt, met zijn macht, vanuit de hemel. - Genade. Een woord waar we zo aan gewend zijn dat we er misschien niet meer van opkijken. Maar dat is juist de grote verrassing in de zegen van de priester: dat de HEER ons genadig wil zijn. Dat is wat je precies niet zou verwachten, als je begint bij jezelf. Dat God goed op je is, dat zijn gezicht vriendelijk staat – zonnig, om zo te zeggen, en niet op onweer – dat is nu juist de grote verrassing van het evangelie. En wil je weten hoe die genade van God gaat, dan heb je het hele verhaal van Jezus. Kijk naar Hem, hoe Hij zijn handen heft, en je ziet genade en zegen op je afkomen. - Vrede. Dat zou je kunnen noemen: de achterkant van genade. Wat begint uit Gods pure goedheid, dat eindigt in vrede, dat de grote kloof is overbrugd, dat wij onze afweer en ons verzet opgeven, dat we leren tot rust te komen in die heerlijke harmonie met God door Jezus. En als Jezus met die zegen naar de hemel gaat, dan zie je op een heel speciale manier voor je hoe Hij de vrede brengt. Dan is er geen kloof meer tussen hemel en aarde, geen afstand tussen God en de mensen. Dan is er al de priester Jezus die in de hemel ons, mensen, voor God brengt en die God bij ons op de aarde brengt. Maak het maar heel concreet: dat plekje aarde – Lukas wijst het op de kaart aan, vlakbij Betanië – daar gaat de grote priester naar de hemel, en zo is dat plekje aarde de plaats van vrede, de brug tussen hemel en aarde. Boordevol zegen zijn de handen van Jezus die Hij over ons uitstrekt. Je kunt het met zo’n paar woorden proberen te omschrijven. Net zo goed kun je zeggen: het is helemaal de Heer Jezus zelf die in deze zegen naar ons toekomt. Hij geeft zichzelf aan ons, met alles van wie Hij is en wat Hij voor ons gedaan heeft. De complete schat van heil, van liefde, van verlossing, van vrede stroomt hier naar ons toe. Wat een afscheidscadeau, dit laatste beeld van Jezus, zijn zegenende handen! * Eigenlijk zeg ik het dan verkeerd: een afscheidscadeau. Van afscheid word je altijd een beetje verdrietig. Maar bij dit afscheid van Jezus zie je daar niets van.

Vrolijk afscheid Afscheidscadeau? Beeld wisselt: leerlingen in actie Reactie op Hemelvaart: Hulde: hoogste Heer en Koning Vreugde: Jezus bereikt zijn doel Lofprijs: laat zien en horen hoe blij je bent! Zegen: samen ontvangen en doorgeven Heel snel wisselt het beeld in Lukas 24, en die wisseling heeft ons veel te zeggen. Eerst is alleen de Heer Jezus in actie. Hij moet na Pasen alle moeite doen om zijn leerlingen te laten zien wat er gebeurd is. Ze zijn nog niet klaar voor de taak waarmee ze straks de wereld in gaan. Ze kunnen niet zonder Jezus. Maar op het moment dat Jezus vertrekt en naar de hemel gaat, wordt dat anders. Opeens komen de leerlingen in actie. Wat er dan gebeurt, daarin zie je de zegen van Jezus al aan het werk. Dat is het mooie als God je zegent: het zijn geen holle of lege woorden die over je hoofd heenfladderen en een paar tellen later al weer weg zijn. Gods woord van zegen zit vol kracht, en dan gaat er iets gebeuren. Zeker als het Jezus is, de eigen Zoon van God, die deze zegen over ons uitspreekt. Kijk maar hoe de leerlingen reageren. Ze hebben het laatste plaatje van Jezus op hun netvlies, ze zien hoe Hij weg gaat met zijn handen zegenend over hen uitgestrekt. [KLIK] En hoe zij reageren, daar willen wij vandaag meteen maar in mee. Dat is voor ons Hemelvaart vieren. Drie woorden gebruikt Lukas ervoor, om te vertellen wat de Hemelvaart van Jezus met je doet. Hulde. Hulde breng je aan een koning, aan iemand die ver boven je staat en die je geweldig vindt. Eigenlijk betekent het woord: op je knieën vallen. Dat zullen ze vast ook gedaan hebben, die leerlingen. Terwijl Jezus omhoog ging, bij hen vandaan, zijn ze op hun knieën gevallen en hebben Hem aanbeden. Hij is de hoogste Heer, de grote Koning, die alle lof en aanbidding verdient. Als je ’t nog niet wist, dan zie je het nu: Jezus wordt in de hemel opgenomen, God de Vader zelf zet Hem op de troon. En het bijzondere is dat je voor deze koning niet alleen plat op je gezicht valt van eerbied, maar dat je ook zo van Hem kunt houden. Want Hij is zo goed voor je. Hij heeft zichzelf voor je prijsgegeven. En nu Hij de hoogste eer en de hoogste macht ontvangt, nu weet je ook dat het goed gaat. Vreugde. Dat zit er dan meteen aan vast: als je Jezus zo ziet in zijn glorie en zijn goedheid, dan kun je alleen maar zielsblij van Hem worden. Soms hebben mensen dat, een uitstraling waar je meteen blij van gaat kijken als je ze ziet. Hoeveel meer heeft Jezus dat! Denk je nog een stapje verder, dan merk je dat de leerlingen wel heel wat hebben geleerd in die korte tijd vanaf Pasen. Ze zijn uit hun verdriet omhoog getrokken, ze hebben mogen zien dat Jezus leeft. En nu worden ze niet opnieuw verdrietig als Jezus bij hen weggaat. Menselijk zou je dat wel worden, als je iemand ziet vertrekken en je weet niet wanneer Hij terugkomt. Maar de leerlingen hebben geleerd: wat goed is voor de Heer Jezus, dat is ook goed voor ons. En wat is er mooier dan dat Jezus, na al het werk hier bij ons op aarde, naar de hemel gaat om het daar af te maken? Naar dit moment is Jezus de hele tijd op weg geweest. Lukas heeft het verteld in hoofdstuk 9 van zijn evangelie. Eerst is er dat mooie verhaal over de hemelse heerlijkheid die even zichtbaar wordt als Mozes en Elia bij Jezus komen op de berg. Daarna gaat Jezus op reis naar Jeruzalem, en het verslag van die reis duurt de hele rest van Lukas´ evangelie. Het aparte is dat Lukas er ook bij zegt wat het doel is van de reis van Jezus (Lukas 9:51): Toen de tijd naderde dat Jezus van de aarde zou worden weggenomen … In die paar woorden zit heel het verhaal van het lijden en het sterven van Jezus, maar ook dat Hij is opgestaan, en dat Hij naar de hemel gaat. Daar is het de hele tijd om begonnen, dat Jezus van de aarde weer naar de hemel kan. En nu het eindpunt is bereikt, nu kunnen de leerlingen er alleen maar blij mee zijn. Niet verdrietig om zichzelf, maar blij om Jezus. De vreugde van Jezus’ leerlingen zit niet aan de oppervlakte. Het gaat een stuk dieper, de blijdschap van het geloof. Want je leert om niet meer vanuit jezelf te denken, vanuit wat jij fijn en prettig vindt. Je leert om te kijken naar Jezus, om mee te gaan met wat God doet om deze wereld en ons weer in orde te maken. Je kijkt naar Jezus, als Hij met zegenende handen opstijgt naar de hemel, en zo kun je er alleen maar blij van worden, want die zegen is het beste wat je van Jezus kunt krijgen. Lofprijzing. Daar eindigt Lukas´ evangelie mee, met een soort praisedienst in de tempel. Zo gaat dat als je blij bent: dan ga je zingen en dansen en de handen in de lucht. Dat moet eruit komen. Ik hoop dat wij vandaag die kans ook krijgen, om te laten zien en horen hoe blij we zijn met Jezus, onze Heer in de hemel. De leerlingen doen het ons in ieder geval voor. En er zit nog iets aparts in, in die laatste woorden van Lukas 24. Ze loofden God – maar dan staat er precies hetzelfde woord als even eerder, als Jezus zijn leerlingen zegent. Loven en zegenen – één woord. De lof die de leerlingen uitzingen in de tempel, dat is de echo op de zegen die ze van Jezus kregen, de echo op de laatste woorden van genade en vrede die ze uit zijn mond hoorden komen. Is dat niet mooi? Je ziet de zegen aan het werk, je merkt hoe die vanzelf reactie oproept. Als God zo goed voor je is, dan wil je aan Hem laten zien en laten horen hoe blij je met Hem bent. Kan niet missen! Het laatste beeld van Jezus: handen vol zegen, terwijl Hij omhoog gaat naar de hemel. Met dat beeld voor ogen blijven we achter. En dan zijn we niet alleen. Hij is nog altijd bij ons, want dat zit in zijn zegen. De zegen van Jezus gaat met je mee, en zo gaat Jezus zelf met je mee. In de hemel is Hij niet ver weg, maar zo dichtbij als het maar kan. Kijk maar naar zijn zegenende handen. Je mag samen dat plaatje vasthouden. Neem het op in je hart, haal dat prachtige plaatje steeds weer terug voor je ogen.Vertel het maar aan elkaar, als één van ons het misschien even kwijt is: Jezus is er wel, Hij houdt van je, Hij beschermt je. Pak samen de zegen aan die uit de handen van Jezus stroomt, en laat die zegen aan het werk gaan in je hart en in je leven. Voel het maar gebeuren, hoe Gods nabijheid en zijn genade en zijn vrede je in beslag nemen, en hoe je in beweging komt om die zegen verder te laten gaan, naar andere mensen toe, de hele wereld over.