De steen is weg! De steen is weg. Dat is de eerste verrassing op de vroege morgen van Pasen. Het licht van de zon is net boven de rand van de aarde uitgekropen. Maar over het hart van de vrouwen die op pad zijn, hangt nog de nevel van de dood. Met eigen ogen hebben ze het zien gebeuren: het lichaam van de gestorven Heer is in de grafkamer gelegd. Een zware steen is ervoor geschoven. Die steen krijg je niet zomaar van z’n plek. Het graf blijft dicht, dood is dood. Totdat ze vlakbij komen, en hun ogen opendoen. Wat een schrik: de steen is weg! Je kunt je ogen niet geloven. Hier moet iets vreemds gebeurd zijn. God is aan het werk geweest. Zo vroeg in de morgen, er zijn nog geen mensen aan te pas gekomen. De steen is weg: God heeft zijn werk er al op zitten.

God is al geweest Stel je voor: vrouwen rollen steen weg Alles blijft bij ‘t oude Geen mens komt eraan te pas: God grijpt in Stel je eens voor dat de vrouwen doorgelopen waren en ze waren op een afgesloten graf gestuit, de steen nog pontificaal ervoor. Misschien hadden ze met vereende krachten hun schouders er tegenaan gezet. Of ze waren hulp gaan halen van een paar sterke mannen. Dan hadden ze die steen ook wel aan de kant gekregen. Maar dan was alles bij het oude gebleven. Nog even een kijkje nemen in de grafkamer, nog even extra zorgen voor het lichaam van de gestorven Jezus. Maar daarna was het graf weer dicht gegaan, en dicht gebleven. Als mensen de steen wegrollen, verandert er niets aan de kille stilte van de dood. Dan blijft alles bij het oude. [KLIK] Maar nu: de steen is weg, nog voordat er een mens aan te pas komt. De zon is nog maar net op, en nu al is het gebeurd: het graf is open. God is al langs geweest. Ik moet meteen ook aan jou denken, Vera. Is dat niet wat we bij jou ook meemaken: nog voordat wij eraan te pas komen, heeft God zijn werk al bij je gedaan. Je hebt er zostraks over verteld. Je leerde Steven kennen, en er was iets wat je triggerde: hoe kan zo’n leuke jongen in God geloven? Je was nieuwgierig, je wilde er wel meer van weten. En ongemerkt ging je hart open, alsof God de steen opzij rolde. Daarna hoefden we alleen nog maar te kijken en ons te verbazen over wat er bij jou was veranderd. Zo gaat dat bij God, zo gaat dat bij Pasen: de steen is al weg. God is al langs geweest * De steen is weg – maar het is nog wel zo’n grote. Als je nog even meekijkt in Markus 16, dan komt dat er wat merkwaardig achteraan.

Sprekend bewijs Nog wel zo’n grote steen Hoe krijgen we die weg? Die zie je niet over ‘t hoofd Wie rolt de zware steen van de dood weg? Dat de steen zo groot was, lijkt allereerst een reden waarom de vrouwen zich opeens zorgen maken: hoe krijgen we die steen weg? Die is veel te zwaar voor ons. Maar dan komt er iets bij: de steen is zo groot, maar als ze bij het graf komen en ze zien de steen niet, dan is er echt iets gebeurd! Zo’n joekel van een steen zie je niet over het hoofd. En die loopt ook niet vanzelf weg. Daar komt heel wat kracht aan te pas. Als zo’n zware steen van z’n plek is, dan is er wat gebeurd. Zo is het een sprekend bewijs voor wat je met Pasen gaat ontdekken. [KLIK] De zorg van de vrouwen herken je als je in je eigen leven tegen de grote stenen aankijkt. Met Pasen gaat het over een graf, en daar lopen we nog altijd tegenaan: de sterke macht van de dood. Gaat eenmaal het graf achter je dicht, dan is het over en uit. Wie zal ooit die steen nog wegrollen? Maar op die vroege morgen is het gebeurd. Het is geen droom, niet iets wat je je alleen maar hebt ingebeeld. Daar is die steen veel te groot voor. Maar kijk nou: hij is echt weg! Dan is hier werkelijk iets gebeurd. Dan kun je verder gaan en naar binnen kijken in het graf, en dan zul je ontdekken: Jezus is daar niet meer. Hij is opgestaan, Hij leeft! * De steen is weg – en nu gaapt er een groot gat in de rots. Een zwart gat kun je niet zeggen, want juist het zwarte gat van de dood is weggeslagen nu Jezus in het volle licht naar buiten is gekomen.

Een nieuwe wereld Gat in de rots: dood is opengebroken “Opstaan uit de dood” hoort bij Gods nieuwe wereld Doorbraak van nieuw leven Geen incident, maar begin van iets groots Een gat in de rots: de keiharde werkelijkheid van de dood is opengebroken. Dit ene graf waar de steen niet meer voor ligt – dit wordt de poort naar de nieuwe wereld. De afgelopen weken zijn we er een paar keer tegenaan gelopen. Jezus had een paar keer gesproken over zijn opstanding. Maar zijn leerlingen konden er niet bij. Net zoals de vrouwen op de vroege morgen van Pasen er niet bij kunnen. Ze hebben in hun bijbeltje, in het Oude Testament wel iets staan over “opstaan uit de dood”. Maar dat is iets helemaal aan het eind, over de grens van deze wereld heen. Doden zullen opstaan als God zijn nieuwe wereld laat komen. Dat kun je dus niet bedenken, want dat ligt niet in de lijn van het leven van nu. Als doden opstaan, dan is de nieuwe wereld er, dan is niets meer wat het was. Dat is wat er achter die weggerolde steen vandaan komt: Gods nieuwe koninkrijk dat doorbreekt, een nieuw leven voorbij de dood. [KLIK] Zo’n doorbraak heb jij ervaren, Vera, ergens in de afgelopen twee jaar. ’t Begon met een nieuwsgierig meisje dat er wel eens meer van wilde weten. De deur op een kiertje. Maar God leren kennen, Jezus ontmoeten als je Heer en Verlosser, dat schuift meteen de grote steen weg zodat je hart openstaat voor Hem. Dat je gaat geloven, dat is niet een stukje erbij, maar dat maakt je totaal nieuw. Jij hebt het gemerkt, hoe op alle onderdelen van je leven de wereld er anders uitziet nu God er voor jou is, hoe je anders voelt en anders denkt en andere keuzes maakt. Een stukje van de nieuwe wereld is al begonnen. Daarom zijn we zo extra blij dat jij er bij bent nu we vandaag Pasen vieren. Aan jou kunnen we zien en horen wat er gebeurt als God doorbreekt met verlossing en leven. Pasen maakt alles anders. De steen die weggerold was, en het graf dat open ging, dat is geen incident waarna de cirkel van deze wereld zich weer sluit, en alles verder gaat als vroeger. Dat merk je als de vrouwen het graf zijn ingegaan. Jezus is uit de dood gekomen, en eigenlijk kun je niet zeggen: Hij is teruggekomen. Want nu gaat het volle kracht vooruit. Een jongeman met witte kleren spreekt de vrouwen aan – dat zal wel een engel zijn, een boodschapper uit de hemel. Met korte woorden vertelt hij wat er aan de hand is: Jezus is opgestaan! Maar dan gaat het meteen verder: de leerlingen van Jezus moeten ingeseind worden dat ze hun Meester weer zullen ontmoeten in Galilea. Zoals God al vóór het daglicht het graf had opengemaakt, zo gaat het nu in volle vaart verder. Er is geen tijd voor een reünie met Jezus, het is niet meer als vroeger, maar er komt nu iets heel nieuws achteraan.

Niet terug rollen! Na Pasen: schuiven de stenen er weer voor? Rouw en verdriet Teleurstelling Zonde Eerste graf is opengegaan Stap binnen in het nieuwe leven! Een gat in de rots: Gods nieuwe wereld breekt door. Nu is er geen houden meer aan. Nu kunnen ook de rotsblokken en de stenen van ons eigen leven aan de kant. Jezus die aan het kruis zijn leven heeft gegeven, is in volle glorie opgestaan uit de dood. De steen is weg – en nu moeten wij hem niet meer terugrollen. De vrouwen waren verbijsterd, ze konden het nog niet geloven wat ze allemaal meemaakten. Gods nieuwe wereld die doorbreekt, dat is ook groter dan je kunt bedenken. Of laten wij het toch weer ongemerkt langs ons heen gaan? Als je al zovaak Pasen hebt meegemaakt, kun je moeilijk de schrik en de verrassing van de vrouwen meevoelen. Wordt het te normaal? Ga je na deze paar feestdagen weer gewoon verder met je leven? Dan is het alsof je de stenen er weer voorschuift. De steen van de rouw, als je zo wordt overspoeld door het verdriet dat je bijna niet meer door je tranen heen kunt kijken, dat je bijna niet meer ziet hoe Jezus uit het graf kwam, dat je bijna niet kunt geloven dat de dood nu echt het nakijken heeft. [KLIK] De steen van teleurstelling, dat je al zovaak bent afgeknapt op dingen die je zo graag wilde en die mislukten, of afgeknapt op mensen die lelijk tegen je deden, en nu kun je bijna niet meer geloven dat het ook anders kan. De steen van zonde, iets in jou waarvan je weet dat God er niet tegen kan, maar je zit er zo aan vast dat je het zelfs door Jezus niet wilt laten afpakken. Zo gaat dat bij ons, mensen. God doet zoiets geweldigs, Hij brengt een nieuwe wereld bij ons binnen. En wij kunnen alleen maar terug naar af. Maar laat je vandaag meenemen door de schitterende boodschap van Pasen: de steen is weg, en die gaat ook nooit meer terug. Waar Jezus mee begonnen is, dat geeft Hij niet meer op. Zijn graf is het eerste van alle graven die opengaan. Zijn nieuwe leven staat open voor allen die bij Hem willen horen. Laat de deur van je hart maar openzetten, geef Gods Geest de ruimte om al jouw stenen en rotsblokken aan de kant te schuiven. Zie hoe de poort van Gods nieuwe wereld voor je opengaat, en stap naar binnen.