Olle en de windmolens

Dit is Olle. Olle houdt van steppen, hutten bouwen, spelen met zijn elektrische trein en van zijn vader en moeder.

Dit zijn de vader en moeder van Olle Dit zijn de vader en moeder van Olle. Zij houden van Olle en van het werk wat zij doen. Mama werkt in een bloemenwinkel en papa maakt windmolens.

‘Pap’, vraagt Olle bijna iedere avond voor ’t slapen gaan ‘Pap’, vraagt Olle bijna iedere avond voor ’t slapen gaan. Wanneer mag ik nou ook eens mee naar de windmolenfabriek?’ ‘Binnenkort Olle, als het vakantie is.’ zegt papa.

Olle droomt er al heel lang van Olle droomt er al heel lang van. Hij wil zo graag met papa mee naar de fabriek waar ze windmolens maken! Hij heeft het al wel een miljoen keer aan zijn vader gevraagd. ’s Nachts droomt Olle van de windmolenfabriek. Het is een geweldige droom! Hij ziet hele grote windmolentjes en hele kleine. Knalrode, knalgele, maar ook met alle kleuren van de regenboog!

Olle droomt dat zijn vader steeds op een grote rode knop drukt en dat de windmolentjes uit een enorme paarse machine vliegen. De windmolentjes vliegen dan uit zichzelf naar boven en gaan daar naast de andere windmolentjes hangen. De wind waait zachtjes door de fabriek en alle molentjes draaien!

Op een dag is het zover. ‘Weet je wat er vandaag is Olle?, vraagt papa. ‘Vandaag begint de vakantie!’, zegt mama. ‘Echt?’, roept Olle! ‘Jeej, ik mag met papa mee naar de windmolenfabriek!’

Olle moet heel vroeg opstaan Olle moet heel vroeg opstaan. Papa heeft extra boterhammen gesmeerd, ook voor Olle. In de auto vertelt papa alles over de fabriek. Maar Olle luistert helemaal niet. Hij staart uit het raam en denkt aan windmolentjes in alle kleuren.

De fabriek ziet er niet zo mooi uit, vindt Olle. Het is een saai gebouw. Wel heel groot! Samen met papa lopen ze naar het grote gebouw. ‘Goed opletten nu Olle, je mag nergens aankomen!’

Binnen in de fabriek ziet Olle helemaal geen paarse machine en al helemaal geen windmolentjes! ‘Papa, waar zijn de windmolentjes?, vraagt Olle. ‘Hier zijn ze, zegt papa, wij noemen ze eigenlijk windturbines. Het zijn reuzenwindmolens die draaien in de wind. Buiten zal ik je er één laten zien’.

Papa laat Olle een windmolen zien die vlakbij de fabriek staat. Woeshhh..woeshh….dat is het geluid van de windmolen. Olle heeft nog nooit zo’n grote windmolen gezien. Papa vertelt dat de windmolen energie maakt. ‘Iedere keer als de wieken van de molen ronddraaien, wordt er energie gemaakt.’ ‘Wat is energie pap?’ vraagt Olle.

‘Energie is een soort kracht ‘Energie is een soort kracht. We kunnen bijvoorbeeld elektriciteit maken. En daarmee kunnen we het licht aandoen thuis. En zo blijft de koelkast koud. De wasmachine wast en jouw trein kan rijden!’ vertelt papa. Olle vindt het knap van de windmolen, dat hij dat allemaal kan!

‘Waarom is die windmolen grijs. Hij ziet er saai uit ‘Waarom is die windmolen grijs? Hij ziet er saai uit!” zegt Olle tegen zijn papa. Papa legt uit dat de grote mensen de molen veel te groot vinden om er allemaal mooie kleuren op te maken. “Bovendien”, zegt papa, “wat denk je dat er zou gebeuren met alle koeien en paarden in de wei als de windmolen knalrood met gele stippen zou zijn?” Olle moet er een beetje van giechelen.

Papa laat die dag nog veel meer zien aan Olle Papa laat die dag nog veel meer zien aan Olle. De fabriek heeft een plek waar ze motoren bouwen. Op een andere plek bouwen ze de wieken. Ze hebben ook een kantine. Olle krijgt warme chocomelk en een saucijzenbroodje.

Dan is het tijd om naar huis te gaan Dan is het tijd om naar huis te gaan. Papa sluit de deur van zijn kantoor en zegt: ‘Kijk eens Olle, wat ik voor je heb…’ Papa haalt achter zijn rug een prachtig klein windmolentje vandaan. Het is een gouden windmolen met blauwe strepen. ‘Zie je wel, zegt Olle tevreden terwijl hij papa een kus geeft, ik wist wel dat je ook mooie windmolentjes maakte!’

In opdracht van: Stichting Nu & Later Wijk bij Duurstede Tekst: Liesbeth Rosendaal Tekeningen: Maaike Rosendaal 2009 – www.schrijfsels.eu