Opbrouck Talitha 1BaSW A Katho IPSOC

Inleiding Doelgroep 1.De hulpverlening aan delinquente meisjes 1.1Oplossing 2.De justitiële maatregelen ten aanzien van delinquente meisjes 2.1Statusdelicten 3.Het overheidsbeleid inzake kinderbescherming 3.1zes voorstellen 4.Bronnen

Ongunstige opvoedingsomstandigheden waardoor de zelfstandigheidontwikkeling van meisjes wordt belemmerd, blijken een grote rol te spelen in het ontstaan van afwijkend gedrag bij meisjes. De auteur vraagt zich af in hoeverre de bestaande hulpverlening, de justitiële maatregelen en het overheidsbeleid een passend antwoord bieden op deze problematiek.

Meisjes die veelal een levensloop van ernstige verwaarlozing, mishandeling en verwerping achter de rug hebben, die tenslotte terecht komen in instituten waarin men uit machteloosheid hard en repressief optreden

2 falingen:  de hulpverlening is niet gericht op verandering van de omgeving, die mede oorzaak was van de problemen  door de nadruk op de aanpassing van het individu aan inrichtingsnormen, wordt haar individuele ontwikkeling er in onvoldoende mate gestimuleerd

Vanuit onderzoek kan worden gepleit voor een hulpverlening die meer gericht is op het gezin. De hulpverlening moet toegespitst worden op het vinden van compromissen tussen de gezinsleden, zodat het meisje zich onafhankelijker kan opstellen en dat de controle van de ouders vervangen wordt door vertrouwen.

Verschillen in het vervolgings- en afhandelingsbeleid  Meisjes lopen een groteren kans op vervolging dan jongens  Bij meisjes wordt de gezinstoestand veel sneller vervolgd dan bij jongens  Bij schoolgaande kinderen wordt de strafzaak vaak geseponeerd, bij niet-schoolgaanden niet  Bij jongeren uit lagere klasse wordt de zaak sneller geseponeerd dan bij jongeren uit hoge klasse  Statusdelicten leiden bij meisjes tot vervolging, bij jongens is dit naar gelang de feiten

 Van huis weglopen  Onverbeterlijk gedrag thuis  Spijbelen  Stelen  Rondhangen  Rebelleren

de conclusie is dat er bij de meeste globale onderzoeken naar residentiële hulpverlening zeer negatief geëvalueerd wordt. Daarom geeft de auteur zes voorstellen om een drastische ingreep te verrichten, die tezelfdertijd grote bezuinigingen mogelijk maakt waardoor de hulpverlening een pak zou verbeteren en de meisjescriminaliteit niet verder zou stijgen.

 Halveren van de capaciteit van de internaten  De vrijgekomen financiële en personele middelen gebruiken voor een uitbreiding van maatschappelijke werkers  Deze personele uitbreiding heeft tot doel een verbetering van de ambulante hulpverlening  Per regio wordt een klein tehuis belast met crisisopvang, die jongeren nooit weigert  Er wordt een landelijke werkgroep opgericht, die en handleiding maakt voor de ambulante hulpverlening en de maatschappelijke werkers  Als deze werkgroep na een paar jaar positief adviseert, kan het aantal bedden in de tehuizen nog verder worden gereduceerd

Artikel: “Kind en adolescent” Foto’s: