Met stage wil ik vooral veel ervaring in verschillende gebieden opbouwen, zodat ik later precies weet wat ik later zou willen doen en veel nieuwe vaardigheden leer, zoals wellicht beter organiseren en communiceren. Ik zou graag een pedagoog willen zijn die geduldig en liefdevol is. Het welzijn van de mensen is hetgene wat ik voorop stel. Ik zou veel moeite hiervoor willen doen en mensen veel persoonlijk willen benaderen.

Of: Wat denk je als je om 11 uur ‘smorgens aanbelt bij een gezin en je ziet dit: De grond is met speelgoed en boeken bezaaid, de vaat staat nog in de gootsteen. Het jonge kind uit het gezin zit op de grond en slaat met een lepel op potten en pannen en de moeder klapt het ritme mee. Wat is jouw beoordeling? Ik zou er niet gelijk van uit gaan dat die mensen slordig zijn of iets dergelijks afgaande van de rommel, ik ben zelf nou eenmaal ook wat slordiger. Ik zou wel gelijk aan die mensen aangeven dat ik constateer dat ze het fijn hebben samen, aangezien ze samen ‘muziek maken’.

En wat doe je met ouders die een vraag hebben over de zindelijkheid van hun kind, en je ziet ondertussen dat het kind in kwestie verwend wordt met het mooiste en duurste speelgoed? Ik zou me in eerste instantie vooral verdiepen in het kind zelf: hoe zit hij/zij in elkaar, hoe doet hij/zij het op school enzovoort. Daarna zou ik de thuissituatie uitzoeken, relatie met de ouders enzovoort. Ik denk in eerste instantie niet dat al dat mooie speelgoed er veel mee te maken heeft.

Of met ouders die vinden dat hun kind een ‘vrije opvoeding’ hoort te hebben en het daarom niet corrigeren als het kind onbeleefd is of niet sociaal. Natuurlijk hebben meerdere mensen (waaronder ik) twijfels bij zo’n soort opvoeding, maar ik zou er verder geen probleem van maken. Het is geen zorgvraag van de mensen. Ik kan wel advies geven, maar dat zou ik in zulke gevallen alleen maar geven wanneer dat gevraagd wordt.

4 basisdimensies van opvoeden De ouder drukt zijn/haar liefde en zorg voor het kind uit. Het richt zich op zijn fysieke en emotionele welzijn, waardoor het kind zich begrepen en geaccepteerd voelt. Ondersteuning bieden Voorbeelden: bemoedigen, accepteren, helpen, samenwerken, affectie tonen en liefdevol omgaan met het kind enzovoort.

Duidelijk maken aan een kind wat de bedoeling is van iets en welk gedrag verwacht wordt. Het gaat hier om de informatie die het kind krijgt voor de ontwikkeling van kennis en vaardigheden. Het kind leert hierdoor strategieën ontwikkelen om zijn eigen problemen op te lossen en verantwoordelijkheid te dragen voor zijn beslissingen. Instructie geven Als ouder moet je niet te veel instructie geven! Hierdoor zal een kind weinig initiatief durven tonen, aangezien vader en moeder alles vaak voorzeggen.

In letterlijke zin controle over je kinderen In letterlijke zin controle over je kinderen. Dit kan op verschillende manieren: autoritair en autoritatief. Beide hebben een andere invloed op het kind. Autoritair kan negatief zijn voor de sociale en cognitieve competentie v/h kind, maar autoritatief heeft hier een positief effect op. Controle uitoefenen Autoritair: druk uitoefenen, machtsvertoning, strikte regels, straffen, verbieden etc Autoritatief: kind uitleg geven waarom iets niet mag, er worden eisen gesteld aan zijn zelfstandigheid.

De wijze waarop de ouder het kind bestraft en/of beloont om gewenst gedrag aan te leren. Grenzen stellen is lastig: vaak zijn ouders bang dat het kind hen niet aardig gaat vinden. Dit kan echter belemmerend werken wanneer er consequent moet worden opgetreden. Grenzen stellen Het kind leert zo om verantwoordelijk te zijn voor zijn daden. Belonen heeft sowieso een betere impact. Wanneer er vanaf de geboorte de meeste aandacht wordt gelegd op de positieve dingen, is straffen bijna niet meer nodig omdat het kind bijna geen stoute dingen meer doet.

Communicatievoorwaarden voor communiceren met kinderen Praten met kinderen is anders dan praten met volwassenen. Omdat ze kleiner zijn, is het heel belangrijk om er eerst voor te zorgen dat je op gelijke hoogte bent, zodat je in zekere zin gelijk bent aan elkaar. Ga bijvoorbeeld op je hurken bij het kind zitten, of ga bij elkaar aan een tafel zitten.

Oogcontact is essentieel Oogcontact is essentieel. Dit is belangrijk zodat het kind weet dat je ook echt naar hem/haar luistert en ook aandacht schenkt. Het kind voelt zich ook beter begrepen wanneer je af en toe knikt, een signaal dat je het begrijpt en het kind volgt.

Wat ook heel belangrijk is om te doen bij kinderen: samenvatten en herhalen. Wanneer een kind klaar is met vertellen van een bepaald verhaal, is het het beste om samen te vatten wat je hebt gehoord, en dat vertellen aan het kind. Zo weten jullie beide zeker dat jullie elkaar hebben begrepen.

Wat heb ik geleerd van deze cursus? Onder andere heb ik geleerd: -de verschillende stromingen binnen pedagogiek en de bijbehorende pedagogen en hun visie(s) -de definitie van pedagogiek -de basisdimensies van opvoeden en de communicatiepatronen -de verschillende soorten hulpverlening