Slotavond PAHO St Jean, 30 juli 2004 De Boederij Theo met een oordopje: Ik heb Rotterdam aan de lijn. Johanna en Jaap. Zo hoor je ze nooit en dan zijn ze er ineens. Management on the line, als het ware. In het kader van de kwaliteitsverbetering wil Paho dat er een evaluatieve vergadering wordt gehouden. Omdat ik Theo heet ben ik de voorzitter. Blijkbaar is deze naam voldoende kwalificatie om baas te mogen zijn bij Paho. Dus andere Theo: het zal wel even wennen zijn voor je, maar je bent nu lijdend voorwerp in plaats van onderwerp. En weet: ik heb een zware week gehad en mijn humeur is er vandaag niet beter op geworden omdat die tweede vlucht er niet in zat. Dus: Doe mij en vooral jezelf een plezier en doe gewoon wat ik zeg. Anders, je snap het, ga je snel op final. En Gijs. Er is maar één procedure voor deze vergadering en dat is de mijne. Er zijn er vele andere mogelijk, maar deze doen we vandaag. Ja, als ze een paar vergaderingen hebben meegemaakt, denken ze allemaal dat ze weten hoe het moet. Zeker die managers en adviseurs.

Ramon. Als het even niet goed gaat. Geeft niet. Cool man. Ik leg gewoon de lijnen nog een keer uit en dan starten we opnieuw. En dan komt de vergadering netjes van de grond. Lisette. Heel goed. Zoals je het doet. Maar als ik je nog een tip mag geven. De procedure is als volgt: 1. We hebben als groep stevig geëvalueerd. Ook tussendoor. Vandaar dat we niet altijd even startklaar waren. Daaruit is een helder beeld ontstaan. Ik geef dat in de vorm van een vergelijking weer. Eén beeld zegt meer dan duizend woorden. 2. Multimediale groepsactiviteit, die jullie maar gelaten moeten ondergaan. 3. De zin van het bestaan.

Ad 1. De vergelijking: De boerderij Deze groep deze week lijkt eigenlijk op een boerderij, zoals je ze in deze omgeving veel ziet. Wij als deelnemers zijn het vee. We zijn domme koeien, eigenwijze geiten of mekkerende schapen. Die moeten te grazen genomen worden. Mensen als Joop, Jeroen, Niels en Jon hebben een soort van promotie gemaakt en mogen vrij grazen. Soms lijken zij ook een soort herdershonden, die hand- en spandiensten verlenen aan de herders. Er is toekomstig vee zoals Silvia. We hebben buren zoals Loes of de vrouw van Henk. Dan hebben we Peer. Dat is een soort oom. Die fluit altijd een liedje en komt altijd onder koffie- of etenstijd langs. Hij lijkt een beetje een troubadour, die voor de stemming zorgt. Misschien hangt hij straks wel door de campingbaas met zijn gitaar in een boom, zoals bij Asterix en Obelix.

Het personeel. Voorman Gijs rammelt als eerste met de melkemmers. Hij weet altijd nog mooiere weiden en heeft veel verhalen over het boerenbedrijf. Ramon is de stille kracht. Heeft de spullen altijd klaar voordat ze nodig zijn. Repareert een kapot hek of een gekneusde ziel. Al is er paniek of bruist zijn gemoed, hij blijft altijd rustig en doet wat er gedaan moet worden. Boerin Lisette. Ja, dat heeft mijn naamgenoot goed gedaan. Moet ik je nog eens vragen hoe, Theo. Een mooie meid, maar geen stadse juf. Een vrouw met ballen. Die zelf zo nodig in de stront staat of de strooibalen op de hooiwagen steekt. Heeft daarnaast een vrouwelijk oog voor detail en altijd eerst een compliment voor de goede raad. Dan boer Theo. Als een herenboer staat hij vaak langs de kant met zijn handen in zijn zakken. De anderen komen met voorstellen en evenzo rustig zegt hij dat het toch anders moet. Maar als een moderne agrariër zit hij met zijn laptop in een luie stoel en houdt scherp in de gaten welke dier extra krachtvoer nodig heeft of wanneer een schaap geschoren moet worden.

Zo met elkaar zijn jullie een superteam. Die deze week helemaal tot een succes heeft gemaakt. Maar daarnaast vertonen jullie precies die eigenschappen die een vlieger nodig heeft. Gijs, de gorilla. Met zijn bravoure en lef die je nodig hebt om überhaupt aan deze sport te doen. Ramon, de ijsbeer. Met zijn “coolness”, maar met power. Lisette, de gazelle met de amandelvormige ogen. Met haar analytisch vermogen en de zorg voor de naasten. Theo, de arend. Met zijn verre blik. Met zijn o-ver-zicht. Dus niet alleen waren jullie een prachtig team die ons een superweek hebben bezorgd en van wie we de vaardigheden hebben geleerd om te vliegen. Maar ook hebben jullie de mentale kwaliteiten gedemonstreerd die daarbij nodig zijn. Daarom willen wij voor jullie een dank- en tevens feestlied aanheffen.

Ad 2. Peer op gitaar zet het refrein in. Iedereen zingt: Jullie zijn een superteam 6x De coupletten worden door verschillende al of niet aangewezen vrijwilligers ingesproken, waarbij vele ervaringen van de afgelopen week worden weergegeven. Als slotspreker sprak Theo, de cursusleider en deelde menig compliment en windvaantje uit. De avond werd uitgeluid met gitaar en harpmuziek zonder dat Peer in de boom kwam. Ad3. Is verschoven naar de volgende vergadering.