Berekenen van de responsie

Slides:



Advertisements
Verwante presentaties
LICHTORGEL Jana Dobbelaere.
Advertisements

Kun je complexe problemen oplossen.
Eigenschappen van het vermenigvuldigen van gehele getallen
Oppervlakten berekenen
Wat is omtrek? Omtrek is:
Les voor groep 8 Pak je stoel en kom aan de instructietafel
Motivatie informatie = verandering in tijd netwerken: met R, L, en C
Digitale informatie analoog signaal  digitaal signaal (zie figuur):
Meet- en Regeltechniek Les 4: De klassieke regelaars
Oppervlakten berekenen een mogelijke ontstaansgeschiedenis voor integralen... 6de jaar – 3 & 4u wiskunde Pedro Tytgat: Aanpassing Ronny Vrijsen.
Overzicht van de leerstof
Laplace transformatie
Laplace transformatie
Digitale overzetting van beweging The mosFET strikes back.
vwo B Samenvatting Hoofdstuk 1
vwo C Samenvatting Hoofdstuk 14
De grafiek van een lineair verband is ALTIJD een rechte lijn.
Differentieer regels De afgeleide van een functie f is volgens de limietdefinitie: Meestal bepaal je de afgeleide niet met deze limietdefinitie, maar.
Differentieer regels De afgeleide van een functie f is volgens de limietdefinitie: Meestal bepaal je de afgeleide niet met deze limietdefinitie, maar.
4K130 Signaalanalyse (vdMolengraft/Kok)
Laplace Transformatie,
Laplace Transformatie, Polen/Nulpuntenanalyse:
Overzicht vijfde college SVR “operationele versterkers (OpAmps)”
ribwis1 Toegepaste wiskunde – Exponentiele functies Lesweek 5
havo A Samenvatting Hoofdstuk 3
Door Beatrice van der Tuin – Ploeger
H1 Experimenteel onderzoek
Inhoud (2) Netwerkanalyse Signalen als dragers van informatie
Les 6.
SOCIALE COMPETENTIE Jacqueline Blaak-Venneman.
23/11/2005 De Mets Armand.
Interpretatie van statistiek bij toetsen en toetsvragen
2.1 Rekenen K. van Dorssen.
havo B Samenvatting Hoofdstuk 1
Controllers en automatisatie
Neurale Netwerken Genetische Algorithmen
Les 3 - Operators Workshop Php Basic. ICT Academy Php Basic Content Operators Wiskundig Toewijzing Vergelijking.
rekenen Basisvaardigheden toegepast rekenen
De grafische rekenmachine
Berekening van de Orde Van een Algoritme
8.4 Oppervlakte bij vergroten Van vergrotingsfactor naar oppervlakte
4 HAVO wiskunde A hoofdstuk 4 n.a.v. de proef
Hoofdrekenen 1.
De discrete fouriertransformatie en Fast Fourier Transform
Systeemanalyse in 8 domeinen Dr. ir. Mark Van Paemel.
Het discrete frequentiedomein
De Frequentieresponsie
Tijdcontinue systemen Tijddiscrete systemen
Bemonstering en reconstructie
Eigenschappen van het vermenigvuldigen van gehele getallen en handig rekenen © André Snijers.
Transformaties van grafieken
De grafiek van een lineair verband is ALTIJD een rechte lijn.
Het z-domein De z-transformatie.
Wiskunde Blok 5 les 17.
Responsies via het s-domein
havo B Samenvatting Hoofdstuk 1
Het complexe frequentiedomein
De volgorde van de bewerkingen
Wiskunde en verkeer Johan Deprez
Regeltechniek Modellen Specifikaties Voordelen van terugkoppeling
Digitale regelsystemen
De complexe Fourierreeks
Voorkennis Wiskunde Les 3 Appendix §A.5 en A.6.
Resultaatgerichte bekostiging?!
De volgorde van bewerkingen
Vergelijkingen van de vorm x + a = b oplossen
Hoofdrekenen 1.
Haakjes Haakjes wegwerken..
Eigenschappen van het optellen en het vermenigvuldigen van rationale getallen © André Snijers.
Vermenigvuldigen & delen
Transcript van de presentatie:

Berekenen van de responsie Er zijn 2 mogelijkheden om de responsie van een systeem te berekenen: oplossen van de differentiaalvergelijking of differentievergelijking (→ dit gaan we later doen via Laplace- of z-transformatie) via convolutie

Wat is convolutie ? Een tamelijk moeilijk begrip, daarom eerst discrete convolutie (→ is gemakkelijker om uit te leggen) daarna analoge convolutie (→ om zo te komen tot de convolutie-integraal)

Discrete convolutie input output x[n] x[3] y[n] x[1] y[2] y[0] x[4] y[4] → x[2] y[3] y[1] x[0] n n 0 1 2 3 4 0 1 2 3 4 x[n] = x[0] d[n] + x[1] d[n-1] + x[2] d[n-2] + …. + x[n] d[n-k] + …. oneindige som y[n] = x[0] h[n] + x[1] h[n-1] + x[2] h[n-2] + …. + x[n] h[n-k] eindige som n is het tijdstip waarop de responsie wordt berekend : de responsie kan dus geen rekening houden met de ingangspulsen die nog moeten komen !

Discrete convolutie n = 2 input output x[n] x[3] y[n] x[1] y[2] y[0] x[4] y[4] → x[2] y[3] y[1] x[0] n n 0 1 2 3 4 0 1 2 3 4 x[n] = x[0] d[n] + x[1] d[n-1] + x[2] d[n-2] + …. + x[n] d[n-k] + …. oneindige som y[2] = x[0] h[2] + x[1] h[1] + x[2] h[0] eindige som Een andere manier om dit te begrijpen: de impulsresponsie is causaal, dit wil zeggen dat h[n]=0 voor negatieve n

Voorbeeld ? → x[n] = d[n] + 3 d[n-1] + 7 d[n-3] y[n] 1 n → 0 1 2 3 4 ? x[n] = d[n] + 3 d[n-1] + 7 d[n-3] h[n] n 0 1 2 3 4 y[n] = h[n] + 3 h[n-1] + 7 h[n-3] 2 1 1 n 0 1 2 3 4

Grafische oplossing h[n] 3 h[n-1] 6 3 3 2 1 1 n n 0 1 2 3 4 5 6 0 1 2 3 4 5 6 0 1 2 3 4 5 6 7 h[n-3] y[n] 14 14 10 7 7 7 7 5 1 n n 0 1 2 3 4 5 6 0 1 2 3 4 5 6

Wiskundig is de convolutie - operator y[0] = x[0] h[0] = 1.1 = 1 y[1] = x[0] h[1] + x[1] h[0] = 1.2 + 3.1 = 5 y[2] = x[0] h[2] + x[1] h[1] + x[2] h[0] = 1.1 + 3.2 + 0.1 = 7 y[3] = x[0] h[3] + x[1] h[2] + x[2] h[1] + x[3] h[0] = 1.0 + 3.1 + 0.2 + 7.1 = 10 … Algemeen : n is het tijdstip waarop de responsie wordt berekend k is de sommeervariabele is de convolutie - operator

De convolutie is commutatief y[n] = x[0] h[n] + x[1] h[n-1] + x[2] h[n-2] + …. + x[n-1] h[1] + x[n] h[0]

Interpretatie van het ingangssignaal x[k] moet eerst worden omgeklapt rond de vertikale as: zo bekomt men het signaal x[-k] dit signaal wordt dan over n tijdstappen verschoven: zo bekomt men x[n-k] men vermenigvuldigt dit signaal met de impulsresponsie h[k], en men doet dit voor alle waarden van k - uiteindelijk neemt men de som van al deze produkten, om zo het uitgangssignaal op het tijdstip n te kunnen berekenen

n = 0 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] 1 n

n = 1 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] 5 n 1

n = 2 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] 7 n 2

n = 3 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] 10 n 3

n = 4 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] 14 n 4

n = 5 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] 7 n 5

n = 6 x[n-k] 7 3 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 h[k] 2 1 1 k -3 -2 -1 0 1 2 3 4 5 6 y[n] n 6

1 / z 1 + 2 3 5 7 n = 0 n = 1 n = 2

1 / z 7 10 3 1 + 2 14 n = 3 n = 4 n = 5

Besluit Discrete convolutie is omklappen verschuiven vermenigvuldigen optellen

x(t) x(nD) x(7D) Analoog signaal x(t) kan worden benaderd door een som van rechthoekpulsen : nD 0 1D 2D 3D 4D 5D 6D 7D 8D 9D x(1D) PD(nD-1D) of nD limietovergang : D → dt ; nD → t ; kD → t ; S → ∫ 0 1D 2D x(2D) PD(nD-2D) zodat nD 0 1D 2D 3D

Analoge convolutie x(t) x(t) h(t) y(t) t of (convolutie is commutatief):

Merk op n is het tijdstip waarop de responsie wordt berekend k is de sommeervariabele t is het tijdstip waarop de responsie wordt berekend t is de integreervariabele

Voorbeeld : RC netwerk i(t) R + 1k vIN(t) C vUIT(t) 1µF _ als vIN(t) = u(t) (eenheidsstap), dan is vUIT(t) te berekenen als : (t is hier de integreervariabele)

vIN(t-t) vIN(t-t) vIN(t-t) t t t t1 t2 t3 h(t) h(t) h(t) t t t h(t).vIN(t-t) h(t).vIN(t-t) h(t).vIN(t-t) vUIT(t1) ~ opp. vUIT(t2) ~ opp. vUIT(t3) ~ opp. t t t vUIT(t) vUIT(t) vUIT(t) t t t t1 t2 t3

vIN(t-t) vIN(t-t) vIN(t-t) t t t t1 t2 t3 h(t) h(t) h(t) t t t h(t).vIN(t-t) h(t).vIN(t-t) h(t).vIN(t-t) vUIT(t1) ~ opp. vUIT(t2) ~ opp. vUIT(t3) ~ opp. t t t vUIT(t) vUIT(t) vUIT(t) t t t t1 t2 t3

Besluit Analoge convolutie is omklappen verschuiven vermenigvuldigen integreren