De noden van alleenwonende patiënten met kanker ten aanzien van hun omgeving: een kwalitatief onderzoek Benoot, C.; Deschepper, R.; Saelaert, M. ; Grypdonck,

Presentatie over: "De noden van alleenwonende patiënten met kanker ten aanzien van hun omgeving: een kwalitatief onderzoek Benoot, C.; Deschepper, R.; Saelaert, M. ; Grypdonck,"— Transcript van de presentatie:

1 De noden van alleenwonende patiënten met kanker ten aanzien van hun omgeving: een kwalitatief onderzoek Benoot, C.; Deschepper, R.; Saelaert, M. ; Grypdonck, M.; & Bilsen, J. 1 MENT Mental Health and Wellbeing Research Group, Vrije Universiteit Brussel, Brussels 2 Department of Nursing Sciences, Ghent University  Patiënten met kanker die alleen wonen zijn meer afhankelijk van hulp van hun nabije omgeving dan wanneer ze een partner zouden hebben  Hulpverleners zouden de noden van alleenwonende kankerpatienten tav hun omgeving moeten kennen, om hun hulp hierop af te stemmen Results Methode Doelstellin g Resultaten AFSTAND NABIJHEID Beschermen van de voordelen van alleen wonen: Vrijheid Privacy evenwicht tussen afstand en nabijheid Verminderen van de nadelen van alleen wonen: Fysieke eenzaamheid Emotionele eenzaamheid WANNEER TEVEEL AFSTAND VAN OMGEVING  Hulp ingebed is in de routine  Hulp aanbieden waar bij de patiënt zelf kan beslissen ze aan te nemen  Voortdurend aanwezig zijn zonder de toelating van patiënt  Controle gezondheidsgedrag  Medelijden hebben met het feit dat de patiënt alleen woont Beïnvloedende factoren:  Alleen wonen voor lange tijd  Vroeg in het kankertraject  Alleen wonen voor korte tijd  Later in het kankertraject Evenwicht verstoord: teveel afstand : “Iedereen altijd dezelfde oppervlakkige vragen, zoals : “hoe is het met je? Kan ik een boodschap voor je doen?” Keer op keer diezelfde goedbedoelde vragen, het werkt op mijn zenuwen” (man, 52 j, longkanker). Evenwicht verstoord: teveel nabijheid: “ Mijn vrienden hebben voortdurend medelijden met me omdat ik alleen woon en kanker heb. Dat is erg vervelend, ik wil geen medelijden” (man, 48 j, darmkanker) Beinvloedende factoren: vroeg vs. laat in het kankertraject  Vroeg: wensen meer nabijheid van omgeving: “Ik ben wel naar de oncopsycholoog geweest, maar heb dat niet nodig. Ik heb kinderen om tegen te babbelen” ( vrouw, 71 j, eerste interview)  Later: wensen meer afstand van omgeving: “ Ik ben mijn kinderen erg dankbaar, om alles te regelen toen ik met chemo begon, maar het is ondenkbaar dat ze zoiets blijven doen, zij hebben ook hun problemen” ( zelfde vrouw, 71 j, tweede interview na 1 jaar) Enkele quotes ter illustratie Conceptueel kader: “ de gewenste hulp in evenwicht tussen afstand en nabijheid” WANNEER TEVEEL NABIJHEID IS VAN OMGEVING  De hulp die ze geven is oppervlakkig en vrijblijvend  De patiënt is verplicht om hulp te vragen op een onderdanige en vriendelijke manier WANNEER EVENWICHT VAN OMGEVING Belangrijkste Bevindingen AANBEVELINGEN VOOR DE PRAKTIJK  Zorgverleners kunnen door deze inzichten beter advies geven aan de omgeving over hoe steun te verlenen aan de patiënt  Zorgverleners kunnen door deze inzichten hun eigen hulpaanbod beter afstemmen in samenwerking met de pateint zijn/haar omgeving  Deze inzichten maken duidelijk dat zorgverleners ervoor dienen te zorgen dat de noden van de patiënt tav zijn omgeving op lange termijn kunnen opgevangen worden door professionele hulp  Een nood aan hulp die een evenwicht is tussen het reduceren van de nadelen van het alleen wonen met kanker, en het beschermen van de voordelen van het alleen wonen met kanker  Dit resulteert in een nood aan een evenwicht tussen afstand en nabijheid van de omgeving  Waar het evenwicht ligt is verschillend bij elke patient, en wordt mede bepaald door de duur van het alleen wonen en de fase in het kankertraject waarin patient zich bevindt  Semi- gestructureerde interviews met 32 patiëtnen met kanker ( 26 vrouwen, 6 mannen)  17 van deze patienten werden een tweede maal geïnterviewd (8 maanden tot 1 jaar later)  Analyse gebeurde met Grounded-Theory technieken