Wat stille vreugde brengt…

Presentatie over: "Wat stille vreugde brengt…"— Transcript van de presentatie:

1 Wat stille vreugde brengt…
randjes goud en zonnestralen zullen mee dit feest verhalen, van al wat leeft groeit en bloeit . Eenvoud, poëzie en schoonheid voor elke dag van het jaar.

2 Met hoeveel overbodig maken we ons leven stuk.
Eenvoudig geluk “ Nu de grote dingen verdwijnen, worden de kleine groot wat zonlicht op de gordijnen een appel, een….. snee vers brood. Met hoeveel overbodig maken we ons leven stuk. Er is zo weinig nodig voor wat eenvoudig geluk.” Uit moeder’s dagboek 2003

3 Botervlootje met suiker, EENVOUD is de SLEUTEL tot het GELUK.
Eenvoud en schoonheid EENVOUD en SCHOONHEID ! Botervlootje met suiker, Olieverf 29x39 cm. Jopie Huisman Dit botervlootje stond in de stal bij Greate lense. Het had er al een paar jaar gestaan en was nat geworden. Rood le, schitterend van kleur. Toen ik het deksel optilde zag ik geklonterde suiker. Hij had er een suikervlootje van gemaakt. Vlootje en deksel heb ik eenvoudig naast elkaar gezet op een stukje triplex, zo heb ik het geschilderd Jopie Huisman EENVOUD is de SLEUTEL tot het GELUK.

4 In de open deur blijft de moeder staan
met haar glimlach. Nu is zij alleen want alwie hier woonde is eerder gegaan en de laatste bezoeker ging heen. De kamer is ledig, de lange straat wordt plotseling winter kil. Ze weet met haar eigen handen geen raad en zij glimlacht om beterswil. De dunne gordijntjes bedekken het oord dat haar lief is, een bloem voor het raam haar groet naar de wereld onopgemerkt door passanten die nooit blijven staan. Des avonds sluit zij de luiken dicht van zacht hout met een zachtere druk en zit zij nog even onder het licht van de lamp in een schijn van geluk Anton Van Wilderode.

5 hier zie ik Hem aan t’ werk
God God hier zie ik Hem aan t’ werk en met zijn eigen Handen hangt Hij van boom tot boom de lieflijkste guirlanden. Toon Hermans Gustave De Smet

6 Eenvoud – Alice Nahon EENVOUD Ik voel m'n ziel verwant met kleine simpele dingen, Die op ons wegen staan als bloemen van het veld..., Verdoken in het gras, door weinigen geteld..., Al dragen z'in hun kelk de zoetste zegeningen. 'k Vind schoonheid overal; maar dat wat zachte perelt Van uit uw moeë mond, die luttel woorden vindt: "Goênavond..., lieveke, goênacht..., m'n zielekind." Dat maakt me zaal'ger dan de weelde van de wereld. Zó groeit in m'n gedacht een vrede, niet te noemen; M'n ziel, in schoonheidshuis, niet één mysterie vindt; Want àl wat schoonheid is, met simpelheid begint... En 'k noeme Liefde, 't zaad van alle schoonheidsbloemen. Alice Nahon

7 Alleen de dingen zingen, ons lied is kort en broos.
De Kern De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen, ons lied is kort en broos. En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet. F. Timmermans

8 De einder kleurt in majestatisch rood en goud.
De dag dooft uit, verstild ‘t geluid en zacht treedt nacht uit roerloos duister, Eén glans die blijft in rood fluweel en gouden zijde. Als ik aandachtig luister, naar het zuchten van de wind, hoor ik Uw zacht gefluister Waar wij ons ook bevinden, U bent altijd nabij. Overal laat U zich vinden in simpele dingen, in mensen SAMEN onderweg. Nu ervaar ik U in de natuur, in de Grootsheid van Uw Schepping, en in dit stille avond-uur, DANK U mijn GOD. herfst rb. De einder kleurt2

9 mei ! roerloos, boom en blad en jij en ik mijn schat
hier in dit landschap waar alleen de vogels praten hier staan we midden in de mei ik kan er met mijn pet niet bij dat er nog mensen zijn die and’re mensen haten Toon Hermans

10 De Bleekweide. Alsof het gisteren was in de bleekweide
en wij die zonder haast en woorden grote witte dromen sneden uit het gras Moeder en ik en de zon. De kruinen van de kanada’s zongen verlegen. Moeder liep de lengten langs alsof zij de lakens wilden meten. De ganzen volgden haar wijde stappen gewoon als ze waren aan het gulle gooien van haar hand. Eén woord en de gulzige halzen zwegen. Zij plukte een vleugje tijm, streelde lavendel, streek de handen langs de dijen sprak tot de palm. De afstand tussen haar en de zon werd kleiner. M. Van Liedekerke

11 Zul je voorzichtig zijn ?
AFSCHEID Zul je voorzichtig zijn ? Ik weet wel dat je maar een boodschap doet hier om de hoek en dat je niet gekleed bent voor een lange reis je kus is licht je blik gerust en vredig zijn je hand en voet Afscheid Maar achter deze hoek een werelddeel achter dit ogenblik een zee van tijd. Zul je voorzichtig zijn ? Adriaan Morriën.

12 Ik zegen u, verlangen, nu diep mijn blik begrijpt hoe rozenknop door zonne tot roze rijpt Dat leerde ik uit uw ogen: Die deden stil-spontaan bloesems van jong begeren wijd open gaan Zó hebt ge, zonder woorden, aan mij 't geheim verteld hoe de ene mensenziele in de andere smelt Want als ik, schoon van liefde, U lang in de ogen schouw, voel ik mezelve worden van kind tot vrouw. Alice Nahon Verlangen VERLANGEN Aloha

13 In mei was het heet en ook nog in de herfst.
Dank U Toen wij nog kinderen waren was het altijd zomer. zo herinner ik het mij. In mei was het heet en ook nog in de herfst. En kwam dan toch de winter, dan zat de warmte in huis, fel brandden de kachels, maar het was vooral de liefde en de geborgenheid die ons lekker warm hielden. Oorlog en de schaarste erna, hebben onze ouders nooit belet ons te geven wat we nodig hadden, al spaarden ze het uit eigen mond. In mijn kindertijd was het altijd zomer, zo herinner ik het mij. dank U, vake en moeke je Mieke

14 Avond Avond Nauw zichtbaar wiegen op een lichten zucht de witte bloesems in de scheemring - ziet, hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, een enkele al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zachtgekleurde lucht als perlemoer, waar ied're tint vervliet in teerheid... Rust - o, wondervreemd genucht want alles is bij dag zo innig niet. Alle geluid dat nog van verre sprak, verstierf - de wind, de wolken, alles gaat al zachter en zachter - alles wordt zo stil... En ik weet niet, hoe thans dit hart, zo zwak, dat al zo moe is, altijd luider slaat, altijd maar luider, en niet rusten wil. Willem Kloos ( )

15 Wanneer de dag ten einde spoed
1. Wanneer de dag ten einde spoed en de mens zijn taak heeft volbracht, nijgt de avond zwaar van kleuren en de weemoed in het hart. Zonsondergang Zonsondergang bloed - mooi. winter 1999. foto van uit onze tuin. 2. Wanneer de dag ten einde spoed en de nacht daalt over het rustende dorp, groeit in het hart dat zich verblijdt een zeldzaam heimwee naar oneindigheid. ‘t Vervult mij met geen angst, noch pijn slechts vreugdevol ervaren en diep gelukkig zijn. 4. …Vervult dit mij met angst noch pijn. Er is slechts dankbaar weten. O Heer, dat Gij mijn God en ik Uw kind mag heten. 3. Wanneer de dag ten einde spoed en de nacht waakt als een trouwe vriend, die rust geeft en zekerheid, op morgen, op een nieuw begin… maart ria.b.

16 Vandaag VANDAAG niets is vandaag nog wat het gisteren was feller zijn de kleuren, heerlijker nog de geuren die mij bedwelmen beloften groeien als rijpe vruchten, het zaad staat op springen en laat mijn hart zingen van dankbaarheid! ria.b.zomer03

17 ‘s Avonds Er is niets zo zoet als ‘s avonds onder de bloemen te zijn,
probeer het eens licht het dak op en alle sterren komen los te zitten als de tuinman met zijn wilde spuit vele bloemen van hun stele rukt en vrolijk een deuntje fluit denkend aan de avond ruik de verlichting juist boven de aarde, glimlachend drinkend van het water natuurlijk zijn wij onder het dak vandaan de tuin ingelopen. HANS LODEIZEN. ‘s Avonds Tuin 2002. Tuin 2002

18 Thuiskomen is een tuin. Met vogels.
Met muntekruid tot aan de rand gevuld. Een duif vliegt porceleinblauw over In een klapwiekend ongeduld. Thuiskomen De bomen kalkwit langs de muren, verwilderd. Distels staan in zaad. Grasvinken in verborgen polken. Dit wist zij steeds: de tuin bestaat. Het perk vol zijden pluimgewassen, kamille, wilde weegbree, merels op het grint, het onkruid hoog, blond stof op de terrassen. Een enkele maal staat men van vreugde blind. Aleidis Dierick

19 AVOND Ach, m’n ziel is louter klanken In dit uur van louter kleuren
Klanken, die omhoge ranken In een dolle tuin van geuren. Paul Van Ostaijen . Klanken

20 Een ochtend ben ik zeer vroeg opgestaan
en zie de bloemen, halmen, grassen staan in een zo helder eigenaardig licht of zij daar nog niet lang alleen zo staan maar iemand juist van hen was weggegaan. Gebed Zo, als men in gezelschap binnentreedt in stilte, en weet dat er gesproken is maar niemand u wil zeggen wat het was. Het is of er een engel op dit gras getreden is en juist verdwenen is zodat nog alles luistert naar zijn tred en halmen, grassen staan nog in gebed. JWF.W.Buning

21 tegen het blauw van de hemel, veeg
Wind Zet het blauw van de zee tegen het blauw van de hemel, veeg er het wit van een zeil in, en de wind steekt op. Willem Hussem

22 Zo rustig is het wolkendek ver weg zingen nog vogels
VREDE. Zo rustig is het wolkendek ver weg zingen nog vogels licht valt gedempt naar binnen het schemert in het zomergroen 1 Van de gouden regen vallen druppels de japanse kers is uitgebloesemd de ribes verspreidt zachte geuren het regenen zet niet door 2 3 Hier is mijn plaats op aarde dicht bij de leverbalsem en de schemerwitte margrieten 4 Het duistert in de tuin ik zal nooit verder komen en daar heb ik vrede mee. Kees Winkler Vrede

23 Heel mijn leven lang heb ik gefladderd en gevlinderd tussen bloemen en
Herinnering Heel mijn leven lang heb ik gefladderd en gevlinderd tussen bloemen en ik ben als een honingbij, dronken van nectar, zon en licht, huiswaarts gekeerd in de avond, beladen met stuifmeel. Iets van deze oogst, deze honing, deze dromen, tracht ik mede te delen. Misschien is het als een vakantieherinnering waarvan je ook alleen maar het mooie onthoudt en vertelt. Mia Gevaert tuin zomer 2001

24 GESCHENK en GAVE Wij komen zeker niet uit een familie van kunstenaars met een “K”, maar toch hebben wij allemaal wel één of andere, of zelfs meerdere gaven of talenten meegekregen. Zelf ben ik misschien het minst begunstigd, maar dat maakt mij niet ongelukkig of erger nog jaloers. Op een beperkte manier en in mijn eigen stijl kan ik me toch uitleven. Ik hou van foto-graferen vooral in de natuur, in eigen tuin, in gezin en familie De wisseling van de seizoenen boeien en fascineren mij, ieder jaar opnieuw. Tuinieren, een beetje schrijven, lezen, poëzie, muziek beluisteren, zijn nu ik met pensioen ben, heerlijke bezigheden. Een nieuwe fiets was een welkom geschenk om ook meer te toeren en van de natuur te genieten. Ik hou van fotografie, gekoppeld aan poëzie of mooie teksten. In de poëzie zijn er enkele grote figuren die mij bijzonder aanspreken. Misschien zal het U verwonderen dat sommige verzen die ik hier gekozen heb dikwijls over éénzelfde thema spreken. Voor mij is het niet alleen belangrijk de schoonheid ervan te smaken,maar ook dat de inhoud ervan de ziel beroert. Ik ervaar dit vooral in beelden en teksten die mijn levensfilosofie ondersteunen en helpen verdiepen, al ben ik altijd bereid om nieuwe, of voor mij onbekende dingen bij te leren. Toch heb ik in die vele jaren die mij reeds geschonken werden, een weg gevonden die mij gelukkig maakt. Die weg wil ik blijven gaan, hierbij geholpen door mensen, vrouwen en mannen, die niet alleen groot zijn, bv in de kunst, maar die vooral eenvoudig zijn en weten en erkennen dat alles GAVE is en GESCHENK. Juli 2003 – ria b. Geschenk en gave

25 Stoel - Vincent Van Gogh
Groet Marc groet ‘s morgens de dingen dag ventje met de fiets op de vaas met de bloem ploem ploem dag stoel naast de tafel dag brood op de tafel dag visserke-vis met de pijp en dag visserke-vis met de pet pet en pijp van het visserke-vis goeiendag daa-ag vis dag lieve vis dag klein visselijn mijn Paul Van Ostaijen Stoel - Vincent Van Gogh bedankt Tiny

26 De schilder DE SCHILDER Ik zoek al dagenlang het rood voor deze roos maar het rood dat Hij gebruikte heb ik niet in mijn doos Toon Hermans Symphonie – klimroos 02.

27 1. Het zijn de simpele dingen die mij gelukkig maken
en liefst nog met een vleug(je) herinnering, aan tijden die ons niet ontbraken, van goedheid en ontboezeming. 2. Klompen kreeg ik van mij vader; goed bewaard en ruim bemind, die mij steeds herinneren al was ik maar een kind, aan de oorlog, en hij, mijn vader met sterke, jonge hand zwoegde op z’n dierbaar stukje land. 3. Een wafelijzer, oud maar gaaf, vertelt mij lieve dingen. Als ik er heden weer aan denk, dan gaat mijn hart wel zingen. Dank lieve grootouders, alle vier, omdat jullie er steeds waren, in onze prille kinderjaren. Simpele dingen 4. Maar wat mij het meest ontroert, nu ik er weer aan denk, waren de stille uren, voor mij een groot geschenk. Mijn moeder en de hare, samen gebogen over al wat bloeit en leeft. 5. Zij leerden mij met de daad, de liefde voor het kleine; zelfs voor hen die geen naam meer hebben, en geen stem. Dit is niet zó maar ‘n herinnering maar ‘n opdracht om na te leven, en op mijn beurt, ook verder door te geven. Op een herfstdag – ria.b.

28 Mijn hart is stil en luistert, het luistert naar Uw lied, dat uit
Ik luister Mijn hart is stil en luistert, het luistert naar Uw lied, dat uit de sterren fluistert en murmelt in de vliet, dat gonst en zoemt in al wat leeft en sterven zal. Ik luister en uit alle dingen hoor ik Uw goedheid zingen, Ik hoor U overal 1935 – Felix Timmermans

29 Overweldigend, vol kleuren, een zomerdag vol geuren en beloften.
Mijn liefste, Overweldigend, vol kleuren, een zomerdag vol geuren en beloften. De aarde, doordrongen van jouw werk, jouw zweet. Samen maakten wij iets van deze tuin, een levenswerk, bekroning van al die jaren, die wij voor elkaar mochten bewaren. Dit is onze thuis, hier voelen wij ons veilig en geborgen. en morgen wenkt een nieuwe dag. Een woord van dank, een stil gebed, want zoals een oud spreekwoord zegt; “ aan God’s Zegen, is alles gelegen.” ! Liefste Ria.

30 Een tuin is meer dan er staat de groei van vroeger
groei die komen gaat wandelen in een tuin is dwalen in een ruim geheugen alles heeft herkomst verre plekken die herinnerd blijven banden met vrienden sommigen dood maar hier ontsterfelijk jaarringen de tuin ben jij. D. Hillenius Jaarringen

31 Domein van grootvader. Hij noemt de namen,
in het Latijn, van zijn geordend groen in boomgaard, perken, kassen met meer gevoel dan die van de bezoekende nazaten. “ Jongen “ zegt hij en leert mij aanraken met één vinger van het kruidje-roer-me-niet diep in de vochtige kas. En dat je niet de ontroering moet uitputten door herhalen. Betekenis van namen. Achter mijn rug herstelt hij vol geduld het losgerukt spinneweb over het holle tuinpad. Omdat de wereld heel moet zijn. Hierin besta jij nog lang niet, behalve dat er teveel leegte heerst, zondagen, hunkering naar wat jaren hierna vervuld moet raken. Willem Van Toorn Grootvader