Grootste verschil Nederland & Turkije

Presentatie over: "Grootste verschil Nederland & Turkije"— Transcript van de presentatie:

1 Grootste verschil Nederland & Turkije
Gemaakt door: Lisa Vugts, Coco van Glabbeek, Kevin Breedveld

2 Inhoudsopgaven Rechtstaat Nederland & Turkije Eerwraak

3 Rechtstaat Rechters onpartijdig Iedereen gelijk Advocaten
Een rechtsstaat is een staat waarvan de macht gereguleerd en beperkt wordt door het recht. De rechtsstaatgedachte is ontwikkeld tegen de praktijk van absolute vorsten. De rechtsstaatgedachte wil willekeur voorkomen en rechtszekerheid en rechtsgelijkheid bevorderen Advocaten spelen een belangrijke rol binnen onze rechtsstaat. Zij vertegenwoordigen burgers en bedrijven in rechtszaken en andere gerechtelijke vervolgingen, treden op als bemiddelaar, stellen wettelijke documenten op en kunnen cliënten adviseren bij juridische problemen of juist om problemen te voorkomen.

4 Nederland Turkije Iedereen gelijk Iedereen gelijk Hoger beroep
Rechtsgebieden Civielrecht Strafrecht Bestuursrecht Iedereen gelijk Hoger beroep Rechtsgebieden? In nederland als je aangeklaagd word is iedereen gelijk aan elkaar Je word beoordeeld aan de daden die je gedaan hebt en niet aan uiterlijk of aan andere dingen van jou. Je kunt als je niet eens bent met de uitspraak van de rechter in hoger beroep gaan. Dit kun je maximaal 2 keer doen. Bij de tweede keer dat je uitspraak gekregen hebt is dit dus definitief. Je kan het hogerberoep opdelen in twee verschillende categorieën namelijk in een hoger beroep handelszaak (dit heeft alles met de werkvloer te maken, dus met arbeiders en werknemers enz.) en hogerberoep familiezaak (dit heeft bijvoorbeeld te maken met scheidingen, alimentatie enz.). De rechtsgebieden hebben betrekking op de situatie en de betrokken partijen: * Bij het civielrecht staan burgers of organisaties tegenover elkaar. * Bij het strafrecht klaagt de overheid burgers of organisaties aan die verdacht worden van een strafbaar feit. * Bij het bestuursrecht staan burgers of organisaties tegenover de overheid. De kantonrechtspraak is geen rechtsgebied, maar wel een bijzondere vorm van rechtspraak. De kantonrechter behandelt civiele zaken en lichte strafzaken. De kantonrechter behandelt bijvoorbeeld arbeidszaken, huurzaken en civiele zaken waarbij de vordering minder dan € bedraagt.

5 Eerwraak Nederland Turkije Geen wetgeving voor
‘Cultuur verweer’ of ‘culturele strafzaak’ Nederlandse strafrechter Afkeurend -> Signaal Straf verlaging of uitsluitend Justitie kan in zo’n geval een strafrechtelijk onderzoek beginnen. Als het dan tot een openbare terechtzitting komt, kan de verdachte (of zijn advocaat) proberen strafvermindering te krijgen door te wijzen op de culturele achtergrond van het gebruik. Dan wordt gesproken van een culturele strafzaak. Politici zijn geneigd om culturele delicten in scherpe bewoordingen af te wijzen en pleiten voor harde maatregelen. De laatste jaren zien we steeds vaker dat rechters afkeurend staan tegenover de culturele achtergrond. Wanneer een verdachte op basis van zijn cultuur handelde, wordt dit als een probleem ervaren, zo blijkt uit de motiveringen van de strafmaat. Een cultureel delict is ‘volstrekt onacceptabel’, ‘schaadt het aanzien van asielzoekers’ en een zware straf moet een ‘signaal’ zijn naar iedereen die in de toekomst op basis van zijn culturele normen wil handelen. De verdachte heeft met zijn gedrag laten zien dat hij een overtuiging volgt die onverenigbaar is met de in Nederland gangbare opvattingen. Hij moet daarvoor streng worden bestraft. Het gaat daarbij dus niet zozeer om het gedrag zelf, maar om de overtuiging (de cultuur dus) waarvan die gedraging een exponent is. Soms is dat een reden om een relatief strenge straf op te leggen, ter bescherming van de maatschappij tegen gevaarlijke culturen. Advocaten zijn daarom voorzichtig met aan cultuur gerelateerde strafzaken. Het Nederlandse strafrecht kent op dit moment geen wettelijk recht om een beroep te doen op cultuur, het zogeheten ‘cultuur verweer’. Er is wel gesproken over de vraag of een dergelijk recht zou moeten worden ingevoerd. De overgrote meerderheid van de strafrechtjuristen ziet daar weinig in. De Nederlandse strafrechter wordt voldoende professioneel geacht om, als de verdediging daar steekhoudende argumenten voor aanvoert, de culturele achtergrond van de verdachte op de juiste wijze in zijn oordeel te verwerken. Dit kan leiden tot erkenning van de culturele achtergrond als strafverlagend of zelfs strafuitsluitend argument, bijvoorbeeld bij aanname van een strafuitsluitingsgrond.