Heer, ik zet me neer weer zit ik eens vol met vragen ik visualiseer iedere dag de wereld waarin ik leef
Heer, maar ‘t is zo zwaar om te dragen ik zie verdwaalde verslaafden Als ik goed hoor, hoor ik hongere magen ik voel verborgen tranen
De staat verkoopt maskers, raad eens wie ze dragen? Inderdaad of toch de meesten
Heer, vertel me als ik dwaal door grote steden waarom ik nog steeds zoveel mensen niks zie eten
De politiek die doet iets dat is wat ze beweren maar wat is iets?
Uren lange debatteren feestelijk dineren niks concreet ze ondertekenen pas toegeven
Als de mensenmassa ontevreden op de straten begint te demonstreren en schreeuwt dat ze zich weer eens vergeten voele
Bij iedere secondetik wordt de wereld maar koeler ge moet luisteren naar wat de mensen bedoelen wat de mensen bedoelen
En heer, wat verwachtten ze van mij moet ik dankbaar zijn voor kilometers nieuwe straten door de wijken?
Bedankt dat we met subsidies van de staat samen mogen praten en ontbijten?
Bedankt voor sterren op appartementen? Bedankt dat de huur weer eens stijgt in percenten?
Bedankt ja, ook voor de stijgende lijn van de fucking voedselbanken
Kijk, ik vind het fijn dat de mensen willen doneren en geven
Maar minder fijn is dat wij een politiek bezitten die amper kan presteren
Nu moet ge niet van wel gaan beweren want dat kan niet als 20 jaar lang dezelfde mensen in armoede leven
D’er zit duidelijk iets vast in politiek dat zich niet kan voortbewegen
Dat is iets naar mijn mening het realistisch leven
En sommige mensen willen niet meer van de staat eten, ze smeken voor middelen om cirkels om hen heen te breken
Zijn zijn het kotsmoe als kansarme persoon te worden bestempeld
Wandelen op het pad dat zwaar is bedrempeld leven op een domein dat zwaar is vergrendeld
Ze willen hun leven veranderen maar niemand helpt maar niemand helpt
En soms lijkt het alsof iemand uit de sociale woonzone kan breken
Koopt zich ergens anders een hoopke stenen en tekent nog niks wetend
Contracten met zijn nachtmerrie de maandelijkse hypotheken
In het begin zijn ze beiden tevreden maar dan begint de zever met de werkgever
Ze moeten werken als er rente wordt onderbetaald en moeten als een paard zweten en dan plots wordt alles onzeker
Ze beslissen om te besparen, op eten koelkasten blijven leeg
Het klein kind moet zich maar op school volvreten
En mama papa beslissen om links en rechts bij de mensen mee te dineren
Ze moeten sparen voor kringloopkleren, ach shit
Het liefste willen ze dat niemand het weet
Maar hoe wilt ge dat ze helpen als gij niet spreekt als gij niet spreekt