Dit zijn de simpele bloemetjes van de spirea, die vroeg in de lente bloeien. De struik waaraan ze groeien is robuust en moet ieder jaar duchtig worden gesnoeid. Ik hou zo van het kleine en het tere, van de eenvoud die het siert.
Nooit was ik in staat het frêle van deze bloemetjes zó vast te leggen. Maar een digitaal oog, sterk vergroot, ontplooit schoonheid tot in ieder meeldraadje; een kunstwerk! een kunstwerk!
Ook het vergeet-mij-nietje is een klein-groot wonder, ik koester het en ik bewonder zijn prachtige kleur, soms pluk er enkelen en zet ze in een piepklein vaasje, bij Onze Lieve Vrouw. soms pluk er enkelen en zet ze in een piepklein vaasje, bij Onze Lieve Vrouw.
Een zeer oud, simpel beeldje, een erfstuk, van generatie op generatie, overgedragen aan het oudste kind. Als ik er niet meer ben, zal het Mariabeeldje een verre reis maken, naar onze dochter in Afrika.
Dat is niet te verwonderen, want Maria gaat de wereld rond en stoort zich niet aan ras of taal. Maar zolang ze hier in ons huis vertoeft zet ik fijne bloempjes bij haar beeld, en ik zeg tot haar: "Moeder, ik vergeet U niet". Opgedragen aan mijn kind en kleinkindje in Mali.