Simon Critchley

Filosofie als vrucht van dubbele “dissapointment” Continentale vorming: University of Essex / Nice Proefschrift over Derrida en Levinas (The Ethics of Deconstruction: Derrida and Levinas; 1992) Opvallend: ethische lectuur van Derrida Wending naar de politiek:

“There is, I believe, an urgent need to re-establish the political link between philosophy, as critical reflexion on doxai, and citizenship, as a reflective stance with regard to one’s political duties and rights: philosophy as citizenship and citizenship as philosophical activity” (238). “Democracy is an infinite task and an infinite responsibility directed towards the future; its temporality is that of advent. To think of democracy as futural is to take up the ethico-political obligation to invent democracy, more and better, today and every day. Democracy is a political form characterized by incompletion and deferral, which is to say that democracy has a différential structure. Of course, to say this is no longer to criticize Derrida; on the contrary, it is to imagine the future of deconstruction and perhaps the future of Derrida’s own work. Democracy as the future of deconstruction? In this closing chapter, I have tried to open this future by raising a question of politis” (241) Engagement vs. Exegese

Komt naar voren in huidige werkplek: New School University (NY). Paradoxaal genoeg ook in “exegetisch” werk (Oxford: OUP, 2001):

*Niet alleen overzicht van denkers/stromingen, maar ook thematische insteek *opvallende thema’s: 1) vraag naar meaning; 2) maatschappijkritiek *relatie met “double dissappointment” *verbinding tussen analytische en continentale filosofie: knowledge and wisdom *vermijden van de twee uitersten: scientism en obscurantism *de “exhaustion of theory” en de publieke rol van de filosofie

Tot zover Critchley’s “credo”, over naar zijn stijl (On Humour, London: Routledge, 2002): “echte humor”: -confronteert ons met onze “wretchedness” en met wie we eigenlijke zouden willen zijn -is subversief; relativeert het “normale”, “hoe het hoort” -neemt de plek in van religie in de seculiere samenleving -heeft een innige verbinding met filosofie

Fascinatie met religie blijkt ook uit grootste bestseller tot nu toe (2008, 13 vertalingen!):

*onze cultuur word gekenmerkt door “denial of death”. Enerzijds fascinatie met verlenging van het leven, anderzijds New Age “illusion of death” *werkelijke zingeving alleen mogelijk in aangezicht van eigen eindigheid *biografie van de filosoof is filosofisch relevant. Filosofie verbonden met eigen existentiële inzet van de filosoof.

Existentiële inzet blijkt ook uit meest ambitieuze boek tot nu toe (New York: Verso, 2005):

*ethiek als “infinite demands”, die ons verantwoordelijk stelt, maar waaraan we nooit definitief kunnen voldoen. *wederom typische verbinding met politieke filosofie: politieke actie kan alleen de vorm aannemen van het stellen van infinite demands aan de macht, waaraan deze nooit zal kunnen voldoen. *notie van “institutional resistance”. Verbinding met anarchisme & Gramsci

Polemiek met Zizek: “The lesson here is that the truly subversive thing is not to insist on ‘infinite’ demands we know those in power cannot fulfil. Since they know that we know it, such an ‘infinitely demanding’ attitude presents no problem for those in power: ‘So wonderful that, with your critical demands, you remind us what kind of world we would all like to live in. Unfortunately, we live in the real world, where we have to make do with what is possible.’ The thing to do is, on the contrary, to bombard those in power with strategically well-selected, precise, finite demands, which can’t be met with the same excuse”.