Synthese

 Komt uit reader (legitimiteit van het sociaal-cultureel werk in een complexe samenleving)  Reader onderdeel van PAV-cashier reeks  Geschreven door Houben Harrie  Uitgegeven in Leuven door Acco

 Geschreven door Houben Harrie

 1 hoofdtitel  5 ondertitels  Voetnoten aanwezig (bij tussentitel 2)  Referenties aan einde artikel

Interessante bronnen om te raadplegen  Wildemeersch, D., Leirman, W. (1998). Facilitation on the life-world transformation. Adult Education Quarterly, 1,  Vandenabeele, J., Wildemeersch, D. (1997). Sociaal leren met het oog op de maatschappelijke verantwoording. Het debat over landbouw, milieu eb batuur. Pedagogisch Tokdschrift, ½, 13.

 K.U. Leuven

 Pierre Bourdieu (Franse socioloog)  Jack Mezirow (Amerikaans socioloog)  Luc Dekeyser ( deeltijds hoofddocent Faculteit Psychologie en Pedagogie)  Deraeck, G.  Vandenabeele,J.  Wildemeersch, D.  Van driel, H.  Jansen, T.  Vandenabeele, J.  Jans, M.  Leirman, W.

 In het artikel stonden geen definities van eventueel moeilijke woorden

 Er werden geen wetteksten gebruikt in dit artikel  Er zijn ook geen verwijzingen naar wetteksten

 Processen van sociaal leren zijn kwetsbaar en broos  ‘De legitimiteit van het sociaal-cultureel werk in een complexe samenleving is een zoektocht naar het principe van verantwoording  redenering leidt tot etnische probleemstelling. Waar liggen grenzen van vormingswerk enerzijds? En anderzijds, als hij, zij niet genoeg kan/mag hoe legitimeert hij/zij dan zijn of haar werk?  Harrie Houben praat ook over zijn eigen vakgebied (film en ‘nieuwe’ media’) en hoe hij zich verdiept in de theorievorming van zijn vakgebied. Het boeit hem hoe mensen de beelden begrijpen, ontcijferen,

 Mensen kennen in alledaagse leefwereld betekenis toe aan hetgeen ze doen, maken en kennen. Ze plaatsen dit in ontwikkelend referentiekader of ze adopteren een interpretatieschema  Interpretatieschema’s vormen verklaringsgrond  Je identiteit is voortdurend in ontwikkeling  In veel maatschappijen wordt er veel zorg besteed aan het ontwikkelen van een gemeenschappelijk wereldbeeld  Leerprocessen gebeuren steeds in dialoog met anderen (dagelijkse conversatie is belangrijk instrument)

 identiteitsontwikkeling = de manier waarop je de wereld leert zien. Dit ontstaat door in dialoog te gaan met anderen kun je dit een sociale identiteit noemen of culturele identiteit  Vorming van culturele identiteit is geen bewust proces. (Hangt af van waar je bv. woont)  Culturele identiteit hebben is belangrijk, ergens bijhoren geeft een gevoel van veiligheid  Solidariteitsleren veronderstelt een bedreiging van de vanzelfsprekende leefwereld. Ontwikkelen van een nieuwe solidariteit (= transculturele houding) veronderstelt een breuk, een bedreiging  Bedreiging kan uit veranderende omstandigheden komen

 Sociaal leren komt voor in een poging tot oplossen van maatschappelijke problemen net wanneer we te maken krijgen met overgang van vanzelfsprekende leefwereld naar een bedreigde leefwereld  Niet alle actoren van de samenleving moeten bedreigd zijn maar toch zeker enkele.  Probleem wanneer begrip verantwoordelijkheid of verantwoording introduceert. Vanzelfsprekende leefwereld is intern verantwoord, maar niet altijd extern  Vanzelfsprekende leefwereld bepaalt ook voor een deel wat we kunnen inzien, ervaren, meemaken. Problematische ervaring voor de ene is niet noodzakelijk problematisch voor de andere.

 Actie en ervaringsgerichtheid in het concept van het sociaal leren wordt het individu beschouwt als zoekend, tastend, betekenisverlenend en actief, ingrijpend in de omgeving en neemt ook zaken op uit deze omgeving  Door actief ingrijpen komt proces tot stand van productieve werkelijkheidsverwerking, hierbij eigent persoon zich de werkelijkheid toe  Volgens C.S. Pierce vormt elke kennisuitspraak het voorlopige resultaat van een interactie tussen mogelijkheden en onmogelijkheden van de onderzoeker en mogelijke tekens van een intrigerend verschijnsel waarover kennis zou kunnen worden verkregen.  Volgens Pierce komt er geen nieuwe kennis voor indien er geen intrigerend feit voordoet

 keerpunt Pierce’s gedachtengang = semiosis moet worden opgevat als betekenisvorming als een proces van betekenisvol handelen. Door eerdere gelijkaardige ervaringen zullen de handelingen voorspelbaar komen. In deze situaties wordt niet bewust en voorbewust gehandeld  Twijfel = komt volgens Pierce neer op toegeven dat we iets niet weten  Werkelijke levensgebeurtenissen of omstandigheden kunnen ‘tekens’ bieden die intrigeren. Voorwaarde is dat waarnemer de tekens kan en wil zien  Omgekeerd kan ook, gebeurtenissen als tekens benoemen. (hoeven dit niet te zijn). vb: zonne eclips. De leefwerekd bepaalt het gezichtspunt  De colclusie: Er is geen behoefte tot herinterpretatie van de werkelijkheid, geen behoefte tot het zich toe-eigenen van die werkelijkheid wanneer er zich een gebeurtenis voordoet die twijfel zaait die aangeeft dat de tot dan toe geldende interpretatie niet meer klopt.

 Wat als de leefwereld onvoldoende geschokt is? mag faciliator de volwassenvormer extra duwtje geven? Op eerste zicht lijkt dit risicovolle onderneming  Solidariteitsleren komt pas aan bod in overgang van bedreigde naar kritische leefwereld. en komt niet aan bod in de vanzelfsprekende leefwereld  Allerlei prioritair geachte vormingsprogramma’s, opleidings -en begeleidingsprogramma’s gericht zijn op achtergebleven, gediscrimineerde of kansarme bevolkingsgroepen, die wel degelijk voor iedereen zichtbaar zijn  auteur bedoelt met provocatie niet een fysieke aanval. er wordt bedoeld dat de vormingswerker er niet mag van uitgaan dat de lerende volwassene vanzelfsprekend en altijd gelijk heeft.  Als je hiervan uitgaat vermijd je bevraging van interpretatieschema’s en verhinder je double-loopl-learning

 Referentie naar volledige reader: : Houben, H. (2000). Sociaal leren en/of betekenisvol handelen. In L. Dekeyser, H. Seymus (red.), De legitimiteit van het sociaal-cultureel werk in een complexe samenleving (pp73-82). Leuven: Acco.