Mijn droom- reis van mijn dromen

Inleiding Bij mijn eerste kennismaking met trancedance was ik zeer sceptisch. Ik kon maar niet geloven wat men mij daarover vertelde. Toch liet ik me overhalen om het eens mee te maken. Mijn lichaam was aan beweging toe en mijn geest kon wel wat ontspanning gebruiken. Het leek me ook leuker dan fitnessen want iedereen danst geblinddoekt , je kan doen en laten zonder angst bekeken en beoordeeld te worden.

Het voelde raar aan wat mij overkwam Het voelde raar aan wat mij overkwam. Wat mij verteld was leek dan toch waar. Sporadisch werd een tipje van de sluier opgelicht en later kreeg ik er meer en meer zin in. Na enkele sessies schreef ik me in voor een week tijdens de vakantie. Wat nu volgt is het verslag van wat ik tijdens de laatste dans die week “beleefd ” heb en “gezien” heb.

Voor de dans begint… Op een tafel liggen allerlei voorwerpen door de begeleiders en deelnemers meegebracht. Iemand uit de groep heeft er een “Druïden-dierenorakel”-boek bij gelegd. Ik wil wel eens zien wat dit voor mij in petto heeft en trek een kaart… de Vuurdraak.

Het landschap verdwijnt . De dans begint… We vliegen nog steeds maar de duisternis treedt in. Een zwarte draak komt naar me toe en nodigt me uit. Samen doorklieven we de lucht en aanschouwen de wereld onder ons. Het landschap komt me bekend voor en lijkt mooi. Maar ik zie dat de natuur in de verdrukking raakt.

Plots verschijnt de Vuurvogel. De draak is verdwenen en ik bevind me terug op aarde…denk ik toch.

Uiteindelijk zie ik een vreemd groen lichtschijnel . Ik bevind me in een onderaards ruimte. Het is geen grot want de zuilen zijn organisch maar leven is er niet te zien. Ik kijk rond en zoek een uitweg… Uiteindelijk zie ik een vreemd groen lichtschijnel . Maar om naar het licht te kunnen moet ik door een modderachtige substantie ploeteren en mezelf onderdompelen in zeer troebel water.

Ik bedenk dat ik toch stilaan de oppervlakte moet naderen. Ik zwem maar het zicht is belemmerd door het troebele water en alles wat er in rondzweeft. Ik bedenk dat ik toch stilaan de oppervlakte moet naderen. En dan hoor ik een kikker. Nu weet ik zeker dat ik dicht bij de oppervlakte ben. Ik kruip tussen de begroeiing door aan land.

Ik kruip of loop voorovergebogen door het struikgewas. Dan merk ik dat ik rechtop loop maar me toch verschuil. In het nabijgelegen grasveld staan mensen in een kring.

Zij houden de handen geheven . Hun vingers vormen een stralenkrans rondom een lichtbron. Ik krijg het gevoel mijn bestemming nog niet bereikt te hebben. Iets dwingt me op mijn stappen terug te keren.

Het water is nu veel helderder. Ik zet mijn reis verder …naar zee.

Ik zwem mee met een school vissen. Ook al worden we aangevallen door roofvissen en andere belagers… het laat me koud. Ik voel me goed in de groep en wil verder … alsmaar verder.

Ik ben het water uit en vlieg. De vogels lijken me te begroeten en dartelen rondom mij . Eerst is de lucht helder maar er dreigen donkere wolken. Ik vlieg door de wolken want ik wil de zon zien.

De vogels zijn verdwenen. De wolken worden donkerder en dreigender De vogels zijn verdwenen. De wolken worden donkerder en dreigender. Ik hoor kanongebulder en schoten. Ik voel mijn vleugels groter en sterker worden. Ik vlieg verder en hoger en ik zie licht . Daar moet ik heen. Ik lach …niets kan me nu nog deren.

Maar ik voel me hier goed, hier voel ik positieve energie. De duistere wolken belemmeren het zicht , maar ik hou vol . Ik laat me niet intimideren. En dan zie ik plots een blauw lichtschijnsel. De duisternis verdwijnt. Is dit een geest? Een buitenaards wezen? Een energievorm? Ik weet het niet. Maar ik voel me hier goed, hier voel ik positieve energie.

Plots verschijnt achter het blauwe licht ook een geel licht Plots verschijnt achter het blauwe licht ook een geel licht. Het komt naderbij en plaatst zich naast de eerste verschijning. Ik begeef me al dansend tussen de wolken naar de open plek vóór hen. Ik ben niet alleen. Anderen komen ook dansen en we vormen een kring. Terwijl we dansen schuift het wolkendek binnen de kring langzaam open.

Onder mij zie ik de aarde . Daar dansen ook figuren in het wit gekleed. Ik herken ze: het zijn dezelfde figuren die ik voorheen gezien heb. Ik voel de verbinding en besef dat ik mijn bestemming bereikt heb.

Dit was het einde van de trancedans. De blinddoek mocht af en een vreugdedans begon. Alles paste perfect in elkaar. Ik had een hele droom-reis gemaakt. Met dank aan alle mensen die dit mogelijk maakten in Bad Sulza.