Persisterende klachten na een enkel distorsie: afwijkingen op röntgenfoto en MRI John M. van Ochten, Marinka Mos, Nynke van Putte, Edwin Oei, Sita Bierma-Zeinstra, Marienke van Middelkoop Afd. Huisartsgeneeskunde - Studie

Introductie Hoge incidentie enkeldistorsie: 6 per 1000 patiënten 25 nieuwe patiënten per praktijk Persisterende klachten: 5-33% pijn na 1 jaar 3-34% recidief 0-33% instabiliteit Van Rijn et al Am J Med

Vraagstelling BEL-studie Wat is de samenhang tussen structurele afwijkingen op röntgenfoto en /of MRI en persisterende klachten na een laterale enkelbanddistorsie bij patiënten uit de huisartsenpraktijk?

Methode Design: Observationele case-control studie Populatie: 6-12 maanden geleden bij huisarts voor een inversietrauma van de enkel Leeftijd: 16 tot 65 jaar Selectie uit huisartsbestanden via HIS met behulp van: ICPC enkeldistorsie,”enkel, distorsie of verzwikking”

Persisterende klachten 7-punts Likert schaal

Metingen Vragenlijst: Demografische gegevens Pijn (0-10 NRS) Functie (0-100 AFS) Röntgen foto (AP en laterale opname): Bovenste en onderste spronggewricht en talonaviculair gewricht Gestandaardiseerde beoordeling 2 radiologen MRI (1.5 Tesla): Bovenste en onderste spronggewricht en talonaviculair gewricht (ossaal,chondraal en weke delen) Gestandaardiseerde beoordeling 2 radiologen

Stroomdiagram studie

Patiënt karakteristieken

Resultaten röntgenfoto’s

Resultaten MRI (1)

Resultaten MRI (2)

Conclusie en discussie Structurele afwijkingen komen frequent voor na een laterale enkeldistorsie (3 – 34%) Structurele afwijkingen op röntgenfoto’s en MRI’s zijn niet geassocieerd met persisterende klachten na een laterale enkeldistorsie Hoe staat het met de niet-aangedane zijde?

Opmerkingen  Als patienten een enkelbanddistorsie hebben gehad, houdt ruim 30% nog klachten  Daarnaast worden op XF en MRI veel afwijkingen vastgesteld  Het houden van restklachten correspondeert niet met radiologische afwijkingen  Uiteindelijk zal het klinische beeld toch bepalen of er aanvullend onderzoek zal moeten worden verricht  De huisarts zal dus met de huidige richtlijn met gebruik making van de Ottawa Ankle Rules voldoende vooruit kunnen t.a.v. diagnostiek  MRI behoeft niet door de huisarts te worden ingezet na een distorsie

Hartelijk dank voor uw aandacht 