Van 5 tot 9 /08/11. Donkere, grijze, hoogzwangere regenwolken staan op het weermenu. Ons Tommeke heeft zelfs geen goesting om op stap te gaan. Maar ja,

Presentatie over: "Van 5 tot 9 /08/11. Donkere, grijze, hoogzwangere regenwolken staan op het weermenu. Ons Tommeke heeft zelfs geen goesting om op stap te gaan. Maar ja,"— Transcript van de presentatie:

1 Van 5 tot 9 /08/11

2 Donkere, grijze, hoogzwangere regenwolken staan op het weermenu. Ons Tommeke heeft zelfs geen goesting om op stap te gaan. Maar ja, Altenahr lokt, en de wetenschap van 4 dagen verlof met al dat schoon volk van Avtivall geeft de doorslag. “Keer om op toegestane wijze, keer om op toegestane wijze. “ Tommeke laat goed merken dat het hier dik tegen zijn gedacht is.

3 Ik negeer hem maar hij probeert op een andere manier,” ga rechtdoor over de rotonde, tweede afslag” Verdomme, er is geen doorgang over die rotonde. Als hij merkt dat ik niet toegeef probeert hij mij in diskrediet te brengen.

4 “Houd links aan” ik zit hier met vrouwelijk gezelschap in mijne auto, dan klapt ge niet over aanhouden hé. Gevolg: Tommeke uit en op goed geluk, zoals in de oude tijd, naar Altenahr.

5 Hoe dichter we bij ons reisdoel komen, hoe beter het weer wordt en geloof me of niet, de zon schijnt als we Altenahr binnen rijden.

6 De patron van het hotel vraagt mijne naam en schudt eens met het hoofd, bekijkt medelijdend van mijn valies: naar mijn gezicht ”tweede verdiep, vier trappen”.

7 Ik zie hem denken, “die zag er over tien jaar ook veel beter uit.” Proper is de kamer, dat wel, maar ik denk dat de binnenhuisarchitect een beetje kleurenblind is.

8 Niet klagen, het is verlof en we gaan er van genieten, te beginnen met een goei wandeling. Hier merk ik al als Greet iets zegt dat ge dat beter letterlijk kunt nemen. Lichtoplopend betekent niet lichtjes bergop maar lichtjes lopend bergop. Ik herinner mij mijn goede conditie van vroeger en denk:” ik ga ze hier van de eerste dag eens laten zien wie ze bij hebben.

9 Nog terwijl ik dit aan het denken ben zie ik de achterkant van mijn vrienden om de hoek verdwijnen. Halfweg naar boven gewerkt met mijn flanellen benen begint mijne adem ook in het rood te gaan. Hier besef ik, ik kan beter met Bingo winnen dan hier. Gelukkig komt er gewoonlijk na een beklimming ook een afdaling.

10 Serieus geïrriteerd neem ik me voor: Als er iemand iets zegt over mijn prestatie kieper ik hem de berg af.” Maar blijkbaar heeft iedereen het wat moeilijk en komen we zonder incidenten beneden. Na een lekkere maaltijd en een douchke trekken we naar het Spiegelpaleis. Het doet me goed als ik merk dat ik hier beter mijn flanellen benen kan gebruiken dan op een berg.

11 Jullie moeten zich niet verwonderen als jullie in de komende maanden Duitse namen bij de nieuwe leden vinden. Ik heb ons Andrea aan het werk gezien, ik had de vraag niet goed begrepen maar ik heb ze duidelijk” Jawohl” horen zeggen. Ik heb ook een donkerbruin vermoeden dat we volgend jaar naar ons eigen hotel kunnen komen.

12 Als ik zie hoe Greet de parkingwachter inpalmt en Simonne de garçon rond haar vinger windt dan moeten we alleen nog iemand zoeken die met de uitbater in zee wil gaan. Geslapen als een marmot, goed ontbijt, nemen we de trein (dat is zeker al een stuk berg dat ik niet moet doen). Schuin tegenover (ongeveer vier km ) het station kennen we een taverne van vroeger, De Ober (Sturmführer ) heeft zeker nog meegespeeld in de Krieg en zit nu met serieuze gehoorstoornissen. Den Erik vraagt een soepje, nu kan het zijn dat soep en een ei in het Duits hetzelfde klinkt maar het uitzicht is totaal anders.

13 Erik verwacht een kommetje en hij krijgt daar een bord, een volwassen reservewiel groot, vol met ei, aardappelen, kaas en “Pfifferlinge” met de macht. Die moet je de eerste drie jaar niet meer spreken van “Pfifferlinge”. De “Nigrette” saus schijnt daar ook lekker te zijn. Ik ben voor 80% zeker dat Nicole en Greet wandelingen hebben uitgezocht die veel meer bergop dan bergaf gaan, want na het eten was het weeral van dat.

14 Enfin, ’s avonds weer een goede maaltijd en een dansje en onder de wol. Bij het bezoek aan een klein dorpje zie ik ons Simonneke in een biechtstoel kruipen.

15 Nu kan ik goed begrijpen dat ze niet kan wachten om te biechten te gaan maar dat er dan iemand uit onze groep zich uitgeeft voor pastoor dat vind ik geniaal, zo komen we ook eens iets te weten.

16 . Laatste dag, opstaan met gietende regen en gezichten die bijlange niet zo vrolijk kijken als gisteren. Ik wil toch nog iets gaan drinken want iemand had mij verteld dat de “Griezelwijn “ hier zo lekker was. Na een gezellig onderonsje in Ahrweil, of zoiets, kiezen we richting België en ja hoor ons Tommeke doet het weer, na twee uur meldt hij:”Bestemming bereikt”.

17 Nicole en Greet in het bijzonder maar ook al de anderen, vreselijk bedankt, ik heb er van genoten.