Aldichter presenteerde op 11 oktober 2006 Gedichten van Aldichters geïnspireerd door Gerrit Achterberg Aldichter presenteerde op 11 oktober 2006 Gedichten.

Presentatie over: "Aldichter presenteerde op 11 oktober 2006 Gedichten van Aldichters geïnspireerd door Gerrit Achterberg Aldichter presenteerde op 11 oktober 2006 Gedichten."— Transcript van de presentatie:

1 Aldichter presenteerde op 11 oktober 2006 Gedichten van Aldichters geïnspireerd door Gerrit Achterberg Aldichter presenteerde op 11 oktober 2006 Gedichten van Aldichters geïnspireerd door Gerrit Achterberg

2 Wandelaar Het ruist van morgenstond tegen mijn slaap. Zijn gouden mond blaast liedjes langs het zwerk. Een teer geritsel vult de ruwe berk. De ranke klank ontroert het zwartste schaap. Het lied maakt dat ik mij tezamen raap en niet gelijk de afgetobde klerk blijf liggen in een wereld zonder werk. Ik ga op zoek naar lijster, merel, paap. De tijd glijdt op de kringloop van het leven, langs epicykels van geboorte en dood binnen de hartslag van de jaargetijden. Wie zich uit deze maalstroom wil bevrijden ontmoet de wolven of de hongersnood. Noodzaak en uur zijn in elkaar geweven. Niels Blomberg, Juni 2006 Wandelaar Het ruist van morgenstond tegen mijn slaap. Zijn gouden mond blaast liedjes langs het zwerk. Een teer geritsel vult de ruwe berk. De ranke klank ontroert het zwartste schaap. Het lied maakt dat ik mij tezamen raap en niet gelijk de afgetobde klerk blijf liggen in een wereld zonder werk. Ik ga op zoek naar lijster, merel, paap. De tijd glijdt op de kringloop van het leven, langs epicykels van geboorte en dood binnen de hartslag van de jaargetijden. Wie zich uit deze maalstroom wil bevrijden ontmoet de wolven of de hongersnood. Noodzaak en uur zijn in elkaar geweven. Niels Blomberg, Juni 2006

3 Verlangen Er hangt in mij een vuurvlieg van verlangen geschapen in het schemerlicht die al uw rondingen verdicht; mijn leden ligt in mijn lust bevangen, waaruit alleen uw warmte mij bevrijdt, een siddering door de eeuwigheid. Niels Blomberg, 15 juli 2006

4 Gebed aan mijn computer Machine die het lied bevat dat aan mijn vingers is ontvallen. Ik mocht het op uw harddisk stallen achter een prachtig toegangspad. Nu willen zich mijn vuisten ballen en samenvouwen in gebed, omdat mij niet meer in wil vallen waar ik het ding heb weggezet Niels Blomberg mei 2006 Gebed aan de schrijfmachine

5 Dit zijn de herfsten met de lange grassen en de onnoembare herinneringen, daar wuivende bovenuit gewassen in de voetstappen die vergingen. En deze herboren sidderingen komen in eeuwenoud verrassen, zich weer in bloed en adem passen, alsof wij heden samengingen. Gerrit Achterberg Uit Morendo, 1944 Schilderij: Femme se promenant dans une forêt exotique 1905 Illusie

6 Slapende Zigeunerin Wij zien elkaar in wederzijdse dromen waarin ik uw verschijning levend houd. Na al die jaren is geen beeld verflauwd. Met wijn en luit bent u tot mij gekomen. Alleen tref ik u nooit meer in het woud. Het levensgroen wil u niet meer omzomen. Het lange herfstgras is ons zelfs ontnomen. Ons lebensraum is naakt en onbebouwd. Wanneer de wereld baadt in ’t volle licht dan wil ik eropuit om u te halen. Het is de droom, die dit verlangen voedt. Maar komt uw kale bergenrij in zicht, dan weet ik dat mijn zoektocht hier zal falen. In uw woestijn behoeft men leeuwenmoed. Niels Blomberg, 16 juli 2006 Slapende Zigeunerin Wij zien elkaar in wederzijdse dromen waarin ik uw verschijning levend houd. Na al die jaren is geen beeld verflauwd. Met wijn en luit bent u tot mij gekomen. Alleen tref ik u nooit meer in het woud. Het levensgroen wil u niet meer omzomen. Het lange herfstgras is ons zelfs ontnomen. Ons lebensraum is naakt en onbebouwd. Wanneer de wereld baadt in ’t volle licht dan wil ik eropuit om u te halen. Het is de droom, die dit verlangen voedt. Maar komt uw kale bergenrij in zicht, dan weet ik dat mijn zoektocht hier zal falen. In uw woestijn behoeft men leeuwenmoed. Niels Blomberg, 16 juli 2006 Schilderij: Slapende Zigeunerin (1897)

7 Aan de andere kant Een vreemde ben ik nu in deze kringen van wijn en thee en sigarettenas. verbaasd zoekt men degene die ik was en die zich doodstaarde op gewone dingen. Ik houd mezelf wel bewust bijeen om niet te glijden in het massagraf van nietszeggend gebeuzel achteraf en adem door de spiegelsluier heen naar vrije ruimte waar leven zich ontvouwt als kunst, nieuwe dimensies lokken beloftevoller dan het ooit leek. Verstolen kijk ik op de trage klokken waarop men hier zo vast vertrouwt, dan maak ik ongezien de oversteek. Annemieke van Rooijen

8 In de dagen toen het geloof verloor, aanbidding verwaterde als kleur en opschik in regen en verlating, ogen van kristal verpatst aan de wind bleef haar een leeg gezicht geschonden als een verraden ritueel, een nooit meer opgeheven arm, een tepelloze borst. Weggevaagd, beland in diep voorbij in het onverschillig steenloos graf dekte haar het vretend aardebed, hield zij het gezandstraald kleed bijeen tot op haar witste kern, keerde ze terug tot haar makers eerste droom. Nu alles aan het licht komt laat ze net als toen de harten sneller kloppen, plooien zich aandachtig armen en vingers rond haar koudmarmeren godinnenleest, hoort ze het gedempt gemompel, voelt het strelen van zachte penselen, het omzichtig zwachtelen, hersteld in macht en aanzien wordt ze weer in blinde luister naar de ogen gezien, gedragen op handen van eerbied. Augustus 2006 Annemieke van Rooijen De vondst

9 De hemelverhuurder De hongerschaduw vrees ik niet. Mijn handen kunnen bomen planten tot de zon onder gaat. De duistere bossen en wolven geven mij ook geen kippenvel: Zwervend tientallen dagen als Don Quichotte door de Griekse bergen. Daar leerde ik de vrijheidstirannie kennen. De vreemde culturen vrees ik evenmin. Hun normen en waarden plak ik in mijn multiculturele dagboek, zoals de filatelist zijn kleurige postzegels. De hemelverhuurder,de hypothekenwoekeraar, doodt mijn levensdroom: “Mijn eigen dak”, hieronder zijn priemende vragen: weet u zeker meneer dat uw droommevrouw niet van u zal scheiden? Of uw bazen u niet op straat zullen blazen? Of u niet vanwege de cholera van vermoeidheid plat zal liggen? En dat uiteindelijk, uw grijze haar in uw glazen dak weerspiegelt? De geest van honger beangstigt me niet. Mijn handen kunnen olijven rapen tot de zonsondergang. Alleen de hemelverhuurder doodt mijn droom; “Mijn eigen Dak”, die levenslang als een verdwaalde komeet zweeft. Rezart Palluqi Almere, 6 september 2006

10 Geprezen door de Machthebber De dode dichter is jarig. Hij wordt vereerd door een paar dichters en romantische boeren die waren vergeten dood te gaan. Zij applaudisseren niet voor wat hij schreef, maar slaan hard op hun hersenen en borstkassen. De enige die wel hard applaudisseert is de Machthebber. In onze gevoelloze tijden wordt je door hem persoonlijk geprezen. Onaantastbaar, in zijn kogelvrije nis, zit hij voor de dichter te juichen. “U heeft mijn gruwelijkheden meesterlijk op uw grafsteen gekerfd. Ik was uw Helheld”, gniffelt hij en legt bebloede bloemen op zijn graf. De Machthebber klapt in zijn ijzeren handen. De dode dichter bewaakt de Paradijspoort, waar de Machthebber nooit onderdoor mag kruipen, daarachter, de hoogste berg van het Universum. Rezart Palluqi Almere, september 2006

11

12 Inspiratie: Diepgang Vervorming Vanmorgen zag ik vanaf mijn balkon hoe licht van de zon door het raam over de vloer van de kamer danste. Mijn schaduw glansde vreemd grotesk over de planken. Een spookfiguur in zwart en goud in het gelaat de dichte ogen werd zachtjes door een milde wind speels heen en weer bewogen Corrie Spruit

13 Inspiratie: Embryo Miskraam Een zieke parasiet treedt in een onbewaakt ogenblik haar vesting binnen nestelt zich wekenlang op haar meest intieme plek zuigt stuiptrekkend in ’n blinde poging tot zelfbehoud al haar energie op onbekommerd de omgeving vergiftigend met substanties van stervend leven. Zal tenslotte dood klaar voor ontbinding het uitgewoonde pand verlaten Corrie Spruit

14 Inspiratie: Grafschrift Te laat Je kunt de mooiste bloemen planten op de allermooiste plek elke dag eerbiedig bidden vergeving vragen, spijt betuigen, beloften doen laten plaatsen de duurste steen waarop in sierlijke letters de meest ontroerende tekst een ieder vertelt dat zij de dagen meer leven gaf dan het leven haar dagen heeft gegeven.. Zij wordt er warmer noch kouder van! Corrie Spruit

15 Inspiratie: Melkknecht Oud ritueel Zijn hoofd rust tegen haar vertrouwd geurende heup terwijl zijn vingers haar zacht strelend kneden. Geduldig ondergaat zij ’s nachts en overdag hetzelfde ritueel zij zou het niet meer kunnen en niet meer willen missen. Na afloop krijgt zij altijd een goedkeurend klapje op haar bonte achterste en is verder vrij. Met haar lome blik volgt zij de boer en ziet hoe hij zijn kruk wegpakt en haar schuimende melk in de glimmende bus giet. Corrie Spruit

16 Afscheid Een scheepje zwaarbeladen met goed en kwaad met licht en duister zeilt in de schemering over spiegelend water naar zekere bestemming Vanaf de oever slaat de menigte roerloos het vertrekkend scheepje gade. Tranend turende ogen zien het kleiner en kleiner worden tot het als een dovende stip verdwijnt achter de horizon. Corrie Spruit Inspiratie: Voorbij de laatste stad Aan het roer dien avond stond het hart en scheepte maan en bossen bij zich in en zeilend over spiegeling van al wat het geleden had voer het met wind en schemering om boeg en tuig voorbij de laatste stad. Gerrit Achterberg Schilderij van Bas Verkade

17 Voor meer gedichten van Aldichters, kijk eens op http://www.aldichter.nlhttp://www.aldichter.nl Voor meer schilderijen van Bas Verkade, kijk op http://www.basverkade.exto.nlhttp://www.basverkade.exto.nl Aan deze avond werkten de volgende dichters mee : Niels Blomberg, Annemieke van Rooijen, Frouke Hansum, Rezart Palluqi en Corrie Spruit Vormgeving: Petra Luijten