“DE WEGWIJZER” door Iet Bezemer-Keemink

Presentatie over: "“DE WEGWIJZER” door Iet Bezemer-Keemink"— Transcript van de presentatie:

1 “DE WEGWIJZER” 1952-1955 door Iet Bezemer-Keemink

2 VOORWOORD De”Wegwijzer” is de titel van een blad wat wij in de jaren vijftig hebben uitgegeven. Het was een blad voor en door woonwagenbewoners. De naam Meester Bezemer die je diverse keren tegenkomt in deze presentatie,was de hoofd-leider van de woonwagenclub Omdat er niet zoveel over deze materie geschreven is, leek mij het zinnig om wat herinneringen op te schrijven. “”

3 MEESTER BEZEMER TUSSEN DE CLUBLEDEN

4 HET WOONWAGENKAMP Het woonwagenkamp lag even buiten het dorp Pernis, aan de overkant van de oude gasfabriek en dicht bij de politiepost. Als wij vroeger naar het zwembad gingen kwamen wij er langs. Min of meer bekeken we de woonwagenbewoners met argwaan. Zij hadden soms van die aparte kleren. En de dames hadden lange rokken, wat in die tijd niet de gewoonte was. En met God en gebod hielden ze weinig rekening, zei men

5 Deze kaart vond ik bij de herinneringen van mijn man Van een woonwagenkamp bewoonster

6 HET BEGON MET EEN KERSTFEEST
Het was een drukte van belang toen het kerstfeest begon. Behalve bij het vertellen.Toen waren ze muisstil. En na het drinken van wat chocolademelk en een kerstkransje, met in hun hand een kersttimp en wat sinaasappelen gingen ze weer naar huis.Tot het volgende jaar maar weer. Maar daar voelde meester Bezemer niets voor. Een wekelijkse club moest er komen en wel zo gauw mogelijk. En zo gezegd ook zo gedaan. En na enkele weken mochten ze in het Gereformeerde jeugdgebouw En kreeg de club gelijk een naam. De kruisbanier.

7 GENIETEND VAN DE CHOCOLADEMELK

8 UITBREIDING De club die groeide als kool. En wanneer er veel wagens op het kamp stonden moesten we zelfs twee maal club houden achter elkaar. Ook was er inmiddels een Evangelisatie zangkoor opgericht wat regelmatig zong op het woonwagenkamp en bij diverse christelijke toneeluitvoeringen. Mijn man was amateurdirigent. Thuis heb ik nog een vaas met inscriptie staan die wij bij ons huwelijk hebben gekregen. En van het een kwam het ander. Meester Bezemer werd zelfs een vraagbaak voor velen uit het kamp op allerlei terrein.

9 Meester Bezemer aan het pitrieten als voorbereiding voor het clubwerk

10 FEESTELIJKE BIJEENKOMSTEN
Kerstfeestvieringen, Paasfeest en het Pinksterfeest waren hoogtijdagen van de club omdat de ouders dan ook aanwezig waren. Op het Pinksterfeest werd zelfs een pinkstervuur gehouden vlakbij het kamp. Ook hebben de clubleden in het dorp Pernis een toneelstukje opgevoerd “Tien paar klompkes.” Dat was voor hen een bijzondere gebeurtenis. Een teken dat ze ook mee telden.

11 OPOE EN SIEM Dit is een foto van Opoe uit het kamp en Siem haar ongetrouwde zoon. Diverse woensdagmiddagen las ik Opoe voor uit de kinderbijbel. Of ze er veel van snapte? In ieder geval scheen ze het prettig te vinden als ik kwam.

12 Alles in een notendop Het is maar een klein overzicht wat ik geef op deze website. Op andere wijze ben ik er wat uitvoeriger op ingegaan. Want echt, wat je in drie jaar kunt beleven is geweldig. Ziekte, dood, vreugde, en geweldige evenementen. Eigenlijk alles wat je in een dorp of stad ook kan meemaken. Jaren die diepe indruk op mij hebben gemaakt en waar ik veel van mocht leren.

13 Viering van het driejarig bestaan
Alle leiders en leidster kregen een cadeautje van de kinderen van de club, wat erg op prijs gesteld werd. Er was een hechte band gesmeed, want lief en leed waren samen gedeeld.

14 Afscheid De afscheidswoorden voor mijn man zijn typerend en luidde:
Weinig uw woorden groot was uw daad Hier een herinnering uit de woonwagenstraat Met de dank daaraan verbonden De laatste groet hiermede nagezonden Dat God u verder zegenen mag Dat is het wat ons volkje gaarne zag Een bewoner uit de Kampstraat