Wie zal er voor de kinderen zorgen? Staten-Generaal Opvang en vrije tijd van schoolkinderen Bruno Vanobbergen Kinderrechtencommissaris.

Presentatie over: "Wie zal er voor de kinderen zorgen? Staten-Generaal Opvang en vrije tijd van schoolkinderen Bruno Vanobbergen Kinderrechtencommissaris."— Transcript van de presentatie:

1 Wie zal er voor de kinderen zorgen? Staten-Generaal Opvang en vrije tijd van schoolkinderen Bruno Vanobbergen Kinderrechtencommissaris

2

3 “VOLWASSENEN zijn TIJDVRETERS”

4

5 General Comment VN-Comité artikel 31 Bekommernissen van het VN-Comité:  Functionele benadering van kinderspel  Moeilijke verhouding kinderen en de publieke ruimte  School neemt een (te) sterke plaats in de tijdbesteding van kinderen in  Kolonisatie van de kindertijd  Te veel kinderen vallen uit de boot “Recht op spel en ontspanning is even belangrijk als eten en drinken”

6 General Comment VN-Comité artikel 31 Voorwaarden:  Vrij van stress  Vrij van sociale uitsluiting  Geweldloos milieu  Veilige en gezonde omgeving  Gelegenheid tot rust  Beschikken over vrije tijd zonder andere verplichtingen  Tijd en ruimte zonder controle van volwassenen/zonder begeleiding  Kansen tot communicatie en interactie  Ruimte tot verbeelding  Aandacht voor culturele en artistieke erfgoed  Aandacht voor sport en spel

7 Kinderrechtenperspectief  Vertrekpunt in het ‘hier en nu’ van kinderen  Participatierechten als recht op toegang tot maatschappelijke voorzieningen  Bijzondere aandacht voor kinderen en jongeren in maatschappelijk kwetsbare situaties Kindperspectief  Spelen is je verliezen in de tijd  Belang van het tot rust kunnen komen  “Liefst zoals thuis”

8

9 “Our society faces challenges where we need to act collaboratively more than ever. We need to deepen democracy through more deliberative and participative democratic mechanisms that spread democracy into the ‘everyday’ of our lives. And we need to foster a stronger public realm and associative democracy with organisations that bring people together to live and learn together” (Shah & Goss, 2007)