Het regent en het is November; Weer keert het najaar en belaagt

Presentatie over: "Het regent en het is November; Weer keert het najaar en belaagt"— Transcript van de presentatie:

1

2 Het regent en het is November; Weer keert het najaar en belaagt
Het regent en het is November; Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt. En in de kamer, waar gelaten Het daaglijksch leven wordt verricht, Schijnt uit de troostelooze straten Een ongekleurd namiddaglicht. De jaren gaan zooals zij gingen, Er is allengs geen onderscheid Meer tusschen doove erinneringen En wat geleefd wordt en verbeid. Verloren zijn de prille wegen Om te ontkomen aan den tijd; Altijd November, altijd regen, Altijd dit leege hart, altijd. J.C. Bloem

3 November Ik wandel onder jouw ogen in dit bos Eens was het je huis en altijd november zie ik hoe het azuur dringt door je vuur voordat de wind het weg gaat blazen en laaiende takken worden leeggeschud. Een vrekkige hyena is de lachende dood. Schraal zal mijn troost als winter zijn: wij wilden niet leren dat alles vergaat. Anneke Brassinga

4 November Er hangen nog twee blaren aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn rood geworden, alvorens dood. Vergeten te kijken. Vergeten gelukkig te zijn. Nochtans had ik een tuin waarin een stoel, en die stoel had mij, en ik had een hand die jou vasthield en in een andere hand een glas wijn, en mijn mond had meningen. Alles had. En het Alles had ons. Herman de Coninck

5 Deze sessie van een uur heeft mij veel geleerd
Deze sessie van een uur heeft mij veel geleerd. Het is ook een leuke manier van werken met de studiestof. Poëzie heeft nu in ieder geval mijn interesse gewekt en daar zat ik toch wel een beetje tegen aan te hikken. Ik had mijzelf een gedichtenbundel van Gerrit Kouwenaar beloofd als ik zou slagen, dus daar ga ik mij nu op verheugen. Mij heeft de cursus in elk geval aan het gedichten lezen gebracht! Heel waardevol! [24 november 2015]

6 November Er hangen nog twee blaren aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn rood geworden, alvorens dood. Vergeten te kijken. Vergeten gelukkig te zijn. Nochtans had ik een tuin waarin een stoel, en die stoel had mij, en ik had een hand die jou vasthield en in een andere hand een glas wijn, en mijn mond had meningen. Alles had. En het Alles had ons. Herman de Coninck