Muziek : Vangelies - Metallic Rain

In stille ,stilte om me heen Laat ik mijn gedachten dwalen Eventjes genieten In stille ,stilte om me heen Laat ik mijn gedachten dwalen Wat ik hoor van binnen ,weet ik niet Het is zo moeilijk te vertalen Enkel het schemeren van t’kaarsje Doorkruist de duisternis om me heen Wat ik allemaal wil vertalen Neen dat weet enkel ik alleen

Voor zovele nare dingen Die ik zie rondom mij Triestige harde beelden Blauw Blauw is de hemel Blauw is de lucht Ik wou het zo grijpen Dan was ik op de vlucht Voor zovele nare dingen Die ik zie rondom mij Triestige harde beelden Die mij omringen hier op aard De vogels zouden er zingen Van lief en vree Dat alleen is het leven waard

Met je lange fijne haartjes Als zijdeken zo zacht Fleurken Met je lange fijne haartjes Als zijdeken zo zacht En je kleine lieve armpjes Die me omhelsden als je lacht Ben je mijn troost in droeve dagen Niet wetende wat er was Je vertederd af te vragen Of het soms aan jou niet lag Slaap maar ; lieve kleine meid Morgen komen er andere dagen En zullen je oogjes stillekens vragen Waarom je moeke lacht

Ik heb mijn dagje niet vandaag De vier seizoenen Ik heb mijn dagje niet vandaag Hoe zou dit komen ,stel ik mij die vraag Alles is mis , en steekt mij tegen Het weer is rot ; die felle regen Donker dwalen de dagen voort Het is iets dat natuurlijk zo hoort Ik zoek naar warmte en gezelligheid Het vuur ruikt naar die geborgenheid Langzaam aan in onze dromen Laten wij de winter komen Sneeuw , en ijs en dolle pret Alles is al op een rijtje gezet Zo hebben de vier seizoenen Ieder apart iets voor op te noemen

Lief Kom neem mijn hand Of neem ze allebei En fluister dan Heel stillekens zacht Dat je nog houd van mij

’S ochtend’s aan de horizon Dient zich aan de morgenstond De Nieuwe Morgen ’S ochtend’s aan de horizon Dient zich aan de morgenstond Rood,geel,grijs,prachtige kleuren Wat staat me vandaag te gebeuren Telkens stel ik mij die vraag Wat komt er op mij af vandaag Vreugde ,droefheid ,of verdriet Niemand die het weet of ziet Stilaan glijdt de dag voorbij De avond valt in als een lied Het was goed vandaag Vreugde en verdriet Morgen is er weer een dag Een nieuwe morgen

Ik ben altijd een muurbloempje geweest Stil en lief ,maar zeer bedeesd Gans alleen sta ik te bloeien Aan de rand van een ravijn Waar in de verste verte Geen andere bloemekens zijn Heen een weer bij t’waaien van de wind Sta ik gebroken aan mijn stengel Eenzaam ,en bevend als een riet Geen ander bloempje dat het hoort of ziet Plots aan die grijze horizon Komt de zon door het wolkendek piepen Het bloempje lacht en richt zijn blaadjes Naar de warmte van de zon Het groeit en kleurt opnieuw En geurt naar verse aarde

Scherp snijdt de wind over de velden heen De winter Scherp snijdt de wind over de velden heen De zon verlaat ons vurig rood Het is precies of de dagen gaan dood De lucht geurt naar verbrand hout Het is winter, rustig en koud Enkel de kleur van het witte tapijt Geeft ons de kracht en de zekerheid Dat na die donkere dagen Alles opnieuw zal open klaren

Gekwetst ben ik van binnen Tot in het diepste van mijn ziel Luid geroep ;en nare dingen Ik die zoveel van je hield Harde woorden die er vielen Als een oorlog in de woestijn Ik vraag mij af; zou het niet anders En veel liever kunnen zijn Met de tijd vergaat die mildheid Het glijdt zacht tussen je vingers heen Zoals hele fijne aarde Die vergaat terug dan in het niets Tussen al die andere aarde Tot men het verschil niet meer ziet