Jean Baudrillard (Reims, 20 juli Parijs, 6 maart 2007) Socioloog, mediawetenschapper, cultuurcriticus, postmodern filosoof, fotograaf

Hyperrealiteit (experience economy) Simulacrumtheorie (de wereld als afbeelding)

Kritiek Baudrillard werd gezien als een desperado: een roekeloos, tot het uiterste gedreven en daardoor niets ontziend én vooral slordig denker. Zijn hypothesen waren niet te falsifiëren, zijn oneliners klonken fraai maar waren niet onderbouwd, hij schreef met een soort dwingende ironische pathos over de doembeelden en verschrikkingen die hij overal meende aan te treffen. Sommigen vonden zijn geschriften wartaal, ‘situationistische beuzelpraat’ à la Guy Debord of ‘sociologische borrelpraat’ uit het Global Village van Marshall McLuhan, schrijvers die hem zeker in grote mate hebben beïnvloed.

Onverschilligheid als ziekte van deze tijd De ergste kwaal ‘het totaal gebrek aan denken’ in een wereld waarin schrijvers, filosofen en commentatoren zich vooral verdringen op de podia van de glamourpublicistiek en van de televisietalkshows. Als iets zijn denken sprankelend maakt, dan is het wel zijn moed – in zijn eigen woorden – ‘sprongen te maken in het denken’. Weinigen hadden, zoals de voortdurend provocerende Baudrillard, zoveel tegenstanders en zoveel bewonderaars. Hij durfde te springen.

Requiem for the media (1972) Baudrillard is niet gericht op de struktuur, inhoud of produktie van de media, maar op wederkerigheid en interactie. Maar noch hij noch Eizenberger vertellen wat we ons bij hun ideeen moeten voorstellen.

Enzenberger vs baudrillard Enzensberger gelooft in het marxistische idee dat de producers in de media een machtige minderheid zijn met consumers als aglemeen publiek. Consumers moeten deze Kapitalistische mediatechnologie veranderen en bevrijden zodat ze de technologie kunnen socializeren en hun eigen boodschappen kunnen maken. Door de consumers de ‘power to produce’ the geven, benadrukken we nog steeds de producer-message-consumer model van communicatie die eigenlijk vernietigd moet worden om sociale verandering te bewerkstelligen. De revolutie zou moeten liggen in het herstellen van de mogelijkheden tot reactie. Deze simpele mogelijkheid houdt echter in dat de hele structuur van de media omgegooid moet worden.

“ All vague impulses to democratize content, subvert it, restore the "transparency of the code," control the information process, contrive a reversibility of circuits, or take power over media are hopeless---unless the monopoly of speech is broken; and one cannot break the monopoly of speech if one's goal is simply to distribute it equally to everyone" (Wardrip-Fruin, et al. 281).”

Enzensberger: Sociale verandering is mogelijk door technologische ontwikkelingen. Baudrillard= Technologisch materialist: De media is niet iets technologisch maar het is een vorm van sociaal onderscheid. * "It is not as vehicles of content, but in their form and very operation, that media induce a social relation" (Wardrip-Fruin, et al. 280). * "It can involve a technical apparatus (sound, image, waves, energy, etc.) as well as corporeal one (gestures, language, sexuality), but in this case, it no longer acts as a medium, as an autonomous system administered by the code" (Wardrip-Fruin, et al. 284).

Response Response in emphatische zin: macht ligt bij degene die iets geeft wat niet teruggeven kan worden. Barthes: scheiding tussen lezer en schrijver. Lezen als referendum.

Voorbeelden Theatre of the Oppressed (Augusto Ball, Brazilie, jaren 50-60) Blogging Youtube