Mijn schouder tijdens jouw duisternis
als het leven niet meer te vatten is onzekerheid krijgt de kans op bestaan een lach vernietigd door tranen regels gecreëerd door duisternis
geen licht zien door donker alleen de grond krijgt nog een blik die normaal ook voor de hemel bedoelt was maar die kracht is er nu niet
dus loop je verder in eenzaamheid zoekend naar die uitweg vol licht zonnestralen tegemoet lopend vandaag is morgen geschiedenis
ik sta dan klaar om jou te omarmen huilend want het leed is voorbij eindelijk zie jij mij weer want ik was ook daar in duisternis