Van « ons » LIEN fotoboek 13 juni juli 2001
Ronddolen in de plaats waar je het zicht op je leven verloor
De bomen waren groen, de lucht nog blauw en de trein was geel en hard.
Stopten de vogels heel even met zingen? Zagen ze je niet?
Miste de wereld een hartslag,
Terwijl ik hier stilsta tracht ik de trein van je gedachten te volgen.
Vraagtekens nemen bezit van mijn gedachten en ik laat ze begaan.
En als de vogels hun lied even staakte en als zij een verhaal te vertellen hadden
Dan zou mijn hart een keertje overslaan.
Toen jij je ogen sluitte, wist je dan wat er fout was.
En als je ze terug zou kunnen openen, zou je dan sterker zijn?
Ik zal verder moeten, maar nu sta ik hier.
Geen enkel woord door de jaren, maar je betekende zo veel voor me.
Er blijven veel vragen om je te stellen, maar je zei enkel: Veel geluk en vaarwel.