Filosofie en wetenschap Kenmerkend aspect 2
Natuurfilosofen, 6e eeuw v. Chr. Natuurverschijnselen verklaren door te kijken naar natuurlijke oorzaken (Oerstof; water, vuur of bijv. lucht) Demokritos = atomen
Sofisten, 6e en 5e eeuw v. Chr. ‘Sophistai’; ‘leraren van de wijsheid’ Voorouders van filosofie. Rondreizende leraren die mensen hielpen zich geestelijk te ontwikkelen, vooral in de retorica (overreding in vergaderingen etc.). Richten hun ideeën niet op de natuur, maar op handelen en denken van de mens. Van belang voor de ontwikkeling van taal en grammatica. De Sofist Protagoras over godsdienst; ‘we kunnen niet weten of de goden bestaan, daarvoor zou de kwestie te duister zijn en ons leven te kort.’ Protagoras werd verbannen uit Athene vanwege goddeloosheid.
Filosofen Socrates ± 470 Socratische methode; vraaggesprekken, vooral over normen en waarden. In Athene tijdens de Peloponnesische Oorlog stond hij niet aan de kant van het gewone volk, maar werd als aanhanger van de aristocraten gezien. Veel van zijn leerlingen zaten in ‘de Dertig’ (tirannen van Athene na de overgave op Sparta) Vanwege goddeloosheid veroordeeld tot de gifbeker (maar eigenlijk omdat hij als medeveroorzaker werd gezien voor het bestuur van ‘de Dertig.’ (blz. 39)
Plato Staatsleer: aristocratie is de beste regeringsvorm i.v.m. natuurlijke selectie van de beste. Oligarchie kijkt alleen naar afkomst, niet naar kunde, democratie te algemeen en onwetenden hebben teveel macht. Ideeënleer
Aristoteles, 384 v. Chr. Logica / analytica; hoe moet je denken? Wetenschappelijk denken, met defenitie, onderzoek, oorzaak en conclusies Leraar van Alexander de Grote