Prentenboek Kraai voorlezen, auteur Leo Timmers
Kraai was altijd alleen. Alle vogels vlogen in een boog om hem heen. ‘Wat is er toch mis met me?’ kraste Kraai. Op een dag hoorde hij luid gekwetter. Het klonk vrolijk. En vlakbij.
Wat hebben die een plezier, dacht Kraai. ‘Hallo …’ probeerde hij zachtjes, maar ze hoorden hem niet.
Met zijn vriendelijkste glimlach trippelde Kraai naar hen toe.
Ze schrokken zich wild toen Kraai opeens naast hen stond ! Met een bonkend hartje stoven ze weg.
Een eind verderop begonnen ze weer luid te kwetteren. ‘Zwart!’ krijste Mees. ‘Hij is pikzwart! Van top tot teen !’ ‘Zelfs geen streepje kleur,’ snaterde Parkiet. ‘Dat is niet pluis.’ ‘Brrr,’ bibberde Vink. ‘Vast een gemene rover.’
Kraai had alles gehoord. Nog nooit had hij zich zo zwart gevoeld. ‘ik ben een griezel,’jammerde hij. ‘Een vogelverschrikker van pek en veren. Was ik maar anders. Was ik maar …’ Maar natuurlijk, dat was het ! Ineens wist Kraai wat hij moest doen.
Kraai vond snel wat hij nodig had.
‘Niemand zal nog bang voor me zijn,’ lachte Kraai geheimzinnig en hij ging meteen aan de slag. Toen hij klaar was, leek het alsof er een wonder gebeurd was.
Kraai was een mees geworden !
Daarna werd hij een parkiet.
En een vink …
‘Het lukt niet,’ jankte Kraai. ‘Wat moet ik toch doe-hoen!’ Dikke tranen stroomden over zijn veren. Alle kleuren dropen van hem af. Hij werd weer helemaal zwart. Zo zwart als … ‘Meneer Kraai ?’ Kraai hoorde een stemmetje. Een klein, angstig stemmetje.
Daar waren ze weer, alle drie ! ‘Zijn ze weg ?’ piepte Mees. ‘Weg’ stamelde Kraai. ‘Wie?’
‘Die monsterlijke mees, die ploert van een parkiet en die verschrikkelijke vink natuurlijk!’ riepen ze in koor. ‘Eh … ja hoor,’ knikte Kraai. ‘Ze zijn weg en ze komen nooit meer terug.’ ‘Ik wist het !’ zong Vink. ‘Jij hebt ze weggejaagd met je stoere zwarte snavel en je donkere veren.’ ‘Hoera!’ juichte Parkiet. ‘Kraai heeft ons gered!’
Kraai begon te glimmen van trots. Hij was zo trots dat hij zijn nieuwe vrienden niet durfde te vertellen wat er echt gebeurd was. Dat zou hij later wel eens doen. Misschien …