Rood zijn die Rozen .
Wanneer de avondzon langzaam ondergaat en de eerste ster nog bleek aan de hemel staat,
Dan kom ik naar huis, naar jou, mijn schat, bij jou is mijn mooiste plek, en neem ik jouw in mijn arm en zeg tegen jou:
Rood, rood, rood, rood zijn de rozen. Rozen geschonken uit mijn hart.
Ik breng ze graag naar huis, naar jou, en zeg: ik dank jou daarvoor. Je bent toch zo lief voor mij.
Rood, rood, rood, rood zijn de rozen. Rozen zo mooi als onze liefde.
En wanneer je dan eens tranen lacht en mij dan zo, zo gelukkig maakt, ja, dan lacht ook mijn hart.
En de maan doet weer beide ogen dicht. En je houdt van wat ik nu met jou doe.
En daar aan het venster staat de struik. Een geur van rozen in het ganse huis. Mijn schat, zo hou ik het levenslang vol.
Rood, rood, rood, rood zijn de rozen. Rozen geschonken uit mijn hart.
Ik breng ze graag naar huis, naar jou, en zeg: ik dank jou daarvoor. Je bent toch zo lief voor mij.
Rood, rood, rood, rood zijn de rozen. Rozen zo mooi als onze liefde.
En wanneer je dan eens tranen lacht en mij dan zo, zo gelukkig maakt, ja, dan lacht ook mijn hart.
Rood, rood, rood, rood zijn de rozen. Rozen zo mooi als onze liefde.
En wanneer je dan eens tranen lacht en mij dan zo, zo gelukkig maakt, ja, dan lacht ook mijn hart.
einde . flor