Aznavour en Bruel zingen Automatisch Aznavour en Bruel zingen
Gisteren nog, was ik twintig jaar, Ik amuseerde me in het leven Ik dacht alle tijd te hebben Ik wist nog niet dat het leven tussen onze vingers verdwijnt, even snel als een greep zand.
Gisteren nog, Was ik dertig jaar En al mijn tijd was in beslag genomen door de kinderen, ons huis, mijn echtgenoot, het werk…. De dagen gingen voorbij zonder dat ik de tijd had om ervan te profiteren. Het was steeds een race tegen het uurwerk.
Gisteren nog, Was ik veertig jaar, Ik heb de tijd niet gehad om mijn kinderen te zien opgroeien….. Het werk en de zorgen van alle dagen Ik zocht een beetje uitstel maar….. Het huishouden, de boodschappen….. Wat gaat de tijd toch snel….. maar waarheen brengt hij me ?
Dit nieuwe leven…..maar nog steeds het werk, en het huis….. Gisteren nog, Was ik vijftig jaar, de kinderen waren vertrokken om hun eigen leven te leiden….. Nu was ik grootmoeder, Ik trachtte te vertragen om de nu vrijgekomen tijd een beetje op mijn eigen manier te beleven. Dit nieuwe leven…..maar nog steeds het werk, en het huis….. Ik was sneller moe, want het leven duwde me soms voort ,zo dat de morgen aan de avond als het ware vast hing.
Op deze dag, Op zestig jaar neem ik de tijd, om mijn leven te aanschouwen. Ik neem de tijd, niettegenstaande ik nog werk. Eindelijk vind ik de tijd om aan mijn kleine geneugten te voldoen. Ik weet dat het nu het belangrijkste ogenblik is. Want morgen blijft onzeker…..
Met mijn man spreek ik over de tijd die men niet zag voorbijgaan. We spreken over ons leven, zonder teveel achterom te kijken, Omdat het leven daar nu eindelijk is. Eindelijk heb ik geleerd om een pauze in te lassen….. Dat kleine dingetje, dat ik vroeger zo vaak vergeten was.
Hoe mooi is de tijd als men deze kan zien, als men deze kan voelen. Als men deze kan knuffelen, ook als we er oud door worden. We kunnen er niet zonder. Hij neemt ons bij de hand, en brengt ons naar andere horizonten. Ja, gisteren nog, Was ik twintig jaar…..
Maar nu weet ik dat mijn tijd nog slechts een uitstel is. Dat ik nu de tijd moet beleven, die mij nog geleend is. Dus voor mijn leven me ontvliedt , en mijn tijd verwelkt, verzacht ik mijn blik op dat énige…... Mijn leven.... Gisteren was ik twintig jaar. En nu pas begrijp ik wat tijd betekent.
Auteur: Diane L. (Énaid) Uit het Frans vertaald door Jantachtig « Hier encore » Auteur: Diane L. (Énaid) Uit het Frans vertaald door Jantachtig Een goeie dag….. maandag 7 mei 2018