Christelijk denken en doen Afgelopen zondag wandelde ik met mijn vrouw naar de kerk, toen ik één van die armzalige ongelukkige mensen zag, die in gescheurde kleren steeds weer op de straten van onze steden te zien zijn. Sommige mensen staren ze aan – anderen wenden snel hun blik af, alsof ze bang zijn, smerig te worden. . .
Toen herinnerde ik mij de woorden van mijn pater, die mij altijd gemaand had: „ verzorg de zieken, geef hongerigen te eten en kleding aan degenen, die het zich niet veroorloven kunnen!“ Een innerlijke stem spoorde mij aan, dit ongelukkige mens aan te raken. Ze hulde haar lichaam alleen maar in vodden en sleepte haar ziel en zaligheid in twee plastik tassen met zich mee.
En mijn innerlijke stem spoorde mij aan: „Steek je hand naar haar uit en raak haar aan !“ En toen ik twijfelde, spoorde ze mij nog intensiever aan: „Streek je hand naar haar uit en raak haar aan !!!“ Toen kon ik er niet aan weerstaan – en raakte haar aan . . .
. . . en toen stak mijn vrouw haar hand uit en raakte mij aan . . .
Tja, de volgende twee kerkdiensten zal ik denk ik niet bij kunnen wonen!