We hebben dit onderwerp gekozen omdat we willekeurig om ons heen keken en we bomen zagen, waardoor we ons gingen afvragen waarom bomen zo groot zijn en.

Presentatie over: "We hebben dit onderwerp gekozen omdat we willekeurig om ons heen keken en we bomen zagen, waardoor we ons gingen afvragen waarom bomen zo groot zijn en."— Transcript van de presentatie:

1 We hebben dit onderwerp gekozen omdat we willekeurig om ons heen keken en we bomen zagen, waardoor we ons gingen afvragen waarom bomen zo groot zijn en wij, mensen, niet. We vonden dit een goede probleemstelling aangezien dit een heel alledaags thema is. Dus onze probleemstelling is: ‘’Waarom worden bomen zo groot en wij mensen niet?’’. Zit er een speciaal stofje in een boom waardoor ze groter worden? Komt het door de hoeveelheid hormonen? Speelt het klimaat een rol bij de ontwikkeling van de bomen en mensen? Zou er een manier zijn zodat de mens ook zo groot kan worden? Met deze vragen in ons achterhoofd zijn wij een literair onderzoek begonnen met behulp van 10 PGO-modellen. Zo zijn we er achter gekomen dat het in de genen van een boom zit hoe groot een boom word. Ook zijn we er achter gekomen dat licht, het klimaat, de plaats waar de boom staat en de hoeveel water in de bodem invloed hebben op de groei van een boom. Een groot gedeelte hiervan heeft te maken met fotosynthese, op basis hiervan hebben wij onze onderzoeksvraag kunnen stellen: Kan een boom gedurende een korte periode zonder fotosynthese overleven? Aangezien wij vermoeden dat fotosynthese een hele belangrijke rol in de groei van een boom speelt, hebben wij onderzocht wie fotosynthese heeft ontdekt. Meerdere personen hebben hier aan een bijdrage geleverd. Jan van Helmont begon het onderzoek dat leidde tot de ontdekking van fotosynthese midden in de 17e eeuw. Hij mat zeer nauwkeurig de massa van aarde in een pot en plant terwijl deze groeide. Aangezien de massa van de aarde nauwelijks veranderde concludeerde hij dat de toegenomen massa van de plant uit het water (het enige dat hij toevoegde aan de situatie) moest komen. Deze hypothese was deels correct hoewel een substantieel deel van de massa ook uit de opgenomen koolstofdioxide komt. Joseph Priestley ontdekte dat een kaars die in een afgesloten hoeveelheid lucht brandt snel uit gaat, lang voordat alle was op is. Hij ontdekte verder dat een muis lucht op dezelfde wijze kon 'verwonden'. Tenslotte toonde hij aan dat de 'verwonde' lucht hersteld kon worden door planten. In 1778 herhaalde Jan Ingenhousz de experimenten van Priestley en ontdekte dat de invloed van zonlicht een plant in staat stelde de muis te redden. In 1796 toonde Jean Senebier aan dat de 'verwonde' lucht CO2 was en dat deze opgenomen werd in planten tijdens fotosynthese. Snel daarna toonde Theodore de Saussure aan dat de toename in massa van een plant niet door de CO2 alleen te verklaren was maar dat water ook een rol speelde. De basisformule voor fotosynthese was bekend. Sindsdien is de kennis verder toegenomen. De eerste experimenten die aantoonden dat de zuurstof afkomstig was uit water en niet uit koolstofdioxide werden gedaan door Robin Hill in 1937 en Samuel Ruben en Martin Kamen gebruikten vervolgens het zuurstof-18 isotoop om dit te bewijzen. Melvin Calvin zocht de donkerreacties uit. Rudolf Marcus won de Nobelprijs voor het ontdekken van de functie en het belang van de elektronentransportketen. BRONNEN ARTIKELEN. Bron 1: Bron 2 : Bron 3: Bron 4: bron 5: Bron 6: Bron 7: bron 8: Bron 9: Bron 10: Jan van Helmont