Ethische grenzen overschreden in Zimbardo- en Milgram-experimenten? Mensen kwetsen en werden gekwetst, over langere duur, en zelfbeeld van mensen werd fundamenteel aangetast Maar: Wetenschappelijke en maatschappij-relevante kennis belangrijk… Mogen we mensen ‘gebruiken’ om negatieve effecten van bepaalde factoren/ omstandigheden te onderzoeken ?
De effecten van buitensluiting Buitensluiting of ‘sociale exclusie’ geassocieerd met verlaagd psychologisch welbevinden, fysiek welbevinden, lethargie, agressie (o.a.) Zelfs zeer milde vorm van buitensluiting heeft negatieve effecten…
Doet ‘pijn’ en kan heel vervelend zijn (zie filmfragment MirrorMission) Beste manier om effecten van buitensluiting goed te onderzoeken, is om mensen buiten te sluiten Mogen we mensen als onderzoekers niet buitensluiten in een onderzoeksopstelling, omdat het ‘pijn’ doet en zo vervelend is? Hoe ver mogen we als onderzoekers gaan?
Afwegen eventuele ‘schade’ onderzoeksdeelnemer en maatschappelijk belang Ethische commissies gaan misschien te veel uit van zeer fragiele proefpersonen Zimbardo: “[Ethical committees] assume everybody is so fragile, that if you propose to tell a research subject he failed a test, it will damage their self-esteem forever. So most research now is paper-and-pencil. We ask people things like ‘Imagine you were a guard, how would you behave?’” We komen waarschijnlijk veel meer te weten met ‘naturalistische’ studies (ecologische validiteit)