De koloniale relatie tussen Nederland(ers) en Nederlands-Indië De kwestie Nieuw-Guinea § 5.4
Voor het koninkrijk behouden Waarom [redenen] Al in het akkoord Linggadjati Eigenlijk wilden Soekarno dat niet, maar Nederland hield vast; het werd ook een prestigestrijd Motieven uit de voogdijgedachte en de ethische politiek De minimaal 600.000 in de Steentijd levende Papoea’s moesten beschaaft worden: beschavingsoffensief Als laatste bastion in De Oost [dus trots]
Nieuw-Guinea Een Nederlandse patrouille in Nieuw-Guinea
De strijd om Nieuw-Guinea Soekarno gebruikte de kwestie om voor binnenlandse stemmingmakerij; aanwakkeren nationalisme In 56-57 werden omwille van de kwestie de nog aanwezige Nederlanders en Indo’s, hun bedrijven en cultuurgoed aangepakt Vanaf 58 bereidde Indonesië een oorlog voor Vanaf 60 gaat Nederland over tot militarisering van het gebied Maar vlak voordat – de jaarwisseling 1961-1962 – er een oorlog kon uitbreken, bleek dat Nederland geheel alleen stond in haar strijd De Amerikanen begonnen steeds meer druk uit te oefenen op Nederland, doordat men bang was Indonesië in de armen van de Sovjet-Unie te drijven
Het einde van een lang koloniaal verhaal September 1962 legt de Nederlandse regering zich neer bij het onvermijdelijke 1 Oktober draagt men het bestuur over aan de VN, die op haar beurt het bestuur weer overdroeg aan Indonesie, op 1 mei 1963 In 1963 werden de diplomatieke banden tussen beide landen weer aangeknoopt, maar echt hartelijk zijn deze nog steeds niet, en zeker niet tot aan de jaren negentig van de vorige eeuw