Het is winter. In het park bij het bos is het koud. Maar dat kan Boris de boswachter niets schelen.

Hij trekt zijn warme winterjas aan en doet zijn wollen sjaal om. In zijn laarzen heeft hij dikke sokken. Boris vindt het fijn om in de winter naar buiten te gaan

In het park, aan de rand van het bos, staat een klein huis In het park, aan de rand van het bos, staat een klein huis. Dat is het huis van Boris. Als hij klaar is met werken, gaat Boris naar zijn huisje. Daar is het altijd lekker warm en gezellig.

De dieren die in het bos wonen, weten precies waar Boris woont. Als hij gaat eten, komen ze allemaal gauw kijken. Dan krijgen ze ook een stukje brood.

Op een winteravond wordt het heel koud. Grote vlokken sneeuw dwarrelen langs het raam van Boris’ huisje naar beneden.

“Brr,”zegt Boris,”Ik denk dat ik vannacht wel een kruik nodig heb.” Hij drinkt een kop hete chocolademelk en doet warm water in een kruik. Dan wil hij naar bed gaan. Plotseling hoort Boris geklop. Het lijkt wel of er iemand voor de deur staat. Wie kan dat nu nog zijn, zo laat op de avond? denkt Boris. Hij loopt naar de deur om open te doen.

Op de stoep staat een eekhoorntje. Het ziet er koud en zielig uit. “Ik kan niet slapen, Boris,” bibbert het eekhoorntje. “Er ligt allemaal sneeuw in mijn bed.” “Dat is nou ook wat,” zegt Boris. “Kom maar gauw binnen, mijn bed is groot genoeg voor twee.”

De eekhoorn kruipt in bed dicht tegen Boris aan. Zo krijgt hij het lekker warm. Klop, klop! Klinkt het opeens. Er wordt nog een keer op de deur geklopt. Wie kan dat nu weer zijn? Denkt Boris.

Buiten staan twee bibberende konijntjes voor de deur Buiten staan twee bibberende konijntjes voor de deur. “Het v-v-vriest,” zegt het ene konijntje. “We hebben het zo k-k-koud,” fluistert het anderen konijntje. “Arme dieren,” zegt Boris, “Kom maar gauw binnen, dan wordt je wel weer warm.” “De konijntjes springen naast Boris en de eekhoorn in bed. Het is wel een beetje krap. “Kun je je misschien even omdraaien?” vraagt Boris aan de eekhoorn. “Je staart kriebelt in mijn neus.” Klop, klop! “Lieve help,” zegt Boris. “Er staat alweer iemand voor de deur!”

Het is de vos! Hij heeft het ook heel koud. “Mag ik binnenkomen?” vraagt hij.

Boris krabt op zijn hoofd en denkt even na. “Nou ja, vooruit dan maar. Als je belooft dat je je netjes zult gedragen.” “Ik zal de andere dieren niets doen,” belooft de vos. Hij rent naar het bed en springt met een plof tussen de konijntjes en de eekhoorn. Boem! Au! De eekhoorn valt uit bed. “Wat was dat nou? vraagt hij verbaasd.

Klop, klop! “Nee toch,” zegt Boris.”Komt er nou nog meer bezoek?” Als hij de deur opendoet, staat hij even verbaasd te kijken. Op de stoep staan een das, twee eenden, een egel en een hele muizenfamilie! Ze zijn allemaal op zoek naar een warm plekje om te slapen.

Arme Boris. Alle dieren kruipen bij hem in bed. Dat gaat nooit Arme Boris! Alle dieren kruipen bij hem in bed. Dat gaat nooit! Ze duwen en schuiven elkaar opzij. Ze trekken allemaal aan het dekbed en ze krijgen ruzie met elkaar. Het lukt gewoon niet. Er is niet genoeg plaats voor alle dieren in het bed van Boris. Hoe moet dat nu?

Boem! Het dekbed rolt van het bed en iedereen valt op de grond. “oh, oh, “zegt Boris. “We kunnen niet met z’n allen in mijn bed. Het is te klein.” Plotseling steekt een muisje zijn oren omhoog. “Wat is dat?” piept hij. “Ik hoor iets!” Nu luisteren ze allemaal. Ze horen gekrabbel. Het lijkt wel of het van onder de vloer komt. “Er beweegt iets onder de grond” fluistert Boris.

De dieren kijken elkaar geschrokken aan De dieren kijken elkaar geschrokken aan. De muisjes beginnen te trillen van angst. “Oooh, wat eng!” “Wat zou dat zijn?” “Misschien is het wel een monster!” “Met hele grote klauwen!” “En hele scherpe tanden!”

Plotseling begint een van de planken van de vloer te bewegen. “Kijk uit! Het komt door de vloer!” Krak! De plank schiet los. “Help!” roepen de dieren en ze rennen alle kanten op om zich te verstoppen.

Boris is helemaal niet bang. Hij begint heel hard te lachen. Vanonder de plank komt een klein, donker kopje te voorschijn.

Het is helemaal geen monster,” zegt Boris lachend. “Het is een mol!” “Neem me niet kwalijk dat ik zomaar binnen kom vallen,”zegt de mol beleefd. “Ik heb eerst op de deur geklopt, maar niemand deed open.” Boris tilt de mol uit het gat in de vloer en zet hem op de kruik om warm te worden. “Kom maar weer tevoorschijn, allemaal! Roept hij tegen de andere dieren.

Maar er komt helemaal niemand tevoorschijn Maar er komt helemaal niemand tevoorschijn. De dieren blijven allemaal lekker zitten waar ze zitten. Wat zullen we nou krijgen? Denkt Boris. De eekhoorn is in slaap gevallen in de zak van Boris’ochtendjas. De egel zit in de winterjas van Boris De vos…de konijntjes…de das…en de eenden… Hebben allemaal een lekker warm plekje gevonden. Kun jij ze ontdekken?

En de muizen? Die zitten met z’n allen in de pantoffels van Boris. Alle dieren hebben zo een slaapplaats gevonden.

…de mol!” Boris gaapt en kruipt weer in zijn eigen bed. “Zo is het beter. Nu heb ik tenminste plaats genoeg,”zegt hij. “En er is ook nog een klein plekje over voor… …de mol!”