Hoofdstuk 1: Romulus en Remus Lang, lang geleden in Italië regeerde er een koning over het stadje Alba Longa. Zijn naam was Numitor. Zijn jongere broer Amulius was echter stikjaloers! Hij wilde ook regeren! Daarom liet hij de zoon van zijn broer stiekem vermoorden tijdens een jachtpartij. Ongelukje! Numitor zelf werd uit de stad verdreven. Bovendien beval Amulius dat de dochter van Numitor, Rea Silvia, priesteres van Vesta zou worden. Dit was de godin van de stadshaard. Door deze maatregelen wilde de kersverse tiran voorkomen dat een familielid van Numitor wraak zou nemen. Toch liep het anders dan hij had verwacht: Rea werd zwanger! Wie de vader was, bleef een raadsel. Zijzelf beweerde dat het Mars was, de god van de oorlog. Hoe dan ook, zij baarde een tweeling. Romulus en Remus waren geboren! 

Ontdekking Toen de harteloze Amulius dit ontdekte, werd hij woest! “Smijt Rea Silvia in de diepste, donkerste kerker!” schreeuwde hij. “En laat die krijsende baby’s maar in een rieten mandje wegdrijven op de rivier!” Zijn dienaren wisten niet hoe snel ze moesten gehoorzamen. De wolvin De rivier de Tiber was net buiten haar oevers getreden. En wat een geluk: het mandje bleef steken in het riet! Daar werden de baby’s gevonden door een wolvin, die haar dorst wilde lessen in de rivier. Ze nam hen mee naar haar hol en voedde hen met haar melk. Tot op een dag een herder de twee baby’s hoorde krijsen. Faustulus, zo heette hij, nam de baby’s mee naar zijn huis en voedde hen op samen met zijn vrouw Acca. Zonder dat ze wisten, wie de jongens in werkelijkheid waren. 

Romulus en Remus gevoed door de wolvin (Rubens, 1615/1616) 

Wraak De jongens kregen de naam Remus en Romulus. Ze groeiden op tot flinke kerels en vielen op tussen hun leeftijdsgenoten door moed en kracht. Door een gelukkig toeval kwamen ze hun opa Numitor tegen, die hen herkende als zijn eigen kleinzoons. Hij vertelde hen over het lot van hun moeder en de misdaden van zijn broer Amulius. Meteen boden Remus en Romulus hun hulp aan. Ze renden naar Alba Longa, waar ze stiekem in het donker het paleis binnen slopen. Met Amulius werd korte metten gemaakt, Numitor werd weer op zijn rechtmatige troon geplaatst! De stichting De tweeling wilde niet in Alba Longa blijven. Ze verlangden ernaar om zélf een stad te stichten. En wel op de plaats waar zij door de wolvin waren gezoogd. Bovendien had Alba Longa een bevolkingsoverschot. Het zou dus goed uitkomen als een deel van de bevolking zou verhuizen. 

Bij de stichting deed zich echter een probleem voor: de jongens waren even oud en konden dus allebei aanspraak maken op de troon. En allebei hun naam geven aan de nieuwe stad! In zulke gevallen was het logisch de wil van de goden te raadplegen.  Bronzen beeld van de Wolvin (foto Rosemania)

Die kon je lezen in de vlucht van de vogels. Remus zag als eerste zes gieren, die van rechts kwamen aanvliegen. Een gunstig voorteken! Vlak daarna kreeg Romulus echter twaalf gieren in het oog. Ook van rechts. Verwarring alom: wie was er nu door de goden aangewezen? Lichtgeraakt als ze waren, raakten de broers slaags met elkaar. Hierbij werd Remus neergeslagen. Dood! Stadsmuren Er is ook nog een ander verhaal over deze broedermoord. Remus sprong over de half afgemaakte muur van Romulus, met als doel zijn broer belachelijk te maken. Maar Romulus sloeg op tilt, greep een houweel en sloeg zijn broer de kop in! Daarbij schreeuwde hij: “Zo zal het vanaf nu iedereen vergaan, die over mijn muren durft te springen!” Hoe dan ook, na deze gruweldaad bouwde Romulus de muren af en wijdde de stad in. Dit gebeurde in het jaar 753 v.C. Rome was gesticht! 

Faustulus vindt de tweeling (Pietro da Cortona, 1643)