De gewoonte bestond dat kinderen van keizers samen met andere edellieden van dezelfde leeftijd, zittend in de aanblik van hun verwanten, de maaltijd gebruikten.

Presentatie over: "De gewoonte bestond dat kinderen van keizers samen met andere edellieden van dezelfde leeftijd, zittend in de aanblik van hun verwanten, de maaltijd gebruikten."— Transcript van de presentatie:

1 De gewoonte bestond dat kinderen van keizers samen met andere edellieden van dezelfde leeftijd, zittend in de aanblik van hun verwanten, de maaltijd gebruikten aan een eigen en soberder tafel. Mos habebatur principum liberos cum ceteris idem aetatis nobilibus sedentes vesci in aspectu propinquorum propria et parciore mensa. vesci: let op! inf. praesens passief van deponens

2 Terwijl Britannicus daar at, is er, omdat een speciale bediende zijn eten en drinken voorproefde, een dergelijke list bedacht, om te voorkomen dat het gebruik achterwege werd gelaten of dat door de dood van beiden de misdaad werd verraden. /Illic epulante Britannico/, quia cibos potusque eius delectus ex ministris gustu explorabat, ne omitteretur institutum aut utriusque morte proderetur scelus, talis dolus repertus est. Waarom stuurt Nero de voorproever niet gewoon een keertje weg? dan zou de opzet van de moord al van tevoren bekend zijn. utriusque morte: wanneer is hier sprake van? Als het vergif meteen al in de drank zou zijn gedaan. utriusque: voornaamwoord in het enkelvoud, duidt een meervoudig begrip aan  elk van beiden

3 Een nog onschadelijke en zeer hete en voorgeproefde drank wordt aan Britannicus overhandigd; daarna, toen hij het vanwege de hitte weigerde, wordt vergif in koud water opgelost, dat zo in al zijn ledematen is doorgedrongen, dat tegelijkertijd zijn stem en adem werden afgesneden. Innoxia adhuc ac praecalida et libata gustu potio traditur Britannico; dein, postquam fervore aspernabatur, frigida in aqua adfunditur venenum, quod ita cunctos eius artus pervasit, ut vox pariter et spiritus raperentur. Wat was nou de truc om Britannicus te vergiftigen zonder argwaan te wekken? het gif werd in het koude water gedaan waarmee de opzettelijk te hete en voorgeproefde drank werd aangelengd om af te koelen.

4 Door zijn tafelgenoten wordt panisch gereageerd, niet begrijpend stuiven ze uiteen: maar zij die een dieper inzicht hadden, blijven zitten, vastgenageld en kijkend naar Nero. Trepidatur a circumsedentibus, diffugiunt imprudentes: at quibus altior intellectus, resistunt defixi et Neronem intuentes. Tacitus schrijft hier weer met de gebruikelijke brevitas. Welk stijlmiddel gebruikt hij hiervoor? asyndeton

5 Ille ut erat reclinis et nescio similis, solitum [esse] ita ait per comitialem morbum, quo prima ab infantia adflictaretur Britannicus, et redituros [esse] paulatim visus sensusque. Hij, achterovergeleund als hij was en gelijk aan iemand die zich van geen kwaad bewust was, zei dat dat zo gewoon was door de epilepsie waaraan Britannicus van jongs af aan leed, en dat zijn gezichtsvermogen en bewustzijn langzamerhand zouden terugkeren.

6 At Agrippinae is pavor, ea consternatio mentis, quamvis vultu premeretur, emicuit, ut perinde ignaram fuisse atque Octaviam sororem Britannici constiterit: quippe sibi supremum auxilium ereptum [esse] et parricidii exemplum [esse] intellegebat. 1.haar laatste steun Britannicus is dood 2.ze ziet dat Nero familieleden durft te vermoorden (zonder dat zij ervan weet). Maar van Agrippina werd zo’n paniek, zo’n verwarring even zichtbaar, hoewel die met haar gelaatsuitdrukking werd verborgen, dat het vaststond dat zij evenals Octavia, de zuster van Britannicus, niet op de hoogte was: zij begreep immers dat haar laatste steun was ontnomen, en dat dit een precedent van familiemoord was. Welke redenen noemt Tacitus voor Agrippina’s paniek?

7 Octavia quoque, quamvis rudibus annis, dolorem caritatem, omnis adfectus abscondere didicerat. Ita post breve silentium repetita convivii laetitia [est]. quamvis vultu premeretur Ook Octavia, hoewel nog van een onervaren leeftijd, had geleerd verdriet, liefde, alle emoties te verbergen. Zo werd na een korte stilte, de vrolijkheid van de maaltijd hervat. De laatste zin klinkt erg cynisch. Hoe bereikt Tacitus dit effect? Octavia quoque..abscondere didicerat: hoe doet zij dit? Citeer een passend Latijns tekstelement uit het voorafgaande. Door het woord laetitia als laatste te plaatsen – en men gaat weer vrolijk verder alsof er niets gebeurd is, niemand bekommert zich om de dode Britannicus.