Computers bij experimenten in de deeltjesfysica

Presentatie over: "Computers bij experimenten in de deeltjesfysica"— Transcript van de presentatie:

1 Computers bij experimenten in de deeltjesfysica
Een virtuele rondleiding in het ATLAS-experiment Frank Filthaut Radboud Universiteit Nijmegen / NIKHEF

2 Inhoud Doelstellingen en methodes in de deeltjesfysica
Triggers en data-acquisitie Reconstructie en analyse van data TU/e

3 Wat is deeltjesfysica? Doelstellingen:
Erachter komen wat de fundamentele bouwstenen van materie zijn: elementaire deeltjes De interacties tussen deze deeltjes kunnen beschrijven Links met andere takken van wetenschap / technologie: Astronomie (kosmologie, kernfysische processen in sterren) Spin-off (medische industrie, WWW, Grid …) TU/e

4 Elementaire deeltjes Quarks komen niet vrij in de natuur voor, maar alleen in de vorm van hadronen (gebonden toestanden van quarks en/of antiquarks) Leptonen komen wel vrij voor, maar alleen het elektron is echt stabiel. Neutrino’s zijn ongeladen en zijn bij versneller-experimenten niet waarneembaar Er is geen interactie “op afstand”: interacties worden overgebracht door krachtdeeltjes TU/e

5 Waarom hoge-energiefysica?
Van de op de vorige pagina genoemde fermionen zijn alleen het elektron en de up- en down-quarks in “gewone” materie aanwezig: de andere deeltjes zijn zwaar (mt ≈ 170 GeV/c2, even zwaar als een goud-atoom) en vervallen zeer snel (naar lichtere deeltjes) Hoge energieën zijn nodig om deze zware deeltjes te kunnen produceren TU/e

6 Deeltjesversnellers en botsingen
(Extreem) voorbeeld: de Large Hadron Collider (LHC) bij CERN botsingen tussen protonen met energieën van 7 TeV) Snelheid van de protonen: v = 0, c Detectie van bij de interacties vrijkomende hoog-energetische deeltjes mbv gespecialiseerde detectoren (bv ATLAS) TU/e

7 Complexiteit van experimenten
TU/e

8 Detectie van deeltjes TU/e

9 Selectie van fysische processen
De luminositeit (~intensiteit) van de LHC-bundels moet tenminste 1033 cm-2 s-1 worden 108 interacties per seconde! Met 4·107 bundelbotsingen per seconde: meerdere interacties per bundelbotsing Fysisch “interessante” interacties per seconde: 101 voor W-boson productie 10-2 voor “lichte” Higgs-bosonen Een snelle (real time) selectie van de interessante processen is cruciaal! TU/e

10 Selectie van fysische processen (2)
In werkelijkheid zien de interacties er veel gecompliceerder uit dan zoals gesuggereerd door de voorgaande ATLAS-simulatie! Honderden geladen deeltjes iedere 25 ns Langzame signalen in de calorimeters: overlap tussen signalen van verschillende bundelbotsingen Voor precieze metingen zijn veel meetelementen nodig Tracking: ~ 50 m  ruwweg 107 elementen In termen van “ruwe” data: ~ 10 TB/s. Een on-line selectie is nodig om dit te reduceren tot ~ 200 MB/s (200 interacties / s)! TU/e

11 Triggers Van “triviale” situaties… … via extra buffering…
Geen uitlezing tijdens signaalverwerking: “dead time” … via extra buffering… Geen uitlezing als buffers vol zijn … en synchronisatie met de bundelbotsingen… Gebruik van triggers voornamelijk om oninteressante interacties te verwerpen … naar de LHC-situatie Elektronische “pipelines” TU/e

12 Tijdsschalen en telsnelheden
Detectorgegevens zijn te complex om de selectie in een keer te maken Strategie: gooi eerst snel de duidelijke “rotzooi” weg, zodat er meer tijd overblijft om naar de moeilijker gevallen te kijken Typisch 3 niveaus Digitalisatie (en “zero suppression”) van gegevens gebeurt pas na een 1e niveau trigger TU/e

13 Een beslissing iedere 25 ns
Houd het simpel en lokaal! Alleen calorimetrie, muonen. Intensief gebruik FPGA’s, PPCs (berekeningen), Gb/s links (communicatie) 1e niveau trigger-beslissing op basis van simpele AND/OR regels TU/e

14 Een beslissing iedere 25 ns
Voor muonen zijn extra (snelle) detectoren nodig om een 1e-niveau triggerbeslissing te kunnen nemen: Resistive Plate Chambers, Thin Gap Chambers Grofmazig (< 3cm), maar voldoende gesegmenteerd om een snelle impulsmeting te kunnen doen Algoritme: Gebruik signalen in een laag als uitgangspunt Zoek naar signalen in andere lagen Grootte van het zoekbereik bepaalt minimum muon pT In de praktijk: zoekbereik ~40cm (RPC), ~10cm(TGC): ruwweg 107 associaties TU/e

15 On-line data-reconstructie
De uiteindelijke (3e niveau) trigger-beslissing wordt genomen op basis van informatie van de gehele detector (calorimetrie, muonsysteem, tracking) Probleem: hoe de gegevens van verschillende gedeeltes van de detector in één computer to verzamelen? Typisch ~ 1 sec/interactie  voor kHz input rate zijn 1600 (Linux) dual CPU PCs nodig! Uitgebreid onderzoek nodig naar bruikbare switches (Gb/s poorten, intern ~100 Gb/s), en optimum gebruik hiervan (tcp/udp, ATM, …): “traffic shaping” Uitgebreide monitoring TU/e

16 Reconstructie van interacties
We hebben de interessantie interacties geselecteerd. Wat nu? Taak van een reconstructie-programma: een zo goed mogelijke benadering geven van de deeltjes die in de interactie geproduceerd werden Voorbeeld: reconstructie van de trajecten van geladen deeltjes: Patroonherkenning Bepalen van richting en impuls Andere taken (“objecten”): e±,,± Jets (groepen hadronen ~ quarks/gluonen) TU/e

17 Patroonherkenning Met name het associëren van individuele “hits” (signalen achtergelaten in meetelementen) met trajecten van geladen deeltjes is een moeilijke taak: Inefficiënties (missende hits), elektronische ruis (extra hits) Alle combinaties van gemeten hits nagaan (~ N!) is onbegonnen werk! Twee verschillende soorten algoritme om dit probleem op te lossen. Lokale algoritmes: Begin met hits in de buitenste laag van de tracking-detector, definieer mogelijke trajecten Als binnen deze begrenzingen inderdaad hits gevonden worden in de laag daarbinnen, kan dit gebruikt worden voor scherpere begrenzingen NB: in de praktijk is dit geen 2D maar een 3D probleem! TU/e

18 Patroonherkenning (2) Ook globale algoritmes (die alle hits in een keer beschouwen) zijn mogelijk Voorbeeld: de Hough-transformatie “vertaalt” iedere hit naar een hyper-oppervlak in de ruimte van mogelijke parameters van trajecten van geladen deeltjes 2D: 2 parameters als alleen rechte lijnen beschouwd worden of als verondersteld kan worden dat (binnen de resolutie) alle deeltjes uit het interactiepunt komen  aantal operaties ~ Nhit · Nbin 3D: 5 parameters in het meest algemene geval. In de praktijk is een 2D benadering (waarbij 3D parameters bepaald worden mbv extra z-informatie) afdoende Uiteindelijk wordt vaak een combinatie van algoritmes gebruikt TU/e

19 Patroonherkenning (3) Als alle geladen deeltjes gevonden zijn, zijn we nog niet klaar: deze kunnen gebruikt worden om “lang” levende deeltjes te identificeren B  1,5 ps,    0,3 ps Gemiddeld afgelegde afstand voor verval: c   Voor voldoende hoge impulsen: ~ mm (goed te zien door preciese extrapolatie van trajecten) Ook hier is patroonherkenning nodig: welke trajecten horen bij het interactiepunt welke zijn compatibel met “displaced vertices” TU/e

20 Data-productie Verwachtingen t.a.v. reconstructie van interacties:
15 kSI2k-s / interactie (1 kiloSpecInt-2k ~ 1 PC uit 2004) Met 200 Hz “interessante” interacties: 3000 PCs nodig (als data slechts eenmaal gereconstrueerd hoeven te worden)! Calibratie en uitlijnen van de diverse meetelementen: een iteratief proces Simulatie van fysische interacties en van de respons van de detector voor deze interacties: ~ 20% van het aantal data-interacties… maar 100 s / interactie! Higgs-deeltje, mH=130 GeV/c2 TU/e

21 Data-productie (2) Dezer dagen is het niet meer redelijk al deze rekenkracht op CERN zelf te stationeren… het alternatief is een tiered systeem CERN Tier 0 ~ 75 MB/s/T1 Tier 1 (x10) NL UK USA ~ Gb/s links Tier 2 Primaire reconstructie, calibratie, opslag ruwe data (5PB/jr): CERN Re-reconstructie, simulatie, opslag ruwe/gereconstrueerde data (2PB/jr): tier-1 centra (~ 2000 PCs) Simulatie, data-analyse, opslag compacte data: tier-2 centra (~ 200 PCs) TU/e

22 Data-analyse: software
Uiteindelijke fysica-resultaten: uit het (herhaald, iteratief) bestuderen van (gedeeltes van) de data Met behup van computerprogramma’s! Het bestuderen van ~ 109 opgeslagen interacties / jaar is niet triviaal! Alle code op basis van C++ (object orientation, dynamische geheugen-allocatie, beschikbaarheid betrouwbare compilers, …) Uitgebreid software-management om efficiënte software-ontwikkeling mogelijk te maken (CVS, indeling in pakketten): ~ 106 regels code Oplossing: begin met een snelle pre-selectie Rudimentaire eigenschappen van interacties bekend uit reconstructie Opgeslagen als metadata in een relationele DB (à la ORACLE), met verwijzingen naar (random access) data Eisen aan dataset Metadata DB collecties gegevens in bestanden TU/e

23 Data-analyse: het Grid
Het ATLAS-experiment alleen al telt ~ 2000 fysici En dit is maar een van de 4 LHC-experimenten Onmogelijk om alle analyse van gegevens op CERN te doen Niet nieuw: het World Wide Web is op CERN ontwikkeld juist om adequate communicatie tussen collega’s mogelijk te maken Oplossing: maak data-analyse zoveel mogelijk gedistribueerd Het Grid: Gebruikers specificeren applicatie / dataset Op basis hiervan wordt een “execution site” gekozen Applicatie-software wordt gecopieerd Benodigde (en nog niet aanwezige) data worden transparant gecopieerd Resultaten worden naar de gebruiker gestuurd TU/e

24 Data-analyse: het Grid
Het werkt! Productie van gesimuleerde events gebruikt inmiddels Grid tools Analyse van data komt nog… TU/e

25 Tot slot… Er zijn legio onderwerpen waarvoor geen/onvoldoende tijd is ze hier te behandelen: Mogelijke (interessante) fysische processen, fysica-analyse (volg een college deeltjesfysica!) Samenwerkingsaspecten (videoconferencing, mailing lists, documentatie, …) Signaalverwerking De LHC-versneller draait nog niet! Over 1-2 jaar zullen we zien hoe realistisch deze vooruitzichten zijn. Wellicht zien we een van de volgende dingen: Het Higgs-boson Donkere materie (SuperSymmetrie) Extra dimensies Mini-zwarte gaten TU/e