Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Eerste stuk/strofe HET STOKSKE van Johan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands.

Presentatie over: "Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Eerste stuk/strofe HET STOKSKE van Johan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands."— Transcript van de presentatie:

1

2

3 Het Stokske van Van Oldenbarnevelt

4 Het Stokske van Van Oldenbarnevelt
Eerste stuk/strofe HET STOKSKE van Johan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands Wens en geen verrader: Vondel is dus blijkbaar een voorstander … Mijn wens behoede u onverrot,
 O STOK en stut, die geen verrader,
 Maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader
Gestut hebt op dat wreed schavot; Hoewel Van Oldenbarnevelt voor vrijheid strijdt, is hij blijkbaar op het schavot beland… Dus: Van Oldenbarnevelt is een historische persoon. Maurits onthoofde hem en Vondel was blijkbaar een voorstander van hem. Dit gedicht richt zich dus op een politieke gebeurtenis.

5 Het Stokske van Van Oldenbarnevelt
Tweede stuk/strofe Hier gaat het over de onthoofding Aha, Vondel verwijst naar een vergelijkbare situatie uit de Oudheid… Typisch iets voor de renaissance… Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen,
 Veroordeeld, als een Seneca,
 Door Nero's haat en ongena,
 Tot droefenis der braafste zielen,
 Gij zult nog, jaren achtereen,
 De uitgank van die Held getuigen,
 En hoe Geweld het Recht dorf buigen, Schijnbaar vindt Vondel dat Seneca en Van Oldenbarevelt voor het volk streden: de braafste zielen vinden het erg… Er is onterecht geweld gebruikt, dat het recht aantast… Maurits is dus de slechterik volgens Vondel…

6 Het Stokske van Van Oldenbarnevelt
Het lijkt erop alsof Vondel hier aangeeft hoe Van Oldb. Het erg moeilijk had, maar heel erg zijn best deed… Zou hij zijn stokske daarvoor nodig hebben gehad… Het Stokske van Van Oldenbarnevelt Laatste stuk/strofe Tot smaad der onderdrukte Steên.
Hoe dikwijl strekt gij onder ’t stappen
Naar ’t hof der Staten stadig aan
Hem voor een derde voet, in ’t gaan
En klimmen op de hoge trappen,
Als hij, belast van ouderdom,
Papier en schriften, overleende,
En onder ’t lastig landspak steende!
Wie ging, zo krom gebukt, nooit krom!
Gij ruste van uw trouwe plichten
Na 't rusten van die oude stok,
Geknot door ’s bloedraads bittre wrok:
Nu stut en stijft gij nog mijn dichten. Het land had het al zo moeilijk (80-jarige oorlog & reformatie..) Mooi! Krom gebukt: Van Oldb. was oud en liep krom, maar hij had ook zwaar werk (krom lopen door alle papieren en problemen), maar hij was altijd rechtvaardig!! = nooit krom Stutten: dichtstoppen. Dichten: iets dichtmaken, en gedichten schrijven… Hij is dood, dus zal hij zijn stok niet meer gebruiken…

7 Ik ben Joost van den Vondel en ik dank u hartelijk voor het lezen van mijn gedicht!