God wilde dat zijn volk een bloeiende natie zou zijn. Daarom Hij gaf ze rechtvaardige wetten die ook voor mensen in nood zorg droegen. Dat is wat wij.

Presentatie over: "God wilde dat zijn volk een bloeiende natie zou zijn. Daarom Hij gaf ze rechtvaardige wetten die ook voor mensen in nood zorg droegen. Dat is wat wij."— Transcript van de presentatie:

1

2 God wilde dat zijn volk een bloeiende natie zou zijn. Daarom Hij gaf ze rechtvaardige wetten die ook voor mensen in nood zorg droegen. Dat is wat wij "sociale rechtvaardigheid" noemen.

3 Exodus 20:8-11. De wekelijkse Sabbat (de enige die universeel wordt gehouden). Exodus 23:10- 11. Het Sabbatsjaar voor het land om te rusten. Leviticus 25:8- 55. Het Jubeljaar, elk zevende Sabbatsjaar.

4 Hoe wordt “sociale gerechtigheid” afgebeeld in elk van die rustperiodes? De wekelijkse Sabbat Bedienden, vreemdelingen en dieren moeten rusten. Exodus 20:10 Het Sabbatsjaar Elk gewas van het land moest aan de arme worden gegeven Wat overbleef werd aan de dieren gegeven. Exodus 23:11 Het Jubeljaar De bezittingen werden teruggegeven aan hun oorspronkelijke eigenaren. Leviticus 25:10 Schulden werden kwijtgescholden. Leviticus 25:28 Slaven werden vrijgelaten. Leviticus 25:40-41 “Als de wet die God gegeven had voor het welzijn van de armen, altijd gehoorzaamd was, hoe geheel anders zou dan de tegenwoordige toestand op zedelijk, geestelijk en stoffelijk gebied zijn! Zelfzucht en eigen belang zouden niet op die wijze geopenbaard worden als nu het geval is. Iedereen zou rekening houden met het geluk en het welzijn van anderen en armoede zoals nu in vele landen gezien wordt, zou niet bestaan.” E.G. White (Patriarchen en Profeten, hfdst. 51 – ‘GODS ZORG VOOR DE ARMEN”, bl. 484 editie 1977 )

5 De Sabbat vertelt ons dat God de Schepper, de Gever is van rust aan iedereen die op deze aarde leeft. De universaliteit van de sabbatrust omvat een gemeenschappelijkheid die we met iedereen delen, rijk of arm. Het gemeenschappelijke Vaderschap van God betekent: een gemeenschappelijke gelijkheid en bezorgdheid onder de mensen. Anderzijds verwijzen de “ceremoniële” rustperiodes naar eeuwige principes. Ze zijn een voorbeeld voor hoe we andere mensen moeten behandelen, met name zij die in nood verkeren. Wij zullen Gods karakter aan de wereld tonen indien wij naar die eeuwige principes leven.

6 De profeten spraken gewoonlijk ten behoeve van degenen in nood. Zij riepen Gods volk op om zich te bekeren van het mishandelen van de vreemdelingen en de behoeftigen. God verwerpt aanbidding van degenen die zo handelen. “Leer goed te doen, zoek het recht! Help de verdrukte, doe de wees recht, bepleit de rechtszaak van de weduwe.” (Jesaja 1:17) “…Zie, op uw vastendag zoekt u uw eigen wens, en beult u al uw arbeiders af.” (Jesaja 58:3) “Is dit niet het vasten dat Ik verkies: dat u de boeien van de goddeloosheid losmaakt, dat u de banden van het juk ontbindt, dat u de onderdrukten vrij laat heengaan en dat u elk juk breekt? Is het niet dit, dat u uw brood deelt met wie honger lijdt en de ellendige ontheemden een thuis biedt, dat, als u een naakte ziet, hem kleedt, en dat u zich voor uw eigen vlees en bloed niet verbergt?” (Jesaja 58:6-7)

7 “De zuivere en onbevlekte godsdienst voor God en de Vader is dit: wezen en weduwen bezoeken in hun verdrukking en zichzelf onbesmet bewaren van de wereld.” (Jakobus 1:27)

8 “Ware liefde voor God zal zich altijd manifesteren. Het kan niet worden verborgen. Degenen die Gods geboden in waarheid houden zullen dezelfde liefde onthullen die Christus heeft laten zien aan zijn Vader en aan Zijn medemensen. Hij in wiens hart Christus verblijft, zal Christus in het karakter openbaren in zijn werk ten behoeve van de huisgenoten van het geloof en ten behoeve van degenen die nodig tot de kennis van de waarheid moeten worden gebracht. Hij laat altijd door goede werken de vrucht van zijn geloof zien: Christus openbaren door liefdevolle woorden en daden van barmhartigheid.” E.G.W. (The Upward Look, 22 april)