De koloniale relatie tussen Nederland(ers) en Nederlands-Indië De Japanse Bezetting § 5.1
Voorspel tot de Bezetting Aan de Nederlandse regering in ballingschap (London) stelden Indonesische nationalisten voor om hen een gelijkwaardige positie te geven (1940) Voorstel werd niet serieus genomen Wel wilde men na de oorlog een rijksconferentie over de staatkundige toestand houden (april 1941) Echter, op 7 december 1942 beloofde koning Wilhelmina alsnog een gelijkwaardige positie Was te laat aangezien de oorlog in Azië al volop woedde
Japanse Rijk – 1942
Bevrijding? Enerzijds Anderzijds Binnengehaald als bevrijders Stimulans nationalisme Almachtige KNIL verslagen Nederlandse invloed weggewist op allerlei manieren Uit het straatbeeld Interneringskampen Maleis Gebruik nationalisten (zie volgende sheet) Anderzijds Al snel werd duidelijk dat de Jap harder was dan de Blanda Economische uitbuiting Grondstoffen Romusha’s Rijstexport voor het Japanse leger ten koste van de bevolking Netto-resultaat: ca 2½ miljoen doden
Gebruik nationalisten Teneinde de bevolking te mobiliseren gebruikten de Japanners de nationalistische beweging PNI mocht anti-Nederlandse propaganda maken Oprichting paramilitaire organisatie 2½ jongeren waren lid, nauwelijks bewapend, wel militair getraind en antiwesters gehersenspoeld
Indisch-Japanse jeugdorganisatie
Naar Onafhankelijkheid? Soekarno en het PNI werkte mee in de hoop uiteindelijk onafhankelijk te worden Japan wilde daar de eerste twee jaar niets van weten. Alleen toen het in 1944 de oorlog kantelde beloofde men steeds meer en kregen Indonesiërs steeds meer belangrijke posten Daarnaast kregen met name de nationalistische jongeren (veelal uit de paramilitaire organisatie) steeds grotere hekel aan de Japanners In mei 1945 brak er zelfs een opstand uit, maar deze werd onderdrukt
Soevereiniteit Na de onderdrukte opstand beloofde Japan Soekarno en Hatta onafhankelijkheid op 18 augustus Echter, op 15 augustus capituleerde Japan al Soekarno en Hatta werden hierdoor verrast en wilden de gebeurtenissen verder afwachten. De radicale jongeren echter niet en ontvoerden hen en “dwongen” hen op 17 november 1945 de onafhankelijkheid uit te roepen