als woorden...
Soms laten woorden je in de steek, en kan je moeilijk verwoorden wat er innerlijk met je scheelt
Niemand die het merkt of wil zien, erover praten, zelfs dat lukt niet…
Je weet met jezelf geen raad en je denkt ‘ Ach, …niets helpt of baat !
Je wil het verleden loslaten en terugkeren in het heden… maar je hoofd en hart zitten steeds weer in het verleden.
Je vraagt je steeds af… hoe raak ik deze emoties kwijt… Je vraagt je steeds af… hoe raak ik deze emoties kwijt…. Is alles dan zo afhankelijk van tijd ?
Er moet toch iets zijn waardoor ik eerder ben waar ik wil zijn… Moet ik nog meer voelen dan dat ik nu al voel, moet ik nog dieper in mijn pijn.
Ik wil het verleden accepteren, ik weet dat ik nog een heleboel heb te leren.
en voel mij als het ware verdoofd… waarom stopt dit alles niet ? De vermoeidheid die steeds naar boven komt, ik word zo moe van al deze emoties… en voel mij als het ware verdoofd… waarom stopt dit alles niet ?
Mijn hart mag huilen om het verleden, dit heb ik nog nooit gedaan, dit zal ik eerst moeten voelen, wil ik weer kunnen lachen in het heden !
www.biancavanrijn.nl