Afleidingen Signaaldetectietheorie

Slides:



Advertisements
Verwante presentaties
Statistische uitspraken over onbekende populatiegemiddelden
Advertisements

havo B Samenvatting Hoofdstuk 6
toepassingen van integralen
Newton - HAVO Energie en beweging Samenvatting.
Newton - VWO Golven Samenvatting.
Wiskunde A of wiskunde B?.
vwo B Samenvatting Hoofdstuk 3
Stijgen en dalen constante stijging toenemende stijging
Het vergelijken van twee populatiegemiddelden: Student’s t-toets
Is cosmology a solved problem?. Bepaling van Ω DM met behulp van rotatie krommen.
Blogs Annette Ficker Tim Oosterwijk Opdrachtgever: Matthieu Jonckheere
vwo A/C Samenvatting Hoofdstuk 2
vwo D Samenvatting Hoofdstuk 9
Newton - VWO Energie en beweging Samenvatting.
Inleiding en simpel model
TCPII Beslissen normatief.
Voortgezette signaaldetectietheorie
Differentiëren en integreren
Overzicht van de leerstof
vwo A/C Samenvatting Hoofdstuk 7
vwo A Samenvatting Hoofdstuk 15
vwo B Samenvatting Hoofdstuk 7
vwo A Samenvatting Hoofdstuk 12
vwo C Samenvatting Hoofdstuk 14
vwo A Samenvatting Hoofdstuk 16
De grafiek van een lineair verband is ALTIJD een rechte lijn.
Differentieer regels De afgeleide van een functie f is volgens de limietdefinitie: Meestal bepaal je de afgeleide niet met deze limietdefinitie, maar.
Differentieer regels De afgeleide van een functie f is volgens de limietdefinitie: Meestal bepaal je de afgeleide niet met deze limietdefinitie, maar.
Continue kansverdelingen
1212 /n Korte herhaling van vorige keer Vermelding van meetresultaten zonder nauwkeurigheid is uit den boze ! Conclusies trekken zonder betrouwbaarheids-intervallen.
Licht van de sterren Paul Groot Afdeling Sterrenkunde, IMAPP Radboud Universiteit Nijmegen
Relativiteitstheorie (4)
Latente semantische analyse (LSA) en erkenning van EVC’s: wat kunnen we ermee? Jan van Bruggen Ellen Rusman Bas Giesbers Oktober 2005.
ribwis1 Toegepaste wiskunde – Differentieren Lesweek 7
havo A Samenvatting Hoofdstuk 3
havo/vwo D Samenvatting Hoofdstuk 4
De tweede wet van Newton
AFGELEIDEN.
Natuurkunde Paragraaf 3.4 & 3.5
H4 Differentiëren.
Signaaldetectietheorie
Stopafstand = reactieafstand + remweg
Klas 2 m en herhaling voor klas 3 m
HISPARCWOUDSCHOTEN 2006NAHSA Tellen van Random gebeurtenissen Hoe nauwkeurig is een meting?
Pythagoras Wie??? Pythagoras: 24-jan-2003, RW.
De stelling van Pythagoras
Oppervlakte van vlakke figuren :
DIAMETER of …... DOORSNEDE?.
havo B Samenvatting Hoofdstuk 1
B vwo vwo B - 11e editie tweede fase Jan Dijkhuis, Roeland Hiele
Verkeersgolven Rini van Dongen 50 jaar,.
Gereedschapskist vlakke meetkunde
Gereedschapskist vlakke meetkunde
Hoge Energie Fysica Introductie in de experimentele hoge energie fysica Stan Bentvelsen NIKHEF Kruislaan SJ Amsterdam Kamer H250 – tel
Werken met de TI-84 Lianne Dirven: “Leer je net als auto rijden alleen maar door het (veel) te doen!”
Samenvatting.
Wim Doekes - hoofdauteur
Stelsels van vergelijkingen H5 deel 3 Hoofdstuk 10 Opgave 61, 62, 63.
Verschillende grafieken en formules
Hoofdstuk 3 Lineaire formules en vergelijkingen
Standaard normaalverdeling
Rekenen Meten en Meetkunde 2f Les 3 Omtrek, oppervlakte en inhoud
Wiskunde A of wiskunde B?.
De grafiek van een lineair verband is ALTIJD een rechte lijn.
3 vmbo-KGT Samenvatting Hoofdstuk 10
Bewijs: de eigenschap van de bissectrice van een hoek
Bewijs: de eigenschap van de middelloodlijn van een lijnstuk
havo B Samenvatting Hoofdstuk 1
Voorkennis Wiskunde Les 7 Hoofdstuk 2/3: §2.5, 3.1 en 3.2.
Transcript van de presentatie:

Afleidingen Signaaldetectietheorie Oppervlaktestelling S = LRc Az

Afleiding Oppervlaktestelling Area theorem: A is equivalent met proportie correcte antwoorden in 2AFC-experiment: Gegeven: 1 ruisstimulus 1 signaal (+ruis) stimulus, Welke is wat? Lijkt zinnig! Belangrijk maar lastig.

Aanpak: produceer een formule voor de proportie correct in een 2AFC-experiment (Pc) Produceer een formule voor de oppervlakte onder de ROC-curve A Laat zien dat de formule voor A erg veel lijkt op die voor Pc Laat zien dat de formules identiek zijn.

fn fs ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ = H(λ) ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ = FA(λ) x PH PFA Recap: In het algemeen: fn fs ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ = H(λ) ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ = FA(λ) x 0 λ PH λ = FA-1(PFA) ROC-curve: PH = H(λ) = H[FA-1(PFA)] Specifiek model hangt af van fn and fs PFA

fs fn ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ = H(λ) ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ = FA(λ) x Herinterpretatie voor 2A FC experiment: fs fn ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ = H(λ) = FA(λ) x 0 λ De twee alternatieven corresponderen met twee punten op de x-as. Stel dat λ de ruisstimulus is: PC = p(xs>xn), indien xn = λ, p(xs>xn) = H(λ) Alle H(λ) voor elke λ sommeren Wegen voor dichtheid van λ [= fn(λ)]: ∞ PC = ∫ H(λ)fn(λ)dλ -∞

fn fs ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ = H(λ) ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ = FA(λ) x PH Oppervlakte onder Roc-curve: fn fs ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ = H(λ) ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ = FA(λ) x 0 λ ROC-curve: PH [= H(λ)] as functie van PFA [= FA(λ)] PH 1 A = ∫ H(λ)dFA(λ) 0 ∞ PC = ∫ H(λ)fn(λ)dλ -∞ Vgl: PFA A lijkt op PC ; A is ook PC ; kun je bewijzen

∫ 1 A = ∫ H(λ)dFA(λ) 0 -fn(λ)dλ fn(x)dx = 1 - fn(x)dx dFA(λ) d(λ) afleiding (optioneel): 1 A = ∫ H(λ)dFA(λ) 0 -fn(λ)dλ fn(x)dx = 1 - fn(x)dx ∞ λ ∫ -∞ dFA(λ) d(λ) ------- = -fn(λ) Nog twee kleine klusjes: integratielimieten en minteken dFA(λ) = -fn(λ)dλ ∞ PC = ∫ H(λ)fn(λ)dλ -∞

∫  ∫ ∫  ∫ fs fn x -∞  ∞ 1 A = ∫ H(λ)dFA(λ) 0 -fn(λ)dλ 0 λ -∞  ∞ Van Integreren over FA naar integreren over λ 1 A = ∫ H(λ)dFA(λ) 0 -fn(λ)dλ 1 ∫ -H(λ)fn(λ)dλ 0 ∫  ∫ 1 -∞ ∞ Limieten: als FA(λ)=PFA= 0 dan λ = ∞ als FA(λ)=PFA= 1 dan λ = -∞ Omkeren: -H(λ)fn(λ)  H(λ)fn(λ) ∞ ∫  ∫ -∞ ∞ PC = ∫ H(λ)fn(λ)dλ -∞

PFA dPH dPFA Maten voor criterium Elk punt van ROC-curve geeft criterum/bias bij die gevoeligheid PH Richtingscoefficiënt raaklijn op dat punt als maat voor bias/criterium S = .49 PFA ROC-curve: PH als functie van PFA dPH Richtingscoefficiënt S = ------ dPFA

fn fs ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ x = LRc 0 λ Maten voor criterium ∞ PH = ∫ fs(x)dx λ ∞ PFA = ∫ fn(x)dx λ d(1-PFA) dPFA PFA dPH ---------- = - ----- = fn , ---- = - fn , evenzo: ------ = - fs …dx dx dx dx dPH dPH Van ------ naar ------ dx dPFA dPH dPH dPFA ----- = ----- • ------.dx dPFA dx (kettingregel) dPH dPH/dx S = ----- = ----------- dPFA dPFA/dx - fs fs = ----- = ----- - fn fn = LRc

Gaussiaans model met ongelijke varianties Ruisverdeling blijft gelijk: μ = 0, σ = 1 Dus blijft ook: PFA = Φ(-λ), zFA = -λ Wat verandert is de signaalverdeling: μs, σs (≠ 1) dus wordt PH “gestandaardiseerd”: μs – λ μs – λ PH = Φ zH = σs σs De formules worden ingewikkelder en de z-getransformeerde ROC-curve heeft een richtingscoëfficient ≠ 1

PH PFA zH zFA PFA = Φ(-λ), zFA = -λ θ μs – λ μs – λ PH = Φ zH = σs σs Unequal variance model σn=1, σs PFA zH zH= ---- + --- zFA μs σs σs PFA = Φ(-λ), zFA = -λ μs/σs θ -μs zFA μs – λ μs – λ PH = Φ zH = σs σs tg(θ) = 1/σs

zH zFA Measures: e a de = Oe√2 da = Oa√2 O Δm μs √1 + σs2 Δm maakt geen verschil tussen grote en kleine σs Measures: Afstand tot oorsprong naar analogie met d' : zH ZH= -ZFA e a μs √1 + σs2 de = Oe√2 da = Oa√2 zFA O Δm (Pythagoras en gelijkvormige driehoeken)

Om Az , het oppervlak onder de ROC-curve van het Gaussiaanse model met ongelijke varianties te vinden: Produceer een formule voor het 2AFC-experiment onder dit model Volgens het oppervlakte theorema is dat gelijk aan A onder dit model = Az

n s PH PFA Oppervlakte onder Gaussiaanse ROC-curve: Az Oppervlaktestelling!!! PFA Gaussiaans 2AFC: n s PC = p(xs>xn) = p(xs-xn>0)

PC = p(xs>xn) = p(xs- xn>0) -μs =1 - Φ √1 + σs2 -μs De variantie van het verschil van twee onafhankelijke randomvariabele is de som van de beide varianties -μs μs = Φ √1 + σs2 = Az volgens oppervlaktestelling!

μs = Φ √1 + σs2 μs/σs = Φ √1/σs2 + 1 PH PFA Oppervlakte onder Gaussiaanse ROC-curve: Az μs = Φ √1 + σs2 (al aangetoond) PFA μs/σs = Φ √1/σs2 + 1 tg Az = Φ(da/√2) Gelijke varianties : Az = Ad' = Φ(d'/√2)