Apollo is te gulzig Liesbeth Martens Vrij vertaald naar Caroline Grégoire Liesbeth Martens
Kennen jullie mijn vriend Apollo? Het is een heel grappige hond...
Kijk goed... Hij is lief en vriendelijk, maar vooral heel slim: hij leert mij tellen tot tien! Kijk goed...
Apollo heeft één staart, waarmee hij kwispelt als hij gelukkig is.
Hij heeft twee grote oren en twee mooie ogen.
Drie poten? Daarmee kan je niet goed lopen...
Daarom heeft hij er vier!
Apollo kent vijf katten. Maar hij houdt niet van katten...
Bovendien is hij heel gulzig! Normaal eet hij zes botten per dag...
Maar soms eet hij er zeven... Of zelfs acht...
Als hij er negen eet, dan is het echt catastrofaal!
Dan weet hij dat hij stout is! En dan toont hij zijn mooiste glimlach met tien grote tanden
Maar dan wordt hij ook echt ziek!
Dan wordt hij geel...
...en groen... ...en roze...
...of blauw... ...of helemaal...
...en zelfs grijs! rood...
Maar nu voelt hij zich al beter. Kijk maar: hij is een echte acrobaat... Mais maintenant, il se sent mieux et il fait des tas d’acrobaties…