Hangende Gedichten Mu’ allaqat

Hangende Gedichten Mu’ Allaqat is de titel van een reeks van zeven Arabische gedichten uit de pre-islamitische periode. Mu’ Allaqats betekent ‘hangende gedichten’. De gedichten kregen deze naam omdat ze opgehangen werden aan of in de Qaba in Mekka als symbool van erkenning van de beste dichters en woordvoerders van de verschillende Arabische stammen.

Hangende Gedichten beschrijven op dichterlijke wijze het vroeg-Arabische leven van de bedoeïenengemeenschap in al zijn facetten en worden tot op vandaag gelezen en bestudeerd in Arabische scholen en universiteiten, als modellen van ongeziene kwaliteit.

Hangende Gedichten waren lange, in drie stukken verdeelde gedichten: de proloog ging over de liefde, het middenstuk ging over het reizen en het slot was de lofrede. De thema’s van de mu’allaqat waren ook steeds dezelfde: liefde, wijn en oorlog. Voorwaar, nog steeds heel actuele thema’s. De islam heeft deze gedichten 'poëzie van het tijdperk van de duisternis' genoemd.

Voorbeeld Stop, oh my friends, let us pause to weep over the remembrance of my beloved. Here was her abode on the edge of the sandy desert between Dakhool and Howmal. The traces of her encampment are not wholly obliterated even now. For when the South wind blows the sand over them the North wind sweeps it away. The courtyards and enclosures of the old home have become desolate; The dung of the wild deer lies there thick as the seeds of pepper. On the morning of our separation it was as if I stood in the gardens of our tribe, Amid the acacia-shrubs where my eyes were blinded with tears by the smart from the bursting pods of colocynth.

Voor de strijder-dichter van weleer was het een noodzaak om weg te gaan, om te reizen. Het maakte deel uit van zijn initiatie. Na het overwinnen van zijn zwaktes en het doorstaan van de zwaarste beproevingen op reis, werd hij thuis ontvangen als een held.

Net zoals in de pre-islamitische periode zijn er vandaag nog steeds mensen die genoodzaakt zijn om te reizen, om zich te verplaatsen, om hun zwaktes te overwinnen en om zware beproevingen te doorstaan. Maar anders dan de dichters vroeger, worden deze ontelbare vluchtelingen niet onthaald als helden, worden ze niet met alle lof overladen.

Naar aanleiding van Gedichtendag creëerde Moussem een originele, poëtische en muzikale productie! Hangende Gedichten, Poëzie van de Duisternis 28 januari 2010 om 20u30 cc Berchem Driekoningenstraat 126 www.moussem.be Een productie van Moussem in samenwerking met ccBe Met de steun van Bibliotheek De Poort, Antwerpen Boekenstad, Stad Antwerpen, Provincie Antwerpen en de Vlaamse Gemeenschap

Hangende Gedichten Moussem productie Abdelmalek Kadi (acteur, regisseur), Amid Chakir (acteur) en Pierre Vaiana (muzikant/componist), drie mensen die op hun eigen manier een ‘reis’ hebben moeten ondernemen, schreven zelf een mu’allaqat. Zij trekken daarmee een lijn van de pre-islamitische periode naar het nu en kijken naar de parallel die er bestaat tussen de dichters van toen en de vluchtelingen van vandaag: de waardigheid van mensen die ver weg van hun thuis, vrienden en familie, op zoek zijn naar hun idealen. Wat deze drie artiesten bindt, is dat ze alle drie een product zijn van de migratie uit Marokko en Italië.