De zon stond nog maar half boven de berg en voor de helft was ze al onder.

Presentatie over: "De zon stond nog maar half boven de berg en voor de helft was ze al onder."— Transcript van de presentatie:

1

2 De zon stond nog maar half boven de berg en voor de helft was ze al onder.

3 Joringel liep dag en nacht en droeg de bloem naar het kasteel.

4 Joringel keek naar Jorinde.

5 Daar hoedde hij lange tijd de schapen.

6 Ze kwamen overeen dat degene die het eerst erin zou slagen de reiziger zijn mantel te doen uittrekken de sterkste zou worden geacht.

7 Jorinde huilde een beetje.

8 Wanneer iemand binnen honderd meter van het kasteel kwam, moest hij stilstaan en kon zich niet meer verroeren.

9 " Gegroet Zachiël.

10 Die dieren slachtte, kookte en braadde ze dan.

11 Toen hoorde hij ze fluiten.

12 Nu kon de heks niet meer toveren, en Jorinde stond weer voor hem.

13 Zij gumde pak uit

14 " Oh, wat moet er van mij worden? "

15 Dat kooitje bracht ze dan naar een zaal van haar kasteel.

16 Er waren vele honderden nachtegalen, hoe moest hij nou Jorinde terugvinden?

17 Hij schrok en werd doodsbang.

18 De noordenwind en de zon.

19 Ze zouden over een paar dagen gaan trouwen en ze hadden veel plezier met elkaar.

20 Daar was de heks bezig de vogels in hun zevenduizend kooien te voeren.

21 Jorinde was in een nachtegaal veranderd die tuwiet, tuwiet zong.

22 Hij hoorde wak zeggen

23 Toen was Joringel verlost.

24 Een uil met gloeiende ogen vloog drie keer om hen heen en schreeuwde drie keer oehoe, oehoe, oehoe.

25 Het heldere zonlicht scheen tussen de boomstammen door in het donkere groen van het bos.

26 Het zingt voor het duifje, zingt voor zijn dood, Zingt lijden, lij, tuwiet, tuwiet, tuwiet.

27 De nachtegaal was weg.

28 Mijn vogeltje met het rode ringetje Zingt lijden, lijden, lijden:

29 En ze leefden nog lang en gelukkig met elkaar.

30 Joringel lette niet op haar en bekeek de kooien met de vogels.

31 Hij stond erbij als van steen, kon niet huilen, niet praten, geen hand of voet bewegen.

32 Overdag veranderde ze zich in een kat of een uil, maar 's avonds werd ze weer een mens.

33 Hij liep in de richting van het gefluit en vond de zaal.

34 Op een keer droomde hij 's nachts dat hij een bloedrode bloem vond met in het midden een prachtige grote parel.

35 Nu was de zon ondergegaan.

36 Wanneer het maantje in het kooitje schijnt, maak los Zachiël, op het juiste moment ".

37 Joringel ging naar binnen, liep over de binnenplaats en luisterde goed of hij de vele vogels kon horen.

38 Snel sprong hij erheen en raakte het kooitje en de oude vrouw aan met de bloem.

39 Ze kon dieren en vogels naar zich toe lokken.

40 Hij viel voor de oude vrouw op de knieën en smeekte haar om hem Jorinde terug te geven.

41 Hij zocht tot aan de negende dag.

42 Joringel keek door de struiken en zag vlakbij de oude muur van het kasteel.

43 Vaak liep hij rond het kasteel, maar hij kwam nooit te dichtbij.

44 Ze had wel zevenduizend kooien met zulke bijzondere vogels in haar kasteel.

45 Zij gumde tak uit

46 De noordenwind moest dus wel bekennen dat de zon van hun beiden de sterkste was.

47 " Pas op ", zei Joringel, " dat je niet te dicht bij het kasteel komt ".