Eindelijk kwam de oude vrouw terug en zei met een doffe stem :

Presentatie over: "Eindelijk kwam de oude vrouw terug en zei met een doffe stem :"— Transcript van de presentatie:

1

2 Eindelijk kwam de oude vrouw terug en zei met een doffe stem :

3 Juist op dat moment kwam er een reiziger aan, die gehuld was in een warme mantel.

4 Jorinde huilde een beetje.

5 Alles wat hij met de bloem aanraakte werd van de betovering bevrijd.

6 Ze schold, tierde en spuwde gif en gal naar hem.

7 De zon stond nog maar half boven de berg en voor de helft was ze al onder.

8 Overdag veranderde ze zich in een kat of een uil, maar 's avonds werd ze weer een mens.

9 Er waren vele honderden nachtegalen, hoe moest hij nou Jorinde terugvinden?

10 Om eens rustig samen te kunnen praten, gingen ze in het bos wandelen.

11 Wanneer er echter een onschuldig meisje te dicht bij haar kasteel kwam, veranderde de heks haar in een vogel en sloot haar op in een kooitje.

12 Ze kon dieren en vogels naar zich toe lokken.

13 Wanneer het maantje in het kooitje schijnt, maak los Zachiël, op het juiste moment ".

14 Op een keer droomde hij 's nachts dat hij een bloedrode bloem vond met in het midden een prachtige grote parel.

15 Hij riep, hij huilde, hij jammerde, maar het was allemaal voor niets.

16 " Gegroet Zachiël.

17 Nu was er eens een meisje dat Jorinde heette.

18 's Morgens, nadat hij wakker werd, begon hij door berg en dal naar zo'n bloem te zoeken.

19 Mijn vogeltje met het rode ringetje Zingt lijden, lijden, lijden :

20 In het midden lag een grote dauwdruppel, zo groot als de mooiste parel.

21 Ze wisten niet meer hoe ze thuis moesten komen.

22 Joringel ging naar binnen, liep over de binnenplaats en luisterde goed of hij de vele vogels kon horen.

23 Toen ze Joringel zag werd ze kwaad, heel erg kwaad.

24 En ze leefden nog lang en gelukkig met elkaar.

25 Het zingt voor het duifje, zingt voor zijn dood, Zingt lijden, lij, tuwiet, tuwiet, tuwiet.

26 Wanneer iemand binnen honderd meter van het kasteel kwam, moest hij stilstaan en kon zich niet meer verroeren.

27 Daarna begon de zon krachtig te stralen, en hierop trok de reiziger onmiddellijk zijn mantel uit.

28 De noordenwind en de zon waren erover aan het redetwisten wie de sterkste was van hun beiden.

29 Hij zocht tot aan de negende dag.

30 Toen was Joringel verlost.

31 Hij schrok en werd doodsbang.

32 De noordenwind en de zon.

33 Ze waren verdrietig, alsof ze moesten sterven.

34 Joringel kon niets zeggen, niet van z'n plaats komen.

35 Ze had wel zevenduizend kooien met zulke bijzondere vogels in haar kasteel.

36 Hij viel voor de oude vrouw op de knieën en smeekte haar om hem Jorinde terug te geven.

37 " Oh, wat moet er van mij worden? "

38 en ten lange leste gaf de noordenwind het op.

39 Hij plukte de bloem en ging ermee naar het kasteel.

40 De noordenwind begon toen uit alle macht te blazen, maar hoe harder ie blies, deste dichter trok de reiziger zijn mantel om zich heen;

41 Ze mompelde wat, ving de nachtegaal en droeg die in haar hand weg.

42 Ook droomde hij dat hij daardoor zijn Jorinde teruggekregen had.

43 De uil vloog in een struik en direct kwam er een kromme, oude vrouw uit tevoorschijn.

44 Toen hij dichtbij het kasteel gekomen was, verstijfde hij niet, maar hij liep door tot aan de deur.

45 Daarna veranderde hij ook alle andere vogels weer in meisjes en ging met zijn Jorinde naar huis.