Foto’s: ESA/NASA 29/10/2009 Vertaald uit het Frans – Freddy Storm 12/2009.

Presentatie over: "Foto’s: ESA/NASA 29/10/2009 Vertaald uit het Frans – Freddy Storm 12/2009."— Transcript van de presentatie:

1

2 Foto’s: ESA/NASA 29/10/2009 Vertaald uit het Frans – Freddy Storm 12/2009

3 Frank De Winne was van 11 oktober 2009 tot aan zijn terugkeer einde november de EERSTE niet-Amerikaanse, niet-Russische boordcommandant van het ISS.

4 Uitgebreide kennismaking met FRANK DE WINNE

5 Beknopt curriculum In 1979 behaalde Frank De Winne zijn diploma aan de Koninklijke Cadettenschool in LIER. In 1984 behaalde hij het diploma Burgerlijk Ingenieur en een maîtrise in telecommunicatie aan de Koninklijke Militaire School in Brussel. Voor zijn uitmuntende eindthesis kreeg hij de Prijs AIA, (Association Royale des des Ingénieurs Civils) voorbehouden aan ingenieurs die aan de Polytechnische Faculteit van de Koninklijke Militaire School zijn afgestudeerd. In 1991 voltooide hij met de grootste onderscheiding zijn opleiding als piloot aan de Elementaire Pilotenschool. Tijdens zijn training vloog hij met de jachtjet Mirage V. In 1989 werd hij gedetacheerd bij de Franse onderneming Sagem om zich in te zetten voor de verbetering van de veiligheid van de Mirage. Hij kreeg opdracht om de operationele en technische specificaties voor te bereiden. In 1992 behaalde hij het diploma van testpiloot aan de Empire Test Pilots School (ETPS) in Boscombe Down (Verenigd Koninkrijk). Hij kreeg de trofee McKenna.

6 In december 1992 werd De Winne tstpiloot bij de Belgische luchtmacht. In die functie was hij betrokken bij hoogtechnologische activiteiten: CARAPACE, een elektronisch oorlogsprogramma voor de jager F16 op de luchtmachtbasis Eglin in de VS, ook een programma van zelfbescherming voor het transporttoestel C-130. Hij maakte vluchten in Gosselies voor de ingebruikname van merdere vliegtuigtypes. Van januari 1994 tot april 1995 was hij verantwoordelijk voor de veiligheid tijdens de vlucht van het 1e jachteskader op de basis van Beauvechain. Daarna, van april 1995 tot juli 1996, was hij gedetacheerd op de Edwards luchtmachtbasis in Californie als testpiloot voor EPAF (European Participating Air Forces). Daar droeg hij bij tot de verbetering van de jager F16, meer bepaald op het vlak van radartesten. Van 1996 tot augustus 1998 was hij seniorpiloot bij de Belgische luchtmacht. Bij de sectie « Tests en Evaluatie », was hij verantwoordelijk voor alle testprogramma’s en de interfaces mens-machine in het op punt stellen van de vliegtuigsoftware. Van augustus 1998 tot januari 2000 was Frank De Winne commandant van het 349 e eskader op de Belgische luchtmachtbasis Kleine Brogel. Tijdens de operaties van de geallieerde strijdkrachten, uitgevoerd door de NAVO in de Balkan, was hij commandant van het Belgisch-Nederlands detachement dat gedurende die oorlog zo’n 2.000 vluchten deed. Hij nam deel aan 17 gevechtsmissies.

7 Onderscheidingen - titels President van de Vluchtpersoneelsvereniging van de Belgische luchtmacht. Frank De Winne heeft meer dan 2.300 vluchturen met een grote variëteit aan militaire vliegtuigen met hoge prestaties, zoals Mirage, F16, Jaguar en Tornado. In 1997 was hij de eerste niet-Amerikaanse piloot die de « Joe Bill Dryden Semper Viper Award » kreeg omdat hij een uitzonderlijke vaardigheid had getoond tijdens een missie. Op 12 februari 1997, tijdens een vlucht met een F16, heeft zijn toestel motorproblemen en de boordcomputer valt in panne. Hij heeft weinig mogelijkheden om dit te overleven : in het IJsselmeer terechtkomenen na de ejectie van zijn zetel ofwel een noodlanding makenmet hoge risico’s in een dichtbevolkte zone bij de Nederlandse stad Leeuwarden. De Winne geeft blijk van koelbloedigheid door zijn toestel veilig aan de grond te zetten. In juli 1999 werd hem door de Nederlandse koningin de titel «Officier van de Orde Oranje-Nassau» verleend na de operaties van de geallieerde strijdkrachten.

8 Na zijn ruimtevlucht verleende de Belgische koning Albert II hem in december 2002 de titel van burggraaf. Hij is officier van de ordes van Leopold I en Leopold II en van de Kroonorde. Hij kreeg de Vriendschapsmedaille van de Russische Federatie. Hij is doctor honoris causa van de Hasseltse universiteit (Belgisch Limburg). Van 2005 tot 2008 animeerde en leidde hij het Forum Ruimte & Onderricht van het prins Filip fonds. Hij waakte over het opvolgen van de educatieve acties in de schoot van het ESERO (European Space Education Resource Office) in België. Hij had de eer goodwill ambassadeur te zijn voor UNICEF België. Ervaring als astronaut In april 1991 maakte Frank De Winne deel uit van de selectie van kandidaat- astronauten die België voorstelde aan het ESA (European Space Agency – Europees Ruimtevaartagentschap) in het kader van de programma’s Columbus-Hermes voor bemande ruimtevluchten. Hij was de enige geselecteerde kandidaat in de categorie « specialist ruimtevliegtuig ». In oktober 1998 koos het ESA hem uit voor zijn astronautenkorps. Vanaf dat moment toonde Frank De Winne zijn competentie in de technische steun van de Directie Bemande Vluchten en Micrograviteit in het ESTEC (European Space Research & Technology Centre) in Noordwijk (Nederland). Hij werd onder andere betrokken bij het door de NASA en het ESA bestudeerde space shuttle project X38/CRV.

9 In januari 2000 vervoegde hij het Europees astronautenkorps van het EAC in Keulen (Duitsland). In augustus 2001 begon Frank De Winne aan zijn opleiding aan het Gagarin Opleidingscentrum voor Kosmonauten in de «sterrenstad » (Zvezdny Gorodok) bij Moskou, met het vooruitzicht op een ruimtemissie. Zijn voorbereiding omvatte de basiselementen van de training voor het Internationaal Ruimtestation (ISS) evenals de opleiding voor ingenieur aan boord van het Russische ruimtevaartuig Soyoez. Van 30 oktober tot 10 november 2002 nam Frank De Winne deel aan de missie OdISSea - Soyoez TMA-1/Soyoez TM-34 tijdens de taxivlucht nr. 4 naar het ISS om de reddingssloep daarheen te brengen. Hij was vluchtingenieur aan boord van d enieuwe Soyoez TMA (op de heenreis) en de oude Soyoez TM (op de terugreis). Hij had twee verschillende Soyoez-motoren moeten leren kennen. De vlucht van Frank De Winne werd gefinancierd door de Belgische Federale Dienst voor Wetenschappelijke Politiek. Gedurende de negen dagen die hij in het ISS doorbracht realiseerde hij met succes een internationaal wetenschappelijk programma, tegelijkertijd in het Russische en Amerikaanse gedeelte van het station. Dat programma behelsde 23 experimenten op het vlak van de kennis van het leven en de fysica. Hij besteedde speciale aandacht aan educatieve activiteiten met het oog op onderricht.

10 En nu genieten van de BEELDEN

11

12 Gerobotiseerde commandopost

13 Volop aan het werk in de Destiny module

14 Nicole Stott helpen aan de controlepost van de Canadarm 2 in de Destiny module

15

16

17 Zarya en Zvezda, de Russische modules van het Internationaal Ruimtestation

18 De bemanningsleden van de Expeditie 20 en de STS-128

19 Interieur van de module 1

20

21

22 Interieur van de module 3

23 Een opname van dichtbij van het Internationaal Ruimtestation (ISS)

24 De bemanning van de STS-128 arriveert

25 De Canadarm 2 verplaatst de adaptor onder druk 3

26 Het camerasysteem in de aanlegcentrale

27 De astronauten Bob Thirsk en Frank De Winne

28 De uiteinden van de twee Dexterarmen

29 Zicht buiten het station

30 De leden van de missie Expeditie 20

31

32 De Belgische astronaut verzamelt de waterstalen aan boord van het station

33

34 Frank De Winne in het Europees laboratorium COLUMBUS

35 Frank in de Destiny module, werkend aan het recyclagesysyeem van het water

36

37

38 6 oktober 2009: Frank de Winne wordt de EERSTE EUROPEAAN die de functie van boordcommandant van het internationaal Ruimtestation (ISS) krijgt.

39 Prettige dag !