Wanneer het maantje in het kooitje schijnt, maak los Zachiël, op het juiste moment ".

Presentatie over: "Wanneer het maantje in het kooitje schijnt, maak los Zachiël, op het juiste moment "."— Transcript van de presentatie:

1

2 Wanneer het maantje in het kooitje schijnt, maak los Zachiël, op het juiste moment ".

3 Daar was de heks bezig de vogels in hun zevenduizend kooien te voeren.

4 De noordenwind en de zon waren erover aan het redetwisten wie de sterkste was van hun beiden.

5 Ze had grote rode ogen en een kromme neus die met de punt tot aan haar kin kwam.

6 Toen hij zo rondkeek, merkte hij, dat de oude vrouw stiekem een vogelkooitje wegpakte en daarmee naar de deur liep.

7 Daarin woonde een oude heks helemaal alleen.

8 Daarna veranderde hij ook alle andere vogels weer in meisjes en ging met zijn Jorinde naar huis.

9 Om eens rustig samen te kunnen praten, gingen ze in het bos wandelen.

10 Ze vloog hem om de hals en was zo mooi als vroeger.

11 Dat kooitje bracht ze dan naar een zaal van haar kasteel.

12 Toen vond hij de bloem in de vroege ochtend.

13 Een uil met gloeiende ogen vloog drie keer om hen heen en schreeuwde drie keer oehoe, oehoe, oehoe.

14 Joringel ging weg en kwam uiteindelijk in een vreemd dorp.

15 Maar ze kon niet bij hem in de buurt komen.

16 Het zingt voor het duifje, zingt voor zijn dood, Zingt lijden, lij, tuwiet, tuwiet, tuwiet.

17 Dit duurde totdat de heks hem met een spreuk verloste.

18 "Pas op", zei Joringel, "dat je niet te dicht bij het kasteel komt".

19 Hij liep in de richting van het gefluit en vond de zaal.

20 Hij hoorde vak zeggen

21 Toen ze Joringel zag werd ze kwaad, heel erg kwaad.

22 Juist op dat moment kwam er een reiziger aan, die gehuld was in een warme mantel.

23 Hij zocht tot aan de negende dag.

24 en ten lange leste gaf de noordenwind het op.

25 Nu was de zon ondergegaan.

26 In het midden lag een grote dauwdruppel, zo groot als de mooiste parel.

27 Joringel keek door de struiken en zag vlakbij de oude muur van het kasteel.

28 Alles wat hij met de bloem aanraakte werd van de betovering bevrijd.

29 Ze waren verdrietig, alsof ze moesten sterven.

30 Hij viel voor de oude vrouw op de knieën en smeekte haar om hem Jorinde terug te geven.

31 Joringel kon zich niet meer bewegen.

32 Vaak liep hij rond het kasteel, maar hij kwam nooit te dichtbij.

33 Daarna begon de zon krachtig te stralen, en hierop trok de reiziger onmiddellijk zijn mantel uit.

34 Nu kon de heks niet meer toveren, en Jorinde stond weer voor hem.

35 Eindelijk kwam de oude vrouw terug en zei met een doffe stem:

36 Jorinde zong :

37 Joringel lette niet op haar en bekeek de kooien met de vogels.

38 Snel sprong hij erheen en raakte het kooitje en de oude vrouw aan met de bloem.

39 Hij hoorde wak zeggen

40 Ze ging in de zon zitten en klaagde.

41 De noordenwind begon toen uit alle macht te blazen, maar hoe harder ie blies, deste dichter trok de reiziger zijn mantel om zich heen;

42 Ze keken om zich heen en waren verdwaald.

43 " Gegroet Zachiël.

44 Wanneer iemand binnen honderd meter van het kasteel kwam, moest hij stilstaan en kon zich niet meer verroeren.

45 Ze had wel zevenduizend kooien met zulke bijzondere vogels in haar kasteel.

46 Joringel kon niets zeggen, niet van z'n plaats komen.

47 Hij schrok en werd doodsbang.

48 Ze schold, tierde en spuwde gif en gal naar hem.