Hij streepte dak weg
Ze was mooier dan alle andere meisjes en was verloofd met de knappe Joringel.
" Oh, wat moet er van mij worden? "
Joringel keek naar Jorinde.
Joringel kon zich niet meer bewegen.
Die dieren slachtte, kookte en braadde ze dan.
Toen was Joringel verlost.
Joringel werd heel blij, raakte de deur aan met de bloem en de deur sprong open.
Ze had grote rode ogen en een kromme neus die met de punt tot aan haar kin kwam.
Wanneer iemand binnen honderd meter van het kasteel kwam, moest hij stilstaan en kon zich niet meer verroeren.
Het zingt voor het duifje, zingt voor zijn dood, Zingt lijden, lij, tuwiet, tuwiet, tuwiet.
Ze was geel en mager.
Op een keer droomde hij 's nachts dat hij een bloedrode bloem vond met in het midden een prachtige grote parel.
Jorinde was in een nachtegaal veranderd die tuwiet, tuwiet zong.
Zij gumde pak uit
Ze ging in de zon zitten en klaagde.
Joringel ging weg en kwam uiteindelijk in een vreemd dorp.
Jorinde zong :
Overdag veranderde ze zich in een kat of een uil, maar 's avonds werd ze weer een mens.
De noordenwind moest dus wel bekennen dat de zon van hun beiden de sterkste was.
Om eens rustig samen te kunnen praten, gingen ze in het bos wandelen.
Hij stond erbij als van steen, kon niet huilen, niet praten, geen hand of voet bewegen.
Ze kwamen overeen dat degene die het eerst erin zou slagen de reiziger zijn mantel te doen uittrekken de sterkste zou worden geacht.
Toen hij dichtbij het kasteel gekomen was, verstijfde hij niet, maar hij liep door tot aan de deur.
Hij hoorde wak zeggen
Het heldere zonlicht scheen tussen de boomstammen door in het donkere groen van het bos.
Juist op dat moment kwam er een reiziger aan, die gehuld was in een warme mantel.
Joringel klaagde ook.
Dit duurde totdat de heks hem met een spreuk verloste.
De noordenwind begon toen uit alle macht te blazen, maar hoe harder ie blies, deste dichter trok de reiziger zijn mantel om zich heen;
Toen hij zo rondkeek, merkte hij, dat de oude vrouw stiekem een vogelkooitje wegpakte en daarmee naar de deur liep.
In het midden lag een grote dauwdruppel, zo groot als de mooiste parel.
" Gegroet Zachiël.
Ze zouden over een paar dagen gaan trouwen en ze hadden veel plezier met elkaar.
De noordenwind en de zon waren erover aan het redetwisten wie de sterkste was van hun beiden.
De zon stond nog maar half boven de berg en voor de helft was ze al onder.
Hij hoorde vak zeggen
Daarna begon de zon krachtig te stralen, en hierop trok de reiziger onmiddellijk zijn mantel uit.
Er was eens een oud kasteel midden in een diep en donker bos.
Hij plukte de bloem en ging ermee naar het kasteel.
Jorinde huilde een beetje.
Ze schold, tierde en spuwde gif en gal naar hem.
Joringel keek door de struiken en zag vlakbij de oude muur van het kasteel.
Wanneer er echter een onschuldig meisje te dicht bij haar kasteel kwam, veranderde de heks haar in een vogel en sloot haar op in een kooitje.
Daar was de heks bezig de vogels in hun zevenduizend kooien te voeren.
Hij liep in de richting van het gefluit en vond de zaal.
Er waren vele honderden nachtegalen, hoe moest hij nou Jorinde terugvinden?