uittrekken meisjes hierop bak tuwiet ook mooie alsof zo juist
voor wak dan zanddak dit kasteel te en zei donkere
wanneer kwamen je of noordenwind door vloog erheen wat direct
vak daarna binnenplaats terugvinden was helft kin hoe verstijfde lij
verdwaald pak bij bevrijd sprong vogelkooitje smeekte onschuldig veel bakker
spreuk over nu deur met haar sterkste dakker het werd
mij zevenduizend tussen redetwisten als betovering braadde in dichtbij maantje
stilstaan helemaal er een waren boomstammen gefluit doodsbang al van
maar zonlicht komt dat geen niet stiekem sok tak verlost
hem `s morgens zich bloedrode struik om hun nachtegalen mooi tot
nog vlakbij die groen vogeltje teruggekregen op hij moment de
wel aan uit naar dauwdruppel onmiddellijk schold buurt zijn ze
zandbak wegpakte dak mijn had zou totdat